ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1171

จอร์จรู้ว่าลูกเขยคนนี้หมายถึงอะไร

เสียงหัวเราะดังออกมาจากเขา

“นายกำลังดูถูกฉันทั้ง ๆ ที่นายเป็นแค่พวกแมงดาเกาะผู้หญิงกินงั้นเหรอ?”

“ฉันบอกนายแล้ว ถ้านายไม่สามารถพิสูจน์คุณค่าของตัวเองได้ จะถือว่าเป็นการขัดแย้งทางการทูต ฉันเกรงว่านายและเมียของนายคงต้องไปสถานทูตกับฉัน!”

ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างเย็นชา

“แล้วถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?”

“งั้นฉันจะรายงานเหตุการณ์นี้ไปยังรัฐสภาเอ็มไพร์ ฉันคิดว่าพวกเขาต้องการคำอธิบายจากรัฐบาลของนายแน่นอน!” จอร์จโต้กลับอย่างเย็นชาสีหน้าดูมาดร้าย

เมื่อก่อนเขาคงจะทำอะไรแบบนี้ไม่ได้

“ขู่ฉันงั้นเหรอ? แล้วยังยกประเทศของฉันมาขู่อีกงั้นเหรอ?”

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว

“แล้วถ้าฉันขู่ประเทศ H ด้วยล่ะ? มันก็เป็นแค่ประเทศที่ด้อยพัฒนา!”

จอร์จหัวเราะเยาะ

พวกคนที่อยู่ตรงนั้นหัวเราะอย่างเมามัน แม้แต่คนที่มาจากรัฐบาลบัควู้ดเองก็ตาม

พวกเขาชอบประจบประแจงชาวต่างชาติ และบางคนก็ยอมรับการถูกพูดเหยียดแม้ถูกเรียกว่าประเทศด้อยพัฒนางั้นเหรอ?

ฮาร์วีย์สูดหายใจเข้าลึก ๆ สีหน้าของดูเขาเย็นชา

เขาจ้องไปที่จอร์จและตอบว่า “ไม่เป็นไร เรามาถึงจุดนี้แล้ว ถ้านายอยากจะเดิมพัน ก็ได้”

“แต่นายกล้าที่จะเดิมพันด้วยไหม?”

“ถ้าฉันหาเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านไม่ได้ ฉันยอมตาย”

“แต่ถ้าฉันทำได้ นายต้องเป็นคนที่ไปตายแทน!”

กึก!

ทุกคนต่างตกตะลึงกับคำพูดของฮาร์วีย์

ไม่มีใครคิดว่าฮาร์วีย์จะโหดเหี้ยมขนาดนี้ เขาคิดจะเล่นกับชีวิตของเขาเอง!

หลังจากฟังฮาร์วีย์แล้ว จอร์จก็ไม่เข้าใจ

จอร์จมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อไปพร้อม ๆ กับคนอื่น ๆ ไม่มีใครเชื่อว่าบัตรนี้จะมีเงินอยู่จริง

นี่มันคือเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์!

บริษัทมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ยังไม่สามารถมีเงินจำนวนนี้เลยด้วยซ้ำ พวกเขาต้องคิดหาวิธีเพื่อที่จะได้เงินนั้นมาและอาจจำเป็นต้องกู้จากธนาคารด้วยซ้ำ

บัตรที่เป็นของฮาร์วีย์ลูกเขยกาฝากนี่จะมีเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์ได้อย่างไร?

เกินที่จะเชื่อได้!

จอร์จจับที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะเล่นพลางจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา เขาพร้อมที่จะใช้มันทุบหัวฮาร์วีย์จนฮาร์วีย์ตาย

หลังจากนั้นพนักงานกลุ่มใหญ่ที่รับผิดชอบการประมูลของรัฐบาลบัควู้ดก็วิ่งไปหาฮาร์วีย์

พวกเขามองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม

“มิสเตอร์ยอร์กที่เคารพ ธุรกรรมดำเนินการเสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนี้ไปรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์จะเป็นทรัพย์สินของคุณโดยสมบูรณ์!”

“ผมขอคืนบัตรให้คุณครับ!”

เจ้าหน้าที่คนนั้นโค้งคำนับก่อนจะส่งคืนบัตรสีดำให้ฮาร์วีย์อย่างนอบน้อม