ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1365

นักเทควันโดสายดำจากประเทศ J ไม่สามารถระงับอารมณ์ได้อีกต่อไป

ในเสี้ยววินาทีชายฉกรรจ์สามคนกระโดดออกมาแล้วเหวี่ยงขาไปที่หน้าฮาร์วีย์

"ฉันจะฆ่าแก! แลกกับชีวิตฉันเอง!”

ว่าแล้วชายสามคนที่พร้อมถวายชีวิตสังหารฮาร์วีย์

ถ้าพวกเขาสามารถฆ่าฮาร์วีย์ได้ แน่นอนว่าสิ่งที่ได้กลับคืนมันจะต้องคุ้มค่าและสมน้ำสมเนื้อ

ริคหรี่ตาลงเมื่อเห็นอย่างนั้น ทว่าก็ไม่ได้หยุดพวกเขาได้แล้ว เพราะตัวเขาเองก็อยากจะให้ฮาร์วีย์ตายเช่นกัน

ก่อนที่ทั้งสามคนจะกระโจนเข้าหาฮาร์วีย์ เสียงขาที่ขยับโต้ตอบก็ดังขึ้น ทันใดนั้นทั้งสามก็ถูกเตะและถีบจนตัวลอยแล้วร่วงลงบนพื้น ก่อนจะไอเป็นเลือดจำนวนมาก มองดูน่าเวทนาอย่างที่สุด

“อ๊าก!”

ทั้งสามพยายามที่จะลุกขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น

พวกเขาทั้งหมดเป็นถึงนักเทควันโดสายดำ จึงไม่คิดมาก่อนว่าพวกเขาจะไม่สามารถขัดขวางฮาร์วีย์ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว

พวกเขาอยากจะยืน แต่ก่อนที่จะทำได้ ฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงขาเข้าหาพวกเขาแล้ว

พลั่ก

กระดูกอกของพวกเขาหักทันที จนกลิ้งไปกับพื้นอีกครั้ง ร้องคร่ำครวญเหมือนหมูที่กำลังจะตาย

โดมินิกและคนอื่น ๆ มองดูเหตุการณ์ด้วยความสยดสยอง ใบหน้าสะท้อนถึงความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

ความโหดเหี้ยมของฮาร์วีย์เกินความคาดหมายของพวกเขามาก

นักเทควันโดสายดำทั้งสามคนแสดงอาการหวาดกลัวอย่างที่สุด จนถูกมองว่าเป็นนักต่อสู้มืออาชีพในประเทศ J ทุกคนรู้กันดีว่าพวกเขาแข็งแกร่งมากแคค่ไหร แต่เพราะฮาร์วีย์ ตอนนี้แม้แต่จะขยับพวกเขาก็ทำไม่ได้!

ความเกลียดชังที่มีต่อฮาร์วีย์ได้หายไปแล้ว แทนที่ไว้ด้วยความกลัวอันน่าสมเพช

นักเทควันโดสายดำที่เหลือตอนนี้ จึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ทำเพียงจ้องมองฮาร์วีย์แล้วกัดฟันกำหมัดแน่นอย่างท้าทาย

“ยังไม่ออกไปอีก? หรือต้องให้ฆ่าตายก่อน?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น

“วันนี้ฉันมาที่นี่ เพื่อจัดการหนี้เท่านั้น ไม่ได้อยากจะฆ่าใคร นั่นเป็นเหตุผลที่พวกนายยังโชคดี” ฮาร์วีย์พูดความจริงอย่างใจเย็น

เหล่าคนฟังจึงรู้สึกตระหนก ที่ในเสี้ยววินาทีฮาร์วีย์ก็สามารถสังหารพวกเขาทั้งหมดได้หากต้องการ

"ไปเร็ว! หนีกันเถอะ! ปล่อยเขาไป!"

แม้แต่ริคผู้ยิ่งใหญ่ยังต้องกลืนความอัปยศอดสูเอาไว้

“ฝากไว้ก่อนเถอะ ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

“ทำยังไงก็ได้อย่างนั้น ฉันแน่ใจว่าเราจะต้องได้เจอกันอีกไม่นานหรอก!”

ริคกัดฟันเมื่ออีกฝ่ายประกาศเรื่องนี้

หากโดยปกติ เขาจะสาบานเลยว่าจะต้องแก้แค้นเพื่อลบล้างความอัปยศอดสูที่มีออกไป

“ไอ้สารเลว! ให้ตายเถอะ พลเมืองของประเทศ H! นี่มีแต่พูด แต่กลับฆ่าฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

แคมซึ่งอยู่บนพื้นจ้องไปที่หลังของฮาร์วีย์ด้วยความโกรธอย่างสุดขีด

“ฉันรู้แล้วว่าทำไม!”

“ตั้งแต่สมัยโบราณประเทศ H ไม่เคยชนะประเทศ J ในสงครามเลยสักครั้ง! ประเทศของแกต้องตกอยู่ภายใต้เราเสมอ!”

“ไม่ว่าแกจะแข็งแกร่งขนาดไหน แกก็ฆ่าฉันไม่ได้จริง ๆ หรอกนะ!”

“เพราะแกรู้ดีว่าผลที่ตามมาจะเลวร้ายขนาดไหน!”

“นี่ไงล่ะ ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างประเทศ ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ในสายตาของประเทศ J พวกแกที่มาจากประเทศ H เป็นแค่คนกลุ่มน้อย ๆ เท่านั้น! สิ่งที่แกทำได้ก็แค่ทุบตีฉันและหักกระดูกของฉันเท่านั้น แกไม่สามารถแม้แต่จะฆ่าฉันได้หรอก!”

“เพราะแกไม่สามารถแบกรับผลที่ประเทศ J และประเทศ H เผชิญหน้ากันได้อีก!”

“วินาทีที่แกให้โอกาสฉัน ฉันจะฆ่าแกและครอบครัวแกซะ! แล้วฉันก็ไม่กลัวด้วยว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง!”

“ไม่ว่าแกจะต่อสู้เก่งแค่ไหน ประเทศของแกมันก็อ่อนแออยู่ดี! นั่นแหละเหตุผลที่แกมันอ่อนแอ!”