ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1182

“พวกคุณ…”

หลังจากถูกใส่ร้ายจากคนที่เธอคิดว่าเป็นครอบครัว สีหน้าของแมนดี้ก็ดูแย่ลง เธอเริ่มเซไปมาเกือบจะล้มลงกับพื้น

เธอเคยทำตัวให้ดูถูกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

น้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่มีเสียงสะอื้นนองเต็มใบหน้าหวาน

ฟินน์หัวเราะสะใจ

“ร้องไห้เหรอ? ทำไมต้องร้องไห้? ถ้าเธอกล้าทำอะไรที่ไร้ยางอายลงไปแบบนั้น แน่นอนอยู่แล้วที่เราจะพูดป่าวประกาศออกมาเสียงดัง!”

“เธอมันไร้ยางอาย!”

ฟินน์รู้สึกดีที่ได้พูดออกไป

จากนั้นเขาก็ออกท่าทีท้าทายฮาร์วีย์

‘ลูกเขยอย่างแกจะทำอะไรฉันได้?’

แต่ในจังหวะต่อมา ฮาร์วีย์ก็ได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้วเตะเขาเข้าอย่างจัง

ตูม!

ฟินน์ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแชมป์การแข่งขันการต่อสู้ของตำรวจยังไม่มีโอกาสแม้แต่จะตอบโต้กลับไป การเตะของฮาร์วีย์ทำให้ฟินน์ลอยกระเด็นออกไปไกล

“อ๊าก!”

ฟินน์กระแทกเข้ากับเสาโทรศัพท์และกระอักเลือดออกมา

ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืน ฮาร์วีย์ก็เดินเข้าไปแล้วเหยียบหัวของเขา แล้วกระแทกหัวของฟินน์ลงกับพื้นอย่างโกรธเกรี้ยว

ฮาร์วีย์ใช้กำแรงทั้งหมดที่มี เขาเป็นคนที่ไร้ความปราณี

ปากของฟินน์เริ่มมีเลือดออก เสียงกรีดร้องโหยหวนน่าสังเวชดังออกมาจากเขา

แขนขากระตุกราวกับเป็นปลาที่กำลังจะขาดน้ำตาย

ฮาร์วีย์มีสีหน้าเย็นชา

เขาไม่มีความเมตตาต่อคนที่ดูหมิ่นภรรยาของเขา

พวกเยตส์กลับมาได้สติอีกครั้ง

แล้วมีคนตะโกนว่า “กล้าดียังไงมาทำร้ายคนของเรา ไอ้ลูกเขยขยะ!”

“ไปจับมันมา!”

พวกคนของตระกูลเยตส์พุ่งไปข้างหน้าทันที

แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ฮาร์วีย์จัดการพวกเขาจนกระเด็นไปคนละทิศละทาง

พวกเขาอยากจะพูดอะไรก่อนจะจากไป แต่หลังจากเห็นสายตาอันเยือกเย็นของฮาร์วีย์ พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยคำใดออกมา

‘ฮาร์วีย์ช่างน่ากลัว!’

‘ผู้ชายคนนี้มันบ้า! เขาบ้าไปแล้ว!’

พวกตระกูลเยตส์หวงสวัสดิภาพชีวิตของพวกเขาเอง แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่มีวันเอาชีวิตไปแลกเพื่อคนอื่น

ทุกคนปิดหน้าและรีบวิ่งออกไปพร้อมช่วยกันอุ้มฟินน์ไปด้วย

เมื่อพวกเขาออกห่างออกมาไกลแล้ว คุณย่าเยตส์ก็โวยวายอย่างโกรธจัด “อวดดี! ไอ้ลูกเขยขยะนั้นอวดดี!”

“รอก่อนเถอะ! รอได้เลย!”

“เมื่อไหร่ที่ตระกูลของเราลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง ฉันจะจัดการไอ้ลูกเขยขยะนั่นให้ตายไปเลย!”

“ใช่! ผมจะสับมันเป็นชิ้น ๆ !”

“ฉันจะทำให้เขาชดใช้ในสิ่งที่เขาทำลงไปในวันนี้!”

“ไมันไม่มีคำว่าสายเกินไปที่จะแก้แค้น!”

พวกตระกูลเยตส์ต่างอ้าปากค้างพ่นคำร้ายกาจออกมาอย่างไร้ความปราณี น่าเสียดายที่มันอยู่ไกลเกินกว่าจะมีใครได้ยินพวกเขา