ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1374

มาร์คัสรู้สึกกังวลเล็กน้อย “พี่ยอร์ก ถ้าคนจากสถานีตำรวจมาถึง ผมเกรงว่าจะอธิบายเรื่องนี้ยากสักหน่อย”

ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มอย่างไม่แยแส "ไม่ต้องห่วง แค่เชื่อฉันก็พอ ยังไงเราก็ไม่แพ้”

มาร์คัสผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ผมรู้ว่าพี่ยอร์กเป็นคนเก่ง แล้วต่อไปผมเชื่อพี่! ผมจะทำทุกอย่างที่พี่สั่ง!”

หลังจากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงบีบแตรดังสนั่น

จากนั้นรถต่อต้านการจราจลหลายคันก็ขับมาที่ประตูอย่างรวดเร็ว

เมื่อประตูรถเปิดออก ชายฉกรรจ์ในเครื่องแบบหลายสิบคนเดินออกมาพร้อมกระบอกปืนที่คาดเอว

ผู้นำเป็นชายในชุดเครื่องแบบสีขาว เขาดูกระหายเลือดและผลักฝูงชนออกไป เขาเดินไปที่ด้านหน้าของแอชลีย์ จัดด์และพูดว่า “ผู้อำนวยการจัดด์ ผมได้ยินมาว่ามีคนมาก่อปัญหาในโรงพยาบาลเหรอ?”

“ไอ้หน้าโง่ที่ไหนมันกล้า? ไม่รู้หรือว่าใครหนุนหลังโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ด?”

“มาก่อกวนในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อย่างโรงพยาบาลอย่างนี้ ผมจะสอนเขาเองว่ากฎหมายคืออะไร!”

เมื่อเห็นชายในชุดเครื่องแบบสีขาว แอชลีย์รู้สึกตื่นเต้น เธอหัวเราะคิกคักและพูดว่า “รองสารวัตรฟินช์ คุณมาแล้ว! ไอ้บ้าสองคนนี้น่ารำคาญมาก! ไม่ใช่แค่ใส่ร้ายเราว่าไม่มีจรรยาบรรณแพทย์ พวกเขายังกล้าทำร้ายคนด้วยนะคะ!

“คุณต้องให้ความเป็นธรรมกับโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ด และทำให้พวกเขาติดคุกตลอดชีวิตไปเลย! ฉันจะรายงานเรื่องนี้ต่อเบื้องบนแน่นอน!”

ตอนนั้นเองที่แอชลีย์ชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างเหนือกว่า เธอทำท่าราวงกับราชินี

ฮอลลี่และคนอื่น ๆ ก็ลุกขึ้นทันที หลายต่อหลายคนกล่าวหาฮาร์วีย์ว่าเขาไม่มีเหตุผลและฝ่าฝืนกฎของโรงพยาบาล

"อะไรกัน?!”

“มีใครกล้าตบผู้อำนวยการจัดด์เหรอ?!”

“มารุมทำร้ายกันกลางวันแสก ๆ! โลกนี้ไม่มีความยุติธรรมหรืออย่างไร? ไม่มีกฎหมายเหรอ?”

เกร็ก ฟินช์ รองสารวัตรสถานีตำรวจบัควู้ด จ้องมองด้วยความโกรธและเดินไปทางฮาร์วีย์

“พ่อหนุ่ม ก่อปัญหาในสถานที่เช่นนี้ นายเคยคิดถึงผลที่ตามมาหรือเปล่า? นาย…"

เขายังพูดไม่ทันจบ

ร่างกายของเกร็กแข็งทื่อขึ้นทันที ใบหน้าของเขาดูหวาดกลัว

"มานี่สิ"

ฮาร์วีย์ไม่สนใจแอชลีย์ และส่งสัญญาณเรียกให้เกร็กเข้ามา

เกร็กตกใจมาก บุคคลนี้ไม่ใช่แค่ที่ปรึกษาธรรมดา ๆ เท่านั้น เขายังเกี่ยวข้องกับบุคคลในตำนานเสียด้วย

ภูมิหลังของแอชลีย์นั้นทรงอิทธิพลมาก แต่ไม่ว่ามันจะทรงอิทธิพลแค่ไหน มันก็ไม่มีความหมายอะไรต่อหน้าคน ๆ นั้น

ในขณะเดียวกัน แม้ว่าเกร็ก จะไม่รู้ว่าฮาร์วีย์จะทำอะไร แต่เขาก็ทำได้เพียงตั้งสติและเดินไปข้างหน้า

ภายใต้สายตาตกตะลึงของทุกคน เกร็กก้มหัวลงแล้วพูดว่า “ท่านที่ปรึกษายอร์ก ผม…”

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ไม่พูดให้เปลืองน้ำลาย และตบแก้มซ้ายของเขาทันที

รอยฝ่ามือปรากฏบนใบหน้าของเกร็ก จากนั้นเขาก็เอามือกุมหน้าและถอยห่างออกไปสองสามก้าว

ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยว่า “แก้มขวา”