ภูพาจุติราชามังกร นิยาย บท 16

จางเป้าที่โกรธมากในตอนแรกและยังวางหมาดหยิ่งมาก จากนั้นเขาก็หันกลับมาและเห็นเย่เทียนหยู่และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

นี่ นี่คือคนที่ประธานบอกเราโดยเฉพาะว่าอย่าไปยุ่งด้วยใช่ไหม

เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

เพราะหากเขาล่วงเกินประธาน สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือโดนทุบตี แต่หากล่วงเกินเขา ทั้งประธานและราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถช่วยเขาได้

“คุณปู่หลิน ประตูนี้มีอะไรผิดปกติ?”

ในตอนนั้นเอง มีคนสองคนปรากฏตัวที่ประตู ผู้นำเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี เมื่อดูจากชุดของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนร่ำรวย

ท่านปู่มองดูและตระหนักว่านี่คือ หลิวเจี๋ย จากตระกูลหลิวไม่ใช่หรือ

หลิวเจี๋ยเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลหลิว และตระกูลหลิว มีอำนาจมากในเมืองเทียนไห่ เขาอาจมีวิธีแก้ไขปัญหานี้

เขารีบทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม: “หลิวเจี๋ย คุณอยู่ที่นี่ด้วย โปรดเข้ามาเร็ว”

ในตอนนั้นเอง ในที่สุด จางเป้าก็กลับมามีสติ เมื่อนึกถึงคำสั่งของประธานาธิบดีที่จะไม่เปิดเผยตัวตนของอีกฝ่าย เขาจึงโค้งคำนับไปทางเย่เทียนหยู่ด้วยความเคารพและพูดต่อ

“คุณหลิน เนื่องจากมีบุคคลสำคัญในตระกูลหลิน เราจึงจะปล่อยเรื่องนี้ไว้และตัดมันทิ้งไป เราไปกันก่อนนะ”

เมื่อพูดจบ เขารีบถอยกลับไปอย่างร้อนรน เพราะกลัวว่าเขาจะถูกหยุดในวินาทีถัดไป

ทุกคนในตระกูลหลินก็ตกตะลึงในสิ่งที่เกิดขึ้น

มีคนใหญ่คนโตในตระกูลหลิน คนใหญ่คนโตไหน?

เดี๋ยวก่อน เขาก้มลงและทำความเคารพไปในทิศทางของเย่เทียนหยู่ในวินาทีสุดท้าย เป็นไปได้ไหมว่าเย่เทียนหยู่เป็นคนสำคัญ?

ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงกล้าพูดอย่างเย่อหยิ่งเมื่อกี้นี้?

แต่ว่า เขาคงไม่ได้ถูกหลอกเพราะคำพูดของหลินจื่อตงหรอกใช่ไหม?

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองดูเขา

หลินหว่านหรูยืนอยู่ใกล้ ๆ และเห็นได้ชัดว่าคุณชายเป้ากำลังมองมาตรงนี้ เป็นเย่เทียนหยู่จริง ๆ เหรอ?

“นายรู้จักคุณชายเป้าไหม” หลินหว่านหรูอดไม่ได้ที่จะถาม

คุณชายเป้ากลัวเหรอ?

หลิวเจี๋ยตกใจมาก

ตัวตนของคุณชายเป้าคืออะไร ทำไมเราจะไปทำให้เขากลัวได้กันเล่า!

คนเมื่อกี้คือคุณชายเป้า ไม่น่าแปลกใจเลยที่รู้สึกเหมือนเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่งมาก่อน

น่ากลัวมาก โชคดีที่ไม่ได้ออกมาข้างหน้าเมื่อกี้

แต่ในตอนนั้นเอง เขาใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้และพูดว่า: “เรื่องเล็กน้อย เขาคงจะกังวลเกี่ยวกับอำนาจของใครสักคนในครอบครัวหลิวของผม”

“อย่างที่คาดไว้ เมื่อกี้เกือบจะเชื่อเรื่องไร้สาระของเด็กคนนี้แล้วเชียว”

“จริงเหรอ? มันไร้ยางอายจริง ๆ ที่ไปสร้างความน่าเชื่อถือให้ตัวเองแบบนั้น”

เมื่อฟังคนอื่น หลินว่านหรูก็รู้สึกว่าใบหน้าของเธอดูหม่นหมองและจ้องไปที่เย่เทียนหยู่อย่างดุเดือด

เย่เทียนหยู่ดูสงบและพูดอย่างใจเย็น: “เหลวไหลสิ้นดี”