ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1261

“สวัสดีค่ะ รองประธานเรย์ ดิฉันชื่อซาช่า ลาร์สันจากมหาวิทยาลัยแห่งมอร์ดู เป็นเกียรติมากที่ได้พบคุณในวันนี้ค่ะ”

ซาช่ายิ้มอย่างสดใสในขณะที่เอื้อมมืออันขาวนวลเนียนของเธอออกมาข้างหน้า

เรย์ไม่ได้ยื่นมือออกไปเป็นการตอบรับ แต่เขากลับขมวดคิ้วขณะถามว่า “คุณอีวอนน์ ขยะเน่า ๆ นี่ใช้อำนาจทุกอย่างตัวเองเพียงเพื่อที่จะขอเข้าพบเจ้าชายยอร์กอย่างนั้นเหรอ?

“ทำไมคุณไม่ใส่ใจในเรื่องนี้ เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

“หล่อนโสโครกแบบนี้มีสิทธิ์อะไรมาขอพบเจ้าชายยอร์ก ร่างกายที่เน่าเฟะของหล่อนพระเจ้าจะรู้ไหมว่าหล่อนผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน? บอกให้หล่อนรีบ ๆ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้นะ!”

เรย์โบกมือส่งสัญญาณให้ซาช่าออกไป หลังจากที่พูดจบ

ซาช่ายืนตัวแข็งทื่อด้วยความไม่อยากที่จะเชื่อ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสับสน

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องมาเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้หลังจากใช้ชีวิตในโลกใบนี้มาหลายปี

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่จะไม่มองเธอเท่านั้น อีกทั้งเขายังว่าเธอโสโครกอีกด้วย

หรือนี่อาจจะเป็นเรื่องปกติ เพราะด้วยเส้นสายของซาช่าแล้วทำให้เธอไม่มีทางได้เข้าใกล้วงสังคมชั้นสูงระดับนี้ได้มาก่อน

หรือนี่เป็นเพราะสังคมชั้นสูงไม่ยอมรับเธอ

มันคงจะเป็นการดีกว่าถ้าพวกเขาแอบมีสัมพันธ์ลับ ๆ หากพวกเขาพาเธอกลับบ้านหรือนัดพบเธอในที่สาธารณะ พวกเขาอาจจะกลายเป็นเรื่องตลกของเหล่าสังคมชั้นสูง

ซาช่าไม่สามารถเข้าใจข้อเท็จจริงได้เลย ช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอใช้รูปลักษณ์ของตัวเองเพื่อหาผลประโยชน์ได้ตลอด แต่ทว่าในแวดวงสังคมระดับสูงที่เธอได้ให้ความสนใจกลับปิดประตูใส่เธอ

อย่างไม่ใยดี

หลังจากที่สตั้นไปครู่หนึ่ง เธอก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้งและเอ่ยถามว่า “รองประธานเรย์คะ คุณอีวอนน์คะ พวกคุณหมายความว่าอย่างไรกัน? เมื่อคืนเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะให้ฉันเข้าพบกับเจ้าชายยอร์กในวันนี้? คิดว่าเป็นรองประธานแล้วคุณจะมีสิทธิ์มาบีบบังคับอะไรฉันก็ได้อย่างนั้นเหรอคะ?”

“อย่าลืมสิว่าแมนดี้ ซิมเมอร์เป็นคนที่แนะนำให้ฉันมาที่นี่ ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้พบเจ้าชายยอร์ก ฉันเกรงว่าพวกคุณสองคนได้มีปัญหาแน่!”

ในเมื่อไม่มีใครให้ความเคารพซึ่งกันและกันอีกต่อไป ซาช่าจึงไม่สนใจอะไรแล้วทั้งนั้นในขณะนี้