ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1349

เมื่อเห็นแคมทำตัวเย่อหยิ่ง ผู้คนที่อยู่โดยรอบในตอนนี้พากันตัวสั่นด้วยความโกรธ

"คุณหมายความว่าอะไร? ถ้าเป็นชาวต่างชาติแล้วทำตามกฎของที่นี่ไม่ได้เหรอ?”

“นี่คือประเทศของเรา! มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย!”

“ประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่นี้ เป็นประเทศมีขื่อมีแป แค่เพราะเรามีอำนาจ ไม่ได้แปลว่าจะทำทุกอย่างที่ต้องการได้หรอก!”

แคมยังคงเงียบ

เมื่อเผชิญกับการประณามจากทุกคน แคมดึงใบหูของตัวเองเล็กน้อยและพูดอย่างเฉยเมยว่า “เอาล่ะ หยุดส่งเสียงดังได้แล้ว! มันไม่มีประโยชน์ที่คนพื้นที่เช่นพวกคุณจะตะโกนหรอก!”

“คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร”

“ผมคือลูกชายของตัวแทนบริษัทสตาร์ แชโบลในประเทศ H! เรียกง่าย ๆ ว่าผมเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดเป็นอันดับสองของสตาร์ แชโบลในประเทศ H อันใหญ่โตนี้!”

“คุณคิดว่าในบัควู้ดจะมีใครกล้าทำอะไรผมไหม?”

“ถ้าพวกเขาคิดจะจัดการจริง ๆ ป่านนี้คงมีใครบางคนมาที่นี่แล้ว”

“แต่รัฐบาลของคุณไม่ได้ขยับสักนิด คุณไม่เข้าใจอีกเหรอ? ว่ามันหมายความว่าอย่างไร”

แคมดูอิ่มเอมใจอย่างไม่น่าเชื่อ

ทุกคนโดยรอบอ้าปากค้าง

พวกเขาจำได้ว่านี่เป็นบริเวณริมแม่น้ำ พื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองและเป็นศูนย์กลางของเมืองบัควู้ด

หากทำผิดกฏหมายในวันธรรมดาอย่างนี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจจราจรจะมาปรับในเวลาไม่ถึงสามนาที แต่เกิดเรื่องใหญ่โตขึ้นในตอนนี้ กลับไม่มีใครมาจัดการ

คำอธิบายเดียวคือเบื้องหลังของแคมนั้นทรงพลังเกินไป ไม่มีใครในรัฐบาลกล้าที่จะรุกรานเขา

ฮาร์วีย์ศึกษาแคมอย่างรอบคอบ เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับตัวแทนหนุ่มจากสตาร์ แชโบลในประเทศ H ที่นี่

แคมยิ้มอีกครั้ง “เอาล่ะ หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว เวลาของผมมีค่ามากนะ!”

“สรุปคุณจะจ่ายให้ผม…”

“หรือจะนอนกับผมล่ะ?!”

“ไม่งั้น พวกคุณก็ไม่มีใครไปไหนได้ทั้งนั้น!”

กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก…

"อยากจะลองก็ได้นะ!" แคมหัวเราะเยาะ

หลังจากศึกษาข้อมูลของแมนดี้ แคมรู้อยู่แล้วว่าฮาร์วีย์ ยอร์ก สามีของเธอเป็นที่ปรึกษาของรัฐบาลบัควู้ด

แม้ว่าที่ปรึกษาของรัฐบาลบัควู้ดอาจดูเหมือนเป็นสถานะที่สูงส่งได้ในสายตาของผู้อื่น...

แต่มันไม่มีความหมายสำหรับแคม!

เขาไม่กลัวโยเอล เกรฮัม ผู้บังคับบัญชาลำดับที่หนึ่งของบัควู้ดแม้แต่น้อย นับประสาอะไรกับอีแค่ที่ปรึกษาของรัฐบาลบัควู้ด!

ดังนั้น เขาจึงอนุญาตให้ฮาร์วีย์ลองโทรออกหาใครก็ได้

ฮาร์วีย์กดหมายเลขทันที “ผู้อาวุโสบิสสัน มาช่วยผมจัดการบางอย่างหน่อยสิครับ”

“ผมต้องการให้คุณมาที่นี่ภายในสามนาที ไม่อย่างนั้นถ้าผมลงมือเองอย่ามาโทษผมแลัวกัน”

ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ยานนิค บิสสันผู้บังคับบัญชาลำดับที่หนึ่งของกรมตำรวจบัควู้ดซึ่งกำลังอยู่ในการประชุมรู้สึกตกใจ

‘ปล่อยให้เขาแก้ปัญหาเองงั้นเหรอ? เขาอยากตกงานหรืออย่างไร?’

รถจากกรมตำรวจบัควู้ด มาถึงภายในเวลาไม่ถึงห้านาที โดยมียานนิคเป็นผู้นำทีม และเขายังนำเควิน คอลฟิลด์ ผู้บัญชาการลำดับสามของกรมตำรวจบัควู้ดซึ่งรับผิดชอบด้านการจราจรมาด้วย