ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 43

Chapter 43 หญิงสาวที่โชคดี

คนตัวโตโน้มกายลงมาพรมจูบไปตามแผ่นหลังนวลเนียน ก่อนจะไซ้จมูกซุกไปตามซอกคอแล้วขบกัดที่ใบหูแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบแผ่วด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม

“ข้าจะกล้าขัดใจเมียรักได้อย่างไรเล่า”

สิ้นสุดเสียงทุ้มเอวสอบก็ขยับกระชั้นรุนแรง กระแทกกระทั้นอัดท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดลำแล้วซอยถี่ๆ จนคนตัวเล็กถึงกับอ้าปากค้าง

“อื้อ อื้อ...”

“ถูกใจเจ้าหรือไม่เมียจ๋า”

เอวสอบกระเด้าเร็วจนเห็นแผงหน้าท้องเป็นลอนกล้ามขยับไหว เหงื่อที่โทรมกายทาทับลงบนผิวหยาบกร้านเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นของแม่ทัพหนุ่ม ยิ่งทำให้เขาดูดิบเถื่อนเร้าอารมณ์อย่างสุดแสน

ตับๆๆๆ

เสียงเนื้อกระแทกเนื้อรุนแรง ก้นงามงอนถูกกระแทกจนขยับไหว ก่อนที่มือหนาจะฟาดลงบนความกลมมนนั้นอย่างแรง

เผียะ!

“ถ...ถูกใจที่สุดเลยเจ้าค่ะสามี อื้อ อื้อ”

หญิงสาวบิดสะโพกส่ายไปมา กระดกร่อนรับทุกแรงกระแทกที่โหมกระหน่ำลงมาราวกับพายุสวาท แล้วโดยที่สองสามีภรรยาไม่ทันตั้งตัว

โครม!

โต๊ะน้ำชาทรงกลมก็ล้มครืนพังโครม ขาโต๊ะทั้งสี่ข้างหักพับ ส่งผลให้สองสามีภรรยาลงไปกองกับพื้น กระนั้นแม่ทัพจางหาได้สนใจเขาจับภรรยาสาวให้นอนหงายจับเรียวขาให้อ้ากว้างจนเห็นรูสวาทที่มีน้ำเสียวเอ่อเต็มรู

สวบ!

เอ็นอุ่นเสียบเข้าไปอย่างไม่รอเช้า ในขณะที่เอวสอบกระเด้าแรง โน้มใบหน้าลงมาแล้วตวัดลิ้นลามเลียทรวงอกชูชันของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อย

“ซี๊ด...”

นางแอ่นทรวงอกเบียดเข้าหาใบหน้าของสามี สองมือจิกทึ้งผมสลวยของเขา สองขาอ้ากว้างเพื่อให้เขาสอดใส่เข้ามาได้อย่างถนัดถนี่ เสียวซ่านจนบิดกายเร่าราวกับนางแมวป่ายั่วสวาท

แม่ทัพจางทิ้งตัวลงทาบทับเรือนร่างบอบบาง ในขณะที่เอ็นอุ่นยังแช่ค้างอยู่ในรู มือหนาค่อยๆ ปัดปอยผมบริเวณหน้าผากมนของภรรยาแล้วโน้มใบหน้าจูบลงไป ไล่เรื่อยลงมายังพวงแก้มที่เต็มไปด้วยเลือดฝาด ก่อนจะบดจูบลงบนริมฝีปากหวานอย่างคลอเคล้า

“ข้ารักเจ้า”

ทันทีที่ปล่อยริมฝีปากหวานให้เป็นอิสระ เขาก็เอ่ยคำรักแก่นางผู้เป็นยอดดวงใจออกไป คนตัวเล็กถึงกับน้ำตารื้นเมื่อได้ยินคำที่แสนเฝ้าคอย

“ข้าก็รักท่านพี่เจ้าค่ะ”

ทั้งสองมองสบตากันเนิ่นนานก่อนที่เอวสอบจะค่อยๆ ขยับอย่างเชื่องช้าแล้วค่อยๆ เร่งจังหวะขึ้นรัวเร็ว

ตับ! ตับ! ตับ!

“ซี้ด อะ...อะ...อื้อ อื้อ”

คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนจะยื่นไปจับมือของสามีขึ้นมาแนบแก้มของตน

“กลัวว่ามือคู่นี้ของท่านพี่ไม่ได้มีไว้เพื่อโอบกอดขาอีกต่อไป ข้ากลัวจน...”

พูดได้เพียงเท่านั้นชายหนุ่มก็ปิดริมฝีปากของนางเอาไว้ จูบแล้วดึงเม้มริมฝีปากล่างของนางอย่างช้าๆ จากนั้นจึงบดจูบดุนดันแล้วแทรกลิ้นร้อนเข้าไป ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนจูบแล้วดูดดึงเรียวปากอย่างเว้าวอน ท้ายที่สุดจึงจูบจ้วงรุนแรงเร่าร้อนจนคนตัวเล็กระทวยอ่อนอยู่ในอ้อมกอด

“อย่ากลัวไปเลย หัวใจของข้ารักเพียงเจ้า และไม่อาจรักหญิงใดได้อีกนอกจากเจ้า”

“ขอบคุณนะเจ้าคะ”

คนตัวเล็กซุกหน้าเข้าหาอกกว้าง อิ่มเอมใจจนฉีกยิ้มกว้าง เขาไม่ได้แค่เพียงพูดคำรักลอยๆ แต่ยังแสดงให้นางเห็นว่าเขารักและไม่คิดจะมีหญิงอื่นนอกจากนาง

ชีวิตของผู้หญิง เมื่อแต่งงานออกเรือนไปกับชายสักคน ก็หวังที่จะเป็นที่รัก หวังว่าจะได้รับความอบอุ่นและปลอดภัย เวลานี้นางกลายเป็นหญิงสาวโชคดีที่ได้รับทุกอย่างจากสามีที่แสนดีผู้นี้

“เดี๋ยวข้าต้องกลับไปที่กองทัพแล้ว ยังมีงานอีกมากรอข้ากลับไปสะสาง”

คนตัวโตจำต้องขยับตัวลุกอย่างเสียไม่ได้ อยากจะกกกอดภรรยาไว้ทั้งวันทั้งคืน แต่ด้วยภาระหน้าที่ค้ำคอจึงต้องลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นขึ้นสวม

“ท่านพี่”

คนตัวเล็กเดินเข้ามากอดจากทางด้านหลังอย่างออดอ้อน นางถูใบหน้าไปกับแผ่นหลังของสามี สองแขนกอดแน่นราวกับจะเหนี่ยวรั้งไม่ให้เขาออกจากจวน

คนตัวโตค่อยๆ หมุนตัวกลับมา แล้วใช้นิ้วบีบไปที่แก้มกลมของภรรยาด้วยความเอ็นดู ก่อนจะก้มหยิบเสื้อผ้าของนางขึ้นมา หมายจะช่วยภรรยาใส่ทว่าเสื้อผ้ากลับขาดวิ่นไม่อาจใส่ได้ จนท้ายที่สุดเขาต้องถอดเสื้อคลุมของเขาห่อหุ้มร่างเปลือยเปล่าของนางเอาไว้แทน