ผู้เชี่ยวชาญในชนบท นิยาย บท 1

หมู่บ้านหยูหมิง

ถังฟั่นสวมเสื้อแขนสั้นสีดำและถือถุงผ้าใบขนาดใหญ่ มองไปที่บ้าน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

หลังจากผ่านไปห้าปี ในที่สุดเขาก็กลับมา

เมื่อ 5 ปีที่แล้ว Tang Fan สอบเข้ามหาวิทยาลัยเกษตรกรรมปักกิ่งด้วยผลการเรียนที่ดีเยี่ยม ในช่วง 4 ปีของมหาวิทยาลัย เขาเรียนอย่างหนัก หลังจากสำเร็จการศึกษา ภายใต้การจัดติวเตอร์ของเขา เขาเรียนที่ Huaxia Agricultural Base อีกหนึ่งปี

ในห้าปี เขาได้สั่งสมความรู้และประสบการณ์ด้านการเกษตรมากมาย และยังได้รับสิ่งที่สำคัญมากอีกด้วย

คอลเลคชันการแพทย์และการเกษตร!

เมื่อเขาออกจากเมืองหลวง พี่เลี้ยงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาเขาไว้ โดยหวังว่าเขาจะอยู่ในเมืองหลวงเพื่อพัฒนา แต่เขาปฏิเสธ

เพราะหมู่บ้านหยูหมิงไม่ได้เป็นเพียงรากเหง้าของฉันเท่านั้น แต่ยังเป็นคนที่ฉันต้องตอบแทนด้วยชีวิตทั้งชีวิตของฉันด้วย

บุคคลนี้สามารถถือเป็นคู่หมั้นของเขา

ถังฟั่นแตะที่หน้าอกของเขาและรู้สึกถึงความตื่นเต้นในใจ

ตอนนี้ฉันมีความสามารถที่จะตอบแทนเธอได้ในที่สุด

เมื่อเธออายุได้ 5 ขวบ พ่อแม่ของเด็กหญิงข้างบ้านเสียชีวิต พ่อแม่ใจดีรับเลี้ยงลูกสาวและถือว่าเธอเป็นลูกทูนหัว

เธอเป็นน้องสาวของเขาแต่ความจริงแล้วเธอเป็นลูกสะใภ้ที่เธอหาให้เอง

แน่นอน พ่อแม่ของเธอยังบอกด้วยว่าถ้าพวกเขาไม่ได้รู้สึกกับเธอจริง ๆ พวกเขาจะไม่ถูกบังคับ

แต่ตอนที่ถังฟั่นเรียนมัธยมปลาย พ่อแม่ของเขาโชคร้ายที่ทั้งคู่เสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์

ฉันถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังกับน้องสาวสะใภ้เด็กคนนี้ เพราะครอบครัวไม่มีเงิน ดังนั้นฉันจึงไม่ได้วางแผนที่จะไปเรียนที่วิทยาลัย แต่ด้วยคำชักชวนและกำลังใจของพี่สาว ถังฟั่นจึงไปที่เมืองหลวงเพื่อไปเรียนที่วิทยาลัย .

สิ่งที่ทำให้ Tang Fan ประทับใจมากที่สุดก็คือพี่สาวของเขาจะตื่นแต่เช้าและทำงานสายทุกวันเพื่อหาเงินเรียนวิทยาลัยให้ตัวเอง แม้ว่า Tang Fan จะทำงานพาร์ทไทม์เพื่อหาเงินระหว่างเรียนด้วย อาจกล่าวได้ว่าหากไม่มีเธอก็จะไม่มี Tang Fan ในวันนี้

หลังจากระงับความตื่นเต้นของเขาแล้ว Tang Fan ก็เดินเข้าไปในห้อง

ในห้องมีคนอยู่ 2 คน เป็นผู้ชายและผู้หญิง ผู้หญิงไม่มีเครื่องสำอางบนใบหน้า แต่ใบหน้าของเธอบอบบางมาก เธอสวมชุดสีขาวซึ่งดูสง่างามมาก

ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามเธออายุสี่สิบเศษ สวมเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินและสวมหมวกสีเทาบนศีรษะ

มีหนวดสองเส้นห้อยอยู่บนใบหน้าแหลมซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกเศร้าหมองมาก

เขาถือสมุดบันทึกอยู่ในมือและกำลังคุยกับผู้หญิงคนนั้น

แต่ดวงตาของเขามีเล่ห์เหลี่ยม มองที่หน้าอกของผู้หญิงชั่วขณะหนึ่ง และที่ขาของผู้หญิงชั่วขณะหนึ่ง

ทันใดนั้น เขาก็ค่อยๆ ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปทางขาของผู้หญิงคนนั้น

ทันใดนั้นผิวของผู้หญิงก็เปลี่ยนไป และเธอก็หลบอย่างรวดเร็ว: "คุณหลี่ โปรดเคารพตัวเองด้วย!"

หลี่ไห่หลงยิ้มอย่างน่าสมเพช กล้าหาญมากขึ้น และยื่นมือไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง: "ฟางฟาง ดูสิว่าขาของคุณขาวแค่ไหน"

Zhou Fangfang ลุกขึ้นและถอยหนีด้วยความตื่นตระหนก: "Cun Chief Li ถ้าคุณทำเช่นนี้อีก ฉันจะโทรหาใครสักคน!"

หลี่ไห่หลงเป็นคนไร้ยางอายและมองเธอด้วยสายตาที่ลุกไหม้ "คุณชื่อใคร ใครกล้าต่อสู้กับฉันในหมู่บ้านนี้ นอกจากนี้คุณยังเป็นหนี้หมู่บ้านเป็นจำนวนมากหรือไม่ ตราบใดที่คุณติดตามฉัน ฉันจะจ่ายให้คุณจ่ายคืน "

"คุณกำลังทำอะไร?" เมื่อเห็นสิ่งนี้ ถังฟั่นก็คำรามด้วยความโกรธทันที และก้าวไปข้างหน้าเพื่อยืนต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น "พี่สาวฟาง คุณสบายดีไหม"

โจวฟางฟางรีบพูดว่า: "คุณหลี่ ฉันจะหาทางจัดการกับเรื่องนี้ และฉันจะส่งเงินกู้โดยเร็วที่สุด!"

หลี่ไห่หลงตะคอกอย่างเย็นชา: "คุณจ่ายไปเพื่ออะไร ครอบครัวของคุณมีบัญชีอะไร คุณคิดว่าฉันไม่รู้จะจ่ายอะไรดี เงินกู้ของคุณล่าช้ามากว่าครึ่งปี เงินต้นบวกดอกเบี้ยรวมกันมากกว่า 12,000 หยวน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คอยคุณไว้ คนจากธนาคารมาหาคุณที่หน้าประตูบ้านแล้ว!"

โจวฟางฟางดูเขินอาย: "ฉัน..."

ถังฟั่นเงยหน้าขึ้นและจ้องมองหลี่ไห่หลง: "เงินกู้เท่าไหร่?"

หลี่ไห่หลงเย้ยหยัน: "ไม่มาก เงินต้นบวกดอกเบี้ยรวมเป็น 12,000 ทำไมคุณยังออกได้"

Tang Fan พูดอย่างเย็นชา: "ตั้งแต่ฉันกลับมา บัญชีนี้เป็นของฉัน 12,000 หยวนใช่ไหม ให้เวลาฉันเจ็ดวัน!"

หลี่ไห่หลงตกตะลึงไปชั่ววินาที จากนั้นหัวเราะเสียงดัง: "ฉันได้ยินที่คุณหมายถึง คุณต้องการจะบอกว่าในเจ็ดวัน คุณยังคงต้องการชำระคืนเงินกู้!"

ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็จมลงอีกครั้ง: "คุณเป็นอะไร คุณอยากได้เงิน 10,000 หยวนในเจ็ดวัน คุณมีความสามารถมาก ถ้าคุณคิดว่าคุณเป็นนักศึกษาจริงๆ คุณก็เป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ"

สีหน้าของถังฟั่นยังคงไม่เปลี่ยนแปลง: "นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องจัดการ หัวหน้าหมู่บ้านหลี่ หลังจากเจ็ดวัน คุณก็สามารถมารับเงินได้ ตอนนี้ได้โปรดส่งคืน ถ้าคุณไม่ให้มันไป คุณ เลือกที่จะกดใช้หนี้ต่อไปได้ แต่ตอนนี้คุณกับฉัน คำพูดของคุณ รวมทั้งการทำร้ายน้องสาวของฉัน Fang ได้ถูกบันทึกโดยฉันแล้ว และฉันจะเลือกแจ้งความกับตำรวจทันที!”

ใบหน้าของหลี่ไห่หลงเปลี่ยนเป็นมืดมนชั่วขณะ และเขามองดูถังฟั่นอย่างลึกซึ้ง: "ตกลง แล้วฉันจะกลับมาหลังจากเจ็ดวัน และฉันต้องการดูว่าคุณจะคิดอย่างไร!"

หันหลังเดินเข้าบ้านไป

ถังฟั่นถอนหายใจและหันกลับมาด้วยความรู้สึกผิด: "พี่ฟาง ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าคุณใช้ชีวิตอย่างลำบากเพื่อฉันตลอดหลายปีมานี้!"

Zhou Fangfang แสดงรอยยิ้มที่มีเสน่ห์และส่ายหัว: "Silly Xiaofan เราเป็นญาติกันตั้งแต่แรก และนี่คือสิ่งที่เราควรทำ คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเงินนี้ น้องสาวของฉันจะหาวิธีจ่ายให้ กลับเถอะ อยู่บ้านสักสองสามวัน พระเจ้า ก็แค่กลับเข้าเมืองรู้ไหม”

เมื่อมองไปที่รอยยิ้มของเธอ ถังฟั่นรู้สึกเจ็บปวดในใจ และพูดอย่างหนักแน่นว่า "พี่ฟาง เชื่อฉันสิ ฉันจะคืนเงินให้แน่นอน!"