ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 46

Chapter 46 ตอนพิเศษ กระท่อมร้อนสวาท

วันเวลาล่วงเลยผ่านมาถึงสิบหนาวแล้ว เวลานี้ภรรยาท่านแม่ทัพจางจ้าวถางได้ให้กำเนิดบุตรชายคนโตของตระกูลซึ่งเวลานี้ต้องพลัดพรากจากบิดามารดาเดินทางไปร่ำเรียนวิชาที่สำนักทรงธรรมแคว้นฮุยผิง อีกทั้งภรรยาคนงามยังให้กำเนิดบุตรสาวฝาแฝดอีกสองคนหน้าตาน่ารักน่าชัง คนหนึ่งซน แสบได้นิสัยบิดามาเต็มเปี่ยม ส่วนอีกคนเรียบร้อยแต่แอบดื้อเงียบเฉกเช่นมารดา

เวลานี้บุตรสาวฝาแฝดเดินทางไปเที่ยวเล่นกับเหล่าบรรดาบุตรของโจวจือหยวนซึ่งเป็นสหายสนิทของแม่ทัพจาง สองสามีภรรยาจึงมีเวลาว่างพากันเดินทางมารำลึกความหลังที่แคว้นหานอีกครั้ง

ณ เมืองหนันหนิง...

สถานที่ที่หลี่ซินเหมยเกิดและเติบโต ที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายทั้งดีและร้าย

มือเล็กเลื่อนผ้าม่านเกี้ยวให้เปิดออก มองไปยังสองข้างทางที่เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังค้าขายบ้างก็จับจ่ายใช้สอย แม่ค้าหลายคนยังเป็นคนเดิมที่นางรู้จักมักคุ้น เพียงแค่ทุกคนแก่ขึ้น ในแววตามีความเหนื่อยล้าฉายชัด

“ท่านพี่”

“หืม”

คนตัวโตที่เอนกายนอนหนุนตักภรรยาขานรับในลำคอ ก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ

“ข้าอยากแวะไปที่เรือนสกุลหลี่เจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้นคนตัวโตก็ผุดลุกขึ้นนั่ง แขนข้างหนึ่งโอบกระชับเอวบางเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความห่วงใย

“เจ้าแน่ใจหรือ”

“เจ้าค่ะ ข้าอยากไปเห็นบ้านที่ข้าเกิดและเติบโต แม้ว่าเวลานี้ที่นั่นจะไม่ต้อนรับข้าแล้วก็ตาม”

พูดโดยที่พยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่นเครือ นางยังจำได้ดีวันที่นางกลายเป็นหญิงตาบอด บิดาและผู้คนในสกุลหลี่ต่างแสดงท่าทางรังเกียจ ปฏิบัติต่อนางราวกับหญิงไร้ค่า คู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานอยู่อีกไม่กี่วันถึงกับรีบขอยกเลิกงานแต่ง บิดาอับอายจนยกนางให้กับชายใบ้

ใครเลยจะรู้เล่าว่าชายใบ้ผู้นั้นจะกลายเป็นแม่ทัพจางจ้าวถาง สามีที่แสนดีและเป็นบิดาที่บุตรชายและบุตรธิดาต่างเกรงขามในความเจ้าระเบียบ

“ผ่านมาเนิ่นนานแล้ว นั่นหมายความว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิม”

แม่ทัพหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยกลัวว่าภรรยาจะรับไม่ได้ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นยังเรือนสกุลหลี่ ความวิบัติฉิบหายวอดวายได้ทำลายตระกูลหลี่ ณ เมืองหนันหนิงให้สิ้นชื่อไปหลายปีแล้ว

ทว่าเขากลับไม่เคยบอกภรรยา ด้วยไม่อยากให้นางต้องมีเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจ