ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 84

บทที่ 84 เกล็ดของมังกรหากได้สัมผัสมีแต่ต้องตาย!

กูหลังและเสี่ยวหม่ากลับไปที่ห้องทำงานของเฉินตงและรายงานเรื่องที่เกิดขึ้น

หลังจากฟัง เฉินตงก็ตอบกลับและปล่อยให้กูหลังและเสี่ยวหม่าออกไป

ขณะที่กูหลังกำลังเล่าสิ่งที่เกิดขึ้น ข้อความก็ส่งเสียงขึ้น

หลังจากกูหลังเสี่ยวหม่าออกไป เฉินตงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิดดูข้อความ

เมื่อดูม่านตาของเขาก็หดลงทันที สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

ความโกรธระเบิดออกมา

ข้อความที่หลินเสว่เอ๋อส่งมานั้น แทงทะลุหัวใจของเขาราวกับมีดคม

พรึ่บ!

ปัง

เฉินตงตบลงบนโต๊ะทำงาน

เสียงดังทำให้พนักงานที่อยู่นอกสำนักงานมองอย่างหวาดผวา

เกิดอะไรขึ้น?

เฉินตงเหมือนดั่งแม่น้ำที่สงบมาโดยตลอดในใจของพนักงานทุกคน

ตั้งแต่เป็นรองประธานจนถึงตอนนี้ที่มาดูแลไท่ติง เขาไม่เคยเสียการควบคุมเช่นนี้!

แม้ว่าไท่ติงจะถูกเล่นงานเกือบจะบอกได้ว่าไท่ติงกำลังล้มละลาย เฉินตงยังไม่ได้โกรธขนาดนี้!

ภายในห้องทำงาน

เฉินตงนั่งเงียบ ๆ บนเก้าอี้ กำหมัดทั้งสองข้างเสียงดัง

เขากัดฟันและกลอกตาด้วยความโกรธ

ในขณะนี้เขาเหมือนสัตว์ที่ดุร้ายและกระหายเลือดอยากที่จะหาใครสักคนมากิน

“หลินเสว่เอ๋อ เธอกำลัง...ดึงเกล็ดของฉันอยู่!”

เกล็ดของมังกรหากได้สัมผัสมีแต่ต้องตาย!

กู้ชิงหยิ่งอยู่กับเขาในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด เธอบินกลับมาโดยไม่ลังเลเพื่อมาหาเขา

แม้ว่าเขาจะมีท่านหลงคอยช่วยเหลือและเว้นทางที่ผ่านมาถือว่าราบรื่นดี แต่กู้ชิงหยิ่งก็อยู่เคียงข้างเขามอบความอบอุ่นและกำลังใจให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่า

ในใจของเขา กู้ชิงหยิ่งอยู่ในระดับเดียวกับแม่ของเขา!

แต่ตอนนี้............. หลินเสว่เอ๋อต้องการแยกพวกเขาออกจากกัน

โทรศัพท์ดัง

มันมาจากกู้ชิงหยิ่ง

เฉินตงมองไปที่หมายเลข หัวใจของเขาเต้นแรงราวกับว่ามันกำลังจะกระโดดออกจากอก

เขาไม่เคยลุกลี้ลุกลนขนาดนี้มาก่อน แม้ว่าเขาจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่มือขวาของเขาก็อดที่จะสั่นไม่ได้

ด้วยสัมผัสเบา ๆ

โทรศัพท์ถูกเชื่อมต่อแล้ว

เขาเป็นคนเริ่มพูดก่อน “เสี่ยวเห้า ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยว”

“ไม่ต้องหรอกเฉินตง”

เสียงในโทรศัพท์ที่เฉยเมยและอ่อนแอของกู้ชิงหยิ่ง ทำให้หัวใจของเฉินตงตกลงไปในเหวในทันที

หลังจากนั้นเสียงของกู้ชิงหยิ่งก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“เฉินตง........ เย็นนี้พวกเราเจอกันหน่อยเถอะ ตอนนี้นายอย่าเพิ่งมา เราทั้งสองต้องการพื้นที่ว่างสักหน่อย”

ปึง!

และเธอก็วางสาย

หัวใจของเฉินตงกระตุกอย่างรุนแรง

หลังจากนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กดโทรหาหลินเสว่เอ๋อ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเพียงครั้งเดียวเธอก็รับ

เฉินตงส่งเสียงคำรามแห้ง “หลินเสว่เอ๋อเธอกำลังเล่นกับไฟ!”

“ในที่สุดนายก็คิดจะมาพบฉัน?”

เสียงของหลินเสว่เอ๋อดูภูมิใจเล็กน้อย “เฉินตงนายบังคับฉันเอง! นายรู้ว่าฉันชอบนาย นายจงใจทำฉัน ในคืนนั้นฉันให้ตัวเองกับนาย นายยังทำตัวเย็นชากับฉัน และกลับไปแสดงความรักกับกู้ชิงหยิ่ง นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร”

“ผู้หญิงตอแหล!”

เฉินตงตอบกับด้วยความโกรธพูดออกไปโดยไม่ลังเล

เมื่อพูดออกไป

ก็เกิดความเงียบที่ปลายสาย

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที

“อะไรนะ!”

หลินเสว่เอ๋อกรีดร้องทันที

หลังจากนั้นเสียงร้องไห้ก็ดังขึ้น “เฉินตงฉันไม่ยอมให้นายดูถูกฉัน ฉันชอบนายมาก ทำไมนายดูถูกฉันขนาดนั้น?”

เสียงร้องที่เสียดแทงหัวใจราวกับว่าเธอเป็นเหยื่อจริง ๆ

ดวงตาของเฉินตงน่ากลัวขึ้นมา เขายิ้มอย่างดูถูก

ด้านหนึ่งทำตัวสุภาพเรียบร้อย เอาหวางเห้ามาเป็นหนึ่งในตัวเลือก

อีกด้านก็ยั่วยวนผู้จัดการธนาคาร