ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1077

อีวอนน์รู้สึกประหลาดใจ

ไนออลไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง...

เขาคิดอยากจะให้โอนสกาย คอร์ปอเรชั่นให้เขาโดยไม่มีเงื่อนไข!

“ไนออล นายจะบ้าเหรอ? นายรู้หรือเปล่าว่ามูลค่าหุ้นในตลาดของสกาย คอร์ปอเรชั่นเท่าไหร่? มันมากกว่าล้านล้านดอลลาร์! และนายจะซื้อมันด้วยเงินหนึ่งดอลลาร์? นายคิดอะไรอยู่?”

อีวอนน์บังคับตัวเองให้สงบลงและตอบด้วยน้ำเสียงที่อยากจะเข้าใจ

ไนออลหัวเราะและพูดว่า “แน่นอน ฉันจะซื้อสกาย คอร์ปอเรชั่น แล้วจะทำไม?”

“ฉันไม่เคยเอาเปรียบคนอื่นมาเปล่า ๆ ฉันเลยแลกกันเงินหนึ่งดอลลาร์ เธอลองคิดดูนะ!”

“และแน่นอน เธอสามารถปฏิเสธคำขอของฉันได้ แต่ฉันรับรองได้เลยว่า!”

“ในเวลานี้วันพรุ่งนี้ กองทัพจากทั้งห้าประเทศอย่าง อเมริกา สหราชอาณาจักรฉายาดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน ไอซ์แลนด์ เผ่านักสู้ และอินเดีย จะได้รับภาพนี้”

“และเมื่อถึงเวลานั้นสิ่งที่พวกเขาจะทำนั้นอยู่เหนือการควบคุมของฉัน”

สีหน้าของอีวอนน์ซีดลง

เธอเป็นสมาชิกของตระกูลสิบอันดับต้น ๆ ดังนั้นเธอจึงรู้ดีถึงอิทธิพลและปัญหาระหว่างประเทศของฮาร์วีย์

ถ้าตัวตนที่แท้จริงของเขาถูกเปิดเผย ผลกระทบของมันจะเป็นหายนะอย่างแน่นอน

สีหน้าของเธอซีดลงอย่างเห็นได้ชัด เธอจึงพูดว่า “รุ่นพี่ร็อบบินส์ พี่ช่วยแลกเปลี่ยนอย่างอื่นได้ไหม? ฉันตัดสินใจขายสกาย คอร์ปอเรชั่นด้วยตัวเองไม่ได้!”

“แต่ฉันก็มีข้อเสนอดี ๆ ให้นะ!”

“เช่นถ้าฉันให้เงินรุ่นพี่หนึ่งร้อยห้าสิบห้าล้านดอลลาร์ล่ะ?”

ไนออลหัวเราะหลังจากฟังคำพูดของอีวอนน์ จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “อีวอนน์ เงินหนึ่งร้อยห้าสิบห้าล้านดอลลาร์นั้นไม่มีความหมายอะไรเลยเมื่อเทียบกับสกายคอร์ปอเรชั่น!”

“เธอหมายความว่าอะไร? ให้เงินขอทานด้วยเงินจำนวนนั้นงั้นเหรอ?”

“ฝากไว้ให้คิดดูนะ”

ไนออลกำลังลงจากรถหลังจากที่เขาพูดจบ

เขารู้จิตวิทยาของการเจรจาเป็นอย่างดีและรู้วิธีสร้างความตึงเครียดกดดันให้กับอีกฝ่าย

อีวอนน์ตกใจมาก เธอพูดต่อรองว่า “รุ่นพี่ช่วยใจเย็นและให้ฉันได้คิดก่อนได้ไหม? วันเดียวคงไม่พอ!”

“ใจเย็นเหรอ? ได้ ฉันจะให้โอกาสเธอ มาหาฉันที่ห้องสูทที่โรงแรมแกรนด์โฮเทล ดับเบิ้ลยูคืนนี้ จำไว้ว่าเธอมาคนเดียวเท่านั้น แล้วฉันอาจจะให้โอกาสเธอ”

“ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษฉันที่ไร้ความปราณี!”

ไนออลลงจากรถทันทีที่เขาพูดจบ โดยไม่ยอมให้โอกาสอีวอนน์ปฏิเสธข้อเสนอของเขา

เมื่อลงจากรถเขากวักมือเรียกรถโตโยต้า อัลฟาร์ดผ่านมา มีคน ๆ หนึ่งในรถมองมาที่เขาอย่างเฉยเมย และนั่นคือสตีเฟน ยอร์ก