ภรรยาในนาม นิยาย บท 9

{"คุณคือญาติของคุณรรินธร ใช่ไหมคะ"}

{"ใช่ค่ะ??"} ถ้าตั้งใจฟังดีๆ ตอนนี้น้ำเสียงของเธอเริ่มสั่น เพราะรู้สึกใจไม่ดีตั้งแต่พี่สาวออกไปแล้ว แถมยังมีคนโทรมาถามว่าเป็นญาติของพี่สาวไหม

"ตอนนี้คุณรรินธร ประสบอุบัติเหตุ ทางเราต้องได้ผ่าคลอดให้เธอเป็นเคสเร่งด่วน คุณช่วยมาที่โรงพยาบาลได้ไหมคะ"

กึก!! โทรศัพท์ในมือร่วงลงพื้นแบบไม่รู้ตัว ร่างกายของเธอชาไปหมดจนทำอะไรไม่ถูก

แกร็ก! ประตูห้องถูกเปิดออกมาพร้อมกับเจ้าของเรือนร่างสูงโปร่ง สายตาของเขามองกวาดไปทั่วหน้าห้อง แต่ก็ไม่เจอใครอยู่เลย

"อะไรกัน" ชายหนุ่มไม่พอใจ..ถึงแม้ว่าเลขาคนพี่มีธุระกลับก่อน แต่คนน้องสมควรที่จะกลับทีหลังเขาไม่ใช่เหรอ คฑาก็เลยต้องได้กลับเข้าไปปิดไฟ ปิดประตูเอง

เช้าวันต่อมา..

"นี่อะไรกัน" เมื่อวานนี้ออกไปก่อนก็ยังพออนุโลมได้ แต่มาวันนี้ ทั้งคนพี่และคนน้องก็ยังไม่เข้าบริษัท

นิรันดร์ผู้ช่วยก็เลยต้องเป็นคนตามเอกสารให้กับท่านประธานเอง

"เอกสารที่บอสต้องการครับ"

"ติดต่อได้หรือยัง" คฑาสั่งให้ผู้ช่วยติดต่อเลขาไป

"ยังไม่ได้เลยครับ" นิรันดร์โทรหาทั้งพี่และน้องไม่มีใครเปิดเครื่องเลยสักคน "กำหนดคลอดก็ยังเหลืออีกตั้งสองสัปดาห์นี่ครับ"

"ออกไปก่อน"

"ครับ"

จนเวลาผ่านล่วงเลยมาถึงช่วงใกล้เที่ยงวัน ประตูห้องของเขาถูกเปิดเข้ามาแบบถือวิสาสะ ทีแรกคิดว่าเป็นแม่ เพราะคนที่เปิดเข้ามาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงก่อนมีแค่คนเดียวเท่านั้น แต่พอเขาเงยหน้าขึ้นไปมอง...

"ตอนเช้าไปไหนมา" เขาถามแบบไม่จริงจังนัก และก้มหน้าลงไปทำงานต่อ

"ฉัน.."

เธอไม่ใช่คนที่จะมาพูดอะไรอ้ำๆ อึ้งๆ แบบนี้ คฑาก็เลยเงยขึ้นมามองใหม่อีกครั้ง

"ฉันต้องการใช้เงิน"

"ใช้เงิน?..แล้วไง"