ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1396

บร็อก พาร์คไม่ได้มองแมนดี้ ซิมเมอร์เลยแม้แต่น้อย เขาเอาแต่จ้องมองฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยสายตาเย็นชา ตามด้วยคำพูดว่า “ไอ้เด็กเวร โกรธฉันนักเหรอ? ถ้าแกโกรธนักก็ออกไปเลย! บาร์ฉันไม่ต้อนรับแก!”

“ขอบอกเลยนะ ที่แกได้มานั่งอยู่ที่นี่ก็เพราะชื่อเสียงของเมียแกแค่นั้นแหละ!”

“ไม่งั้นด้วยสถานะอย่างแก ไม่มีทางได้มาเจอฉันหรอก เรื่องนั่งด้วยกันยิ่งไม่ต้องพูดถึง!”

“แกไม่รู้เลยใช่ไหมว่าแกมีค่าน้อยแค่ไหน? ว่าแกมีค่าพอหรือเปล่า?”

“ฉันทนคนแบบแกไม่ได้จริง ๆ แกยังกล้าก่อเรื่องทั้ง ๆ ที่ไม่มีความสามารถสักนิดเดียว…”

บร็อกพูดพล่ามไปเรื่อยแล้วตอนนี้ เขาอยากจะตบหน้าฮาร์วีย์ใจจะขาด ถ้าไม่เกรงใจแมนดี้ เขาคงจะสั่งให้ใครสั่งคนไปตบแทนเขาแล้ว

ก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์มองว่าบร็อกเป็นตัวตลก แต่ตอนนี้สายตาที่เขามองบร็อกเริ่มฉายความเย็นชาออกมาเรื่อย ๆ

“บร็อค พาร์ค นายคิดว่าตัวเองเก่งมากนักเหรอ?”

“แก…”

ก่อนที่บร็อกจะได้ทันพูดอะไร จู่ ๆ ก็มีคนขว้างขวดเบียร์มาจากไหนไม่รู้ไปกระแทกโต๊ะตรงนั้น

ด้วยสัญชาตญาน ฮาร์วีย์รีบยืนบังปกป้องแมนดี้ทันที

ขวดระเบิดออก ผลไม้กระจายไปทั่วบาร์ กลายเป็นความวุ่นวายอย่างหนัก

แอลกอฮอล์สาดกระจายไปทั่วพื้น บร็อกกับคนอื่น ๆ ที่ตอบโต้ไม่ทันก็ได้แต่ต้องตัวเลอะสิ่งเปรอะเปื้อนและแอลกอฮอล์ มีเพียงฮาร์วีย์และแมนดี้เท่านั้นที่ยังตัวสะอาดอยู่

ใบหน้าของสเตซี่ ลีโอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เธอโมโหอย่างเห็นได้ชัด

“ใครเป็นคนทำ?!”

“นายคิดบ้างหรือเปล่า ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้านายเริ่มเปิดศึกกับฉันน่ะ บร็อก พาร์ค?!”

บร็อกลุกขึ้นยืนตัวตรง สีหน้าของเขาเรียบเฉยดุจน้ำแข็ง

“ฉันไม่สนว่าแกจะเป็นใคร ฉันให้เวลา 1 นาที แสดงตัวออกมา!”

“ไม่อย่างงั้น ถ้าฉันหาแกเจอ แกตายแน่!”

“เหอะ ๆ กล้าเสียด้วยนะเรา ไม่แปลกใจเลยทำไมนายกล้ารังแกคนที่นี่ได้…”

เสียงดังสะท้อนก้องตรงหน้าพวกเขา

กลุ่มชายหญิงที่ดูหัวขบถก้าวออกมาข้างหน้า แล้วก็มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาด้วย

ชายหนุ่มผมยาวคนหนึ่งคือผู้นำของกลุ่มนั้น เขาเผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา

หน้าตาเขาดูคล้ายผู้หญิง แต่เพราะอะไรบางอย่าง ทุกคนกลับรู้ได้ว่าเขาไม่ใช่คนที่ควรไปยั่วโมโหด้วยเลย

กลุ่มคนนับสิบที่ดูท่าทางเหมือนจะเป็นนักสู้ต่อยตียืนอยู่ไม่ห่างจากชายคนนั้นมาก ทำให้เขาดูเปล่งประกายด้วยออร่าผู้นำ

บร็อกผู้แข็งแกร่งและดุร้ายกระโดดโหยง พอเขารู้ตัวเขาก็เริ่มสร่างเมาไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว

พอผู้ติดตามของบร็อกอย่างเคอร์ติส พาร์ค เหลือบมองกลุ่มผู้มาใหม่ สีหน้าของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ

ตอนเขากำลังจะเข้าบาร์ เขาไปจีบผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอยู่ตัวคนเดียว ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นก็ยืนอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย

“พวกแกเป็นใครกัน?”

แม้สีหน้าของบร็อกจะดูไม่สู้ดี เขาก็ยังตะโกนออกไปดังลั่น เตือนความจำว่าเขายังเป็นพลเมืองของประเทศ J อยู่

“นี่พวกแกรู้ไหมว่าพวกเราเป็นใคร? กล้ามาปาขวดใส่พวกเราอย่างงั้นเหรอ? ถ้าวันนี้ไม่พูดเคลียร์ให้ชัด ๆ ฉันไม่ปล่อยให้พวกแกหนีรอดแน่!”

“นี่พวกแกแกล้งโง่หรือไง พวกเราที่นี่น่ะของจริงกันทุกคน อย่ามาแกล้งโง่ พวกแกทำไปทำไม?”

ชายผมยาวยังยิ้มจาง ๆ ให้ ก่อนจะตอบคำถามด้วยเสียงสุขุมนุ่มลึก “ในเมื่อนายกล้าทำ ก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา!”

“คนนี้ใช่ไหม?” ชายผมยาวเอ่ยถามขณะชี้ไปที่เคอร์ติส

แล้วผู้หญิงที่ดูตัวเล็กซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เขาก็ตอบว่า “ใช่แล้ว คนนี้แหละที่มาจีบฉัน”