บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 498

บทที่ 498 บทลงโทษ

กู้อ้าวเวยรู้สึกวางใจเป็นครั้งแรก

ใจตรงกันมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

พอข้ามาจวนองค์ชายสาม ก็มีคนนำทางไป

หลิ่วเอ๋อร์เห็นกู้อ้าวเวยยิ้มไม้หุบ ก็เลยถามว่า “ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าทำเรื่องอะไรกับอ๋องจิ้งไว้มากมาย แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมเจ้ายินดีเช่นนี้?”

“ไม่ถือว่าเป็นความรัก เพียงแต่หาคู่ปรับแบบนี้ยาก” กู้อ้าวเวยก็ยิ้มในคำพูดของหลิ่วเอ๋อร์ “ข้าแอบเล่นเกมกับเขา ก็ต้องระแวงกันเป็นธรรมดา ครั้งนี้ข้ายอมที่จะเปิดอกกับเขา เขาเองก็เปิดใจเหมือนกัน”

“ดังนั้นเจ้าก็เลยใจอ่อนหรือ?” หลิ่วเอ๋อร์แปลกใจ และไม่เข้าใจ

“ไม่ใจอ่อน แต่คิดว่าในโลกนี้หาคนแบบนี้ไม่ได้แล้ว” กู้อ้าวเวยพูดอีกว่า “ข้ารู้แล้วว่า ความรักก็เหมือนคนที่ต้องดื่มน้ำ”

คำนี้มันแสดงถึงทั้งหมด หลิ่วเอ๋อร์เคยมีความรัก วันนี้ได้ยินกู้อ้าวเวยเปิดอก ก็พูดว่า “ข้าเข้าใจแล้ว เรื่องของเจ้าทั้งสอง ข้ายังไม่บอกนายท่าน”

“ขอบใจมาก” กู้อ้าวเวยยิ้ม

พอเข้ามา ซ่านเซิ่งหานที่เพิ่งกลับมาถึงก็รีบลุกขึ้นต้อนรับ

ไม่เจอหลายเดือน ซ่านเซิ่งหานยุ่งกับงานราชการ ในใจก็คิดถึงกู้อ้าวเวย พอตอนนี้นางมายืนตรงหน้า มีเพียงผ้าปิดหน้ากั้นอยู่ เขาก็วางใจมากขึ้น

ฉางอีฉินไม่นึกว่านางจะเอาหน้าพระชายาอ๋องจิ้งไปไหนมาไหนได้ตลอด เยว่ก็ยังคงนิ่งเช่นเดิม

“ไม้เจอกันนาน ฝ่าบาทสบายดีไหม?” กู้อ้าวเวยยิ้ม แล้วนั่งลง

“เจ้าไปอยู่กับท่านอา สบายดีไหม?” ซ่านเซิ่งหานถามตรงๆ

“อย่างน้อยก็เคยเป็นสามีภรรยากัน แล้วก็มียศศักดิ์มาวางตรงหน้า เขาก็ไม่กล้าทำอะไรข้าหรอก วันนี้ที่มา แค่อยากบอกเจ้าเรื่องหนึ่ง” กู้อ้าวเวยนั่งลง แล้วพูดต่อ “วันข้างหน้าข้าจะต้องช่วยเหลืออ๋องจงผิง เกรงว่าจะช่วยเหลือฝ่าบาทไม่ได้”

“อะไรนะ?” ซ่านเซิ่งหานอ้าปากค้าง

แม้เยว่เองก็ตกใจเดินเข้ามาหนึ่งก้าว “เจ้าหมายความว่า...........”

“ข้าได้ช่วยฝ่าบาทจัดการเรื่องราวมากมายแล้ว วันข้างหน้าข้าจะไปช่วยเหลืออ๋องจงผิงวางแผน” พูดจบนางก็เอากระดาษปึกใหญ่ออกมา ยื่นให้เยว่ “คนและเรื่องพวกนี้ ข้าให้คนไปตรวจสอบมาหมดแล้ว อีกเรื่อง ข้าจะให้สวี่กุยคอยเป็นหูตาให้ฝ่าบาท เรื่องของทิงเฟิงโหล ข้าก็จะบอกเจ้าอย่างเหมาะสม แต่ว่า ต่อไปจะอยู่ช่วยเหลือไม่ได้แล้ว”

ซ่านเซิ่งหานเปิดๆ กระดาษพวกนั้น ข้างในเขียนเรื่องที่พวกเขาทำไวทั้งหมด 4ส่วนเป็นเรื่องที่เขารู้ ที่เหลือเป็นเรื่องที่เขาไม่รู้

“ข้านึกว่าเจ้าจะช่วยท่านอาชิงบัลลังก์”

“เขาจะไม่ขัดขวางเจ้า คนที่เจ้าควรระวังคือฮ่องเต้ เขาสามารถกำหนดการอยู่ของเจ้า” กู้อ้าวเวยลุกขึ้น “ในเมื่อเจ้าตัดสินใจจะเป็นฮ่องเต้ ทางนี้เจ้าก็ต้องเดินเอง เอาผลงานไม่สู้เอาความมั่นคงดีกว่า”

“เจ้าหมายความว่า ฝ่าบาทจะจะเป็นองค์รัชทายาทหรือ? ฉางอีฉินลุกขึ้น”

“มันขึ้นอยู่กับฮ่องเต้” กู้อ้าวเวยมองแล้วหันไปมองเขา “เมิ่งซู่จะช่วยเจ้า”

“เจ้ากล่อมเขาได้ละหรือ?” ซ่านเซิ่งหานตกใจ

“ข้าเองก็ควบคุมอะไรเขาไม่ได้ แต่เขายอมจะเชื่อใจเจ้า วันหลังเจ้าก็เก็บเอาไปคิดแล้วกัน ถ้าต้องการ ทิงเฟิงเก๋อจะช่วยเหลือฝ่าบาท” กู้อ้าวเวยเอามือมาจับหน้าอกแล้วคำนับ “ข้ารู้ว่าฝ่าบาทคิดเช่นไร แต่ข้าเองก็มีเรื่องที่สำคัญไปทำ”