ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว นิยาย บท 3

ซูหว่านลากกระเป๋ามาถึงบ้านเฉียวซานซานเพื่อนสนิทของเธอ

เธอยกมือขึ้นเคาะประตูเบาๆ จากนั้นก็ยืนรออยู่ด้านข้าง

เฉียวซานซานกับเธอต่างก็เป็นเด็กกำพร้า ทั้งสองคนเติบโตขึ้นในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกัน เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนที่รู้ใจกันเป็นอย่างดี

จำได้ว่าตอนที่เธอถูกจี้ซือหานรับตัวไป เฉียวซานซานบอกกับเธอว่า "หว่านหว่าน ในอนาคตถ้าเขาไม่ต้องการเธอแล้ว ให้กลับบ้านนะ"

แล้วก็เป็นเพราะคำพูดนั้น ซูหว่านถึงกล้าปฏิเสธบ้านที่จี้ซือหานมอบให้

ไม่นาน เฉียวซานซานก็เปิดประตู พอเห็นเธอ มุมปากก็ยกขึ้นทันที ดวงตาทั้งสองข้างก็ยิ้มจนหยีไปหมด

"หว่านหว่าน มาได้ไงเนี่ย?"

มือของซูหว่านที่จับกระเป๋าเดินทางอยู่ก็กำแน่น เธอพูดอย่างเขินอายนิดๆ "ซานซาน ฉันมาเกาะเธอกินแล้ว"

ตอนนี้เองเฉียวซานซานถึงสังเกตเห็นกระเป๋าเดินทางในมือเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่อทันที "เกิดอะไรขึ้น?"

ซูหว่านแสร้งยิ้มราวกับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร "ฉันเลิกกับเขาแล้ว"

เฉียวซานซานอึ้งไป แล้วมองรอยยิ้มฝืนๆของซูหว่าน

ใบหน้าเล็กเท่ากำปั้นนั้น ทั้งซูบผอม ทั้งซีดเซียว

ร่างที่ยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาว ยิ่งไม่ต่างอะไรกับกระดาษบางๆแผ่นนึง

เมื่อเห็นซูหว่านในสภาพนั้น จู่ๆเฉียวซานซานก็รู้สึกปวดใจ

เธอรีบเดินขึ้นหน้าแล้วกอดซูหว่านแน่น "ไม่ต้องเสียใจนะ เธอยังมีฉันอยู่"

พอได้ยินแบบนั้น ซูหว่านก็ดวงตาแดงก่ำอย่างกลั้นไม่ไหว

เธอกอดตอบซานซาน แล้วลูบไหล่ของเธอเบาๆ "ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง"

เฉียวซานซานรู้ดีว่าเธอแค่กำลังปลอบใจตัวเองอยู่เท่านั้น

ซูหว่านชอบจี้ซือหานมากขนาดไหน เธอรู้อยู่เต็มอก

ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ซูหว่านทำงานสุดชีวิต เพื่อหาเงินห้าล้านมาคืนให้จี้ซือหาน

เพราะความคิดซื่อๆว่า ทำแบบนั้นแล้วจะทำให้จี้ซือหานจะมองเธอเปลี่ยนไป

แต่จนถึงตอนนี้ ก็ยังถูกจี้ซือหานเทอย่างไม่ไยดีจนได้

จู่ๆเฉียวซานซานก็ย้อนนึกถึงคืนนั้นที่ฝนตกหนัก...

ถ้าหว่านหว่านไม่ต้องขายตัวเพื่อซ่งซือเยว่ ก็คงไม่เจอเข้ากับจี้ซือหาน

แล้วหว่านหว่านของเธอก็คงจะมีชีวิตที่เป็นสุขกว่านี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน