"ประธานจี้ ขอแนะนำหน่อย นี่ซูหว่านเป็นผู้หญิงของผม"
การแนะนำอย่างเปิดเผยของหลินเจ๋อเฉิน ทำให้ซูหว่านอึ้งไปนิดหน่อย
ไม่คิดว่าการถูกเปิดตัวซึ่งเป็นสิ่งที่ใฝ่หามาตลอด แต่ไอ้โรคจิตนี่กลับเป็นคนมอบมันให้เธอ
ส่วนผู้ชายคนที่เธออยากให้เขาทำ เอาแต่นั่งมุนแก้วไวน์ตั้งแต่ต้นจนตอนนี้ โดยไม่แลเธอแม่แต่เธอ
ราวกับว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นณ ตรงนี้ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา ทั้งเฉยเมย ทั้งไร้ความรู้สึก
หลินเจ๋อเฉินเห็นจี้ซือหานไม่ได้รู้สึกสนใจแต่อย่างใด ก็รีบจับคางของซูหว่านขึ้น
"ประธานจี้ ดูสิ เธอหน้าตาเหมือนหนิงหว่านของคุณมากใช่ไหมล่ะ?"
วันนี้เขาไปคุยเรื่องโปรเจคที่หนิงกรุ๊ป แล้วเจอเข้ากับคุณหนูหนิงที่หน้าตาละม้ายคล้ายซูหว่านสุดๆ
ไปสืบมาถึงได้รู้ว่านั่นคือผู้หญิงของจี้ซือหาน คุณหนูหนิงซึ่งเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก
เขาเลยรีบถ่อไปที่จี้กรุ๊ป ใช้ประโยชน์จากความหน้าเหมือนระหว่างซูหว่านกับหนิงหว่านเป็นข้ออ้างในการเข้าหาจี้ซือหาน แล้วก็เชิญเขามาที่นี่ได้สำเร็จ
หลินเจ๋อเฉินคิดว่าจี้ซือหานอุตส่าห์ลดตัวมาที่นี่ อีกเดี๋ยวเขาจะต้องฉวยโอกาสนี้เจรจาเรื่องโปรเจคทางตะวันตกให้สำเร็จจงได้
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นของหลินเจ๋อเฉิน จี้ซือหานถึงได้ช้อนสายตาขึ้นช้าๆ
เขาปรายตามองสำรวจเธอ ประหนึ่งกับไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแบบลวกๆ
ภายใต้แสงไฟสลัว ไม่มีใครมองเห็นความรู้สึกที่แท้จริงในดวงตาคมกริบคู่นั้น
หลังจากที่มองนิ่งอยู่สักพัก ก็พูดขึ้นเสียงเรียบ "สู้หว่านเอ๋อร์ของฉันไม่ได้สักนิด"
คำพูดที่ราวกับคมมีด ทิ่มแทงเข้ากลางใจของซูหว่าน เธอเจ็บแปล๊บจนอยากจะวูบ
"แน่นอนว่าเทียบคุณหนูหนิงไม่ได้อยู่แล้วล่ะครับ"
หลินเจ๋อเฉินจับคางของเธอ แล้วพูดจาดูถูกเหยียดหยามราวกับเห็นเธอเป็นแค่เศษขยะเปียก "ก็แค่เด็กกำพร้า ไม่มีเงินไม่มีอำนาจ แต่คุณหนูหนิงเป็นถึงลูกสาวคนเดียวของหนิงซื่อกรุ๊ป ฉลาด การศึกษาก็ดี เธอจะเอาอะไรไปเทียบ?!"
นั่นสิ เธอจะเอาอะไรไปเทียบ?
ในสายตาของจี้ซือหาน เธอก็เป็นแค่ตัวแทน จะไปสู้ตัวจริงได้ยังไง?
ซูหว่านเม้มปาก ไม่พูดอะไรสักคำ แต่ในใจเจ็บปวดอย่างสาหัส...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว