ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1232

การเข้าโจมตีของเขานุ่มนวลราวกับขนนก

หมัดของเขากระทบไปที่ตัวฮาร์วีย์อย่างช้า ๆ

พละกำลังนี้…

ใช่ มันไม่มีแรงกระทบอะไรมากมาย

นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ทำเหมือนเป็นนักสู้รุ่นเก๋า อันที่จริงเขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย แต่เสแสร้งออกมา!

แต่เมื่อฮาร์วีย์นึกถึงสถานการณ์อันเลวร้ายของแมนดี้ เขาก็บังคับตัวเองให้เคลื่อนไหวและถอยหลังไปสามก้าว

สายตาของมันทำให้คนดูเกิดความโกลาหล ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังจะได้เห็นหลังจากนี้

“นั่นสินะ! นั่นสิ!”

“นั่นคือท่าแรกของนายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ใช้ศิลปะแห่งการปะทะ! รับมันไปซะ!"

“ถ้าลูกเขยกาฝากนั่นไม่สามารถรับมือกับกระบวนท่าแรกได้ เขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของนายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ได้ยังไง?”

“ไอ้คนโง่นี่จะได้รับรู้ความยิ่งใหญ่ของนายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์! และนั่นจะสอนให้เขาอย่าทำตัวอวดดี!”

“คิดว่าเป็นตัวแทนของประเทศ H ในการต่อสู้ครั้งนี้งั้นเหรอ ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป คงเป็นเรื่องตลกที่สุด! นี่มันน่าอายเหลือเกิน!”

ท่ามกลางเสียงซุบซิบของคนดู นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ก็พูดเสียงดัง “เปลี่ยน!”

ฮาร์วีย์ถอยหลังไปสองสามก้าว คราวนี้เขาชิดขอบสังเวียน ท่าทีของเขาดูราวกับว่าเขาเซไปมาเล็กน้อยและไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป

กรรมการเริ่มนับถอยหลัง หลังจากผ่านไปสิบวินาที เขาก็ประกาศว่า "ไม่มีแรงที่จะลุก แพ้แล้ว”

นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์มองไปที่ฮาร์วีย์ ความภาคภูมิใจในตัวเองปรากฎขึ้นทั่วใบหน้าของเขา เขาพูดเยาะเย้ยว่า “หนุ่มน้อย ฉันให้เวลานายมามากพอแล้ว ไม่คิดเลยว่านายจะแพ้! ฉันไม่คิดว่านี่เป็นความผิดของฉันหรอกนะ”

“กลับไปบอกเจ้าชายยอร์กว่าถ้าเขายอมแพ้ เขาก็แค่พูดมันออกมา! ไม่จำเป็นต้องหาคำแก้ตัวที่ไร้ประโยชน์แบบนี้!”

ฮาร์วีย์จ้องเขม็งไปที่นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ “ฉันหวังว่าคุณจะโชคดีแบบนี้ถ้าคุณสู้กับคนอื่น”

นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์หัวเราะ แล้วหันไปมองรอบ ๆ ตัวเขา

“ลูกเขยคนนี้บอกว่าฉันโชคดีที่ชนะเขา!”