ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1406

แมนดี้สูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วพูดว่า “ฮาร์วีย์คราวนี้คุณปลอดภัยแล้ว คุณต้องขอบคุณซีอีโอพาร์ค”

สเตซี่ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างเดินเข้ามาหาฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย็นชา "เศษส*ะ! ถ้าไม่ใช่เพราะซีอีโอพาร์คโทรหานายท่านลีเพื่อช่วยเหลือนาย ฉันกลัวว่านายคงจะถูกโยนลงแม่น้ำไปแล้ว!”

“แถมเกือบจะลากเราลงไปด้วย!”

“ไอ้โง่เอ๊ย! อยากจะเป็นฮีโร่อะไรของนายก็เป็นไปสิ แต่อย่าลากเราไปเกี่ยวด้วย!”

“นายคิดว่านายเก่งขนาดนั้นเลยรึยังไง? ถึงได้กล้าไปตบนายน้อยไนส์เวลล์ต่อหน้าผู้คนมากมายถึงสามครั้ง!”

“ฉันจะบอกให้นายรู้ไว้ว่านายควรจะขอบคุณนะ! ถ้าไม่ใช่เพราะความใจดีของซีอีโอพาร์ค ชีวิตของนายก็คงจบลงไปแล้ว”

สเตซี แร และคนอื่น ๆ เริ่มตักเตือนฮาร์วีย์

บร็อคกอดอกและแสร้งทำหน้าตาเฉยเมย ราวกับว่าถ้าไม่ใช่เพราะเขา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นจะเหลือแต่ร่างไร้วิญญาณ

บร็อกหาคนมาช่วย?

ฮาร์วีย์ตกตะลึง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ยิ้ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าบร็อกยังกล้าเสแสร้งถึงขนาดนี้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ฮาร์วีย์เริ่มเข้าใจพฤติกรรมของคนจากประเทศ J

พวกเขาทุกคนล้วนเป็นเช่นนี้

แมนดี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “คุณลีโอ คุณฟลินน์ อย่าทำแบบนี้ สถานการณ์นี้มันไม่เหมือนกัน สามีของฉันแค่อยากปกป้องพวกเรา!”

“ถ้าเขาไม่ยืนหยัดเพื่อเราในช่วงเวลาวิกฤตแบบนั้น คืนนี้พวกเราคงไม่ได้ออกมา”

“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะอาเวลและคนอื่น ๆ เป็นคนน่ากลัว!”

“ถึงอย่างนั้นที่คืนนี้พวกเราออกมาได้อย่างปลอดภัยก็ต้องขอบคุณซีอีโอพาร์ค”

แมนดี้นั้นสามารถแยกแยะความเมตตาและความเกลียดชังออกจากกันได้

"ฉันกำลังบอกนายไว้เลย! ว่าถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ซีอีโอพาร์ค คืนนี้ฉันจะจัดการนายแน่!”

“แต่ในเมื่อเรารู้จักกันดีอยู่แล้ว ฉันขอเตือนนายไว้เลยว่า อย่าประมาทและทำอะไรไม่คิดอีก อยากรนหาที่ตายคนเดียวก็เอาสิ แต่อย่าลากคนอื่นไปตายด้วย!”

บร็อคพยายามหลบตาในขณะที่เขาตำหนิฮาร์วีย์ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

“ขอบคุณมากนะคะซีอีโอพาร์ค บริษัทรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ และตัวฉันเป็นหนี้บุญคุณคุณครั้งใหญ่!” แมนดี้พูดอย่างจริงจัง

ฮาร์วีย์ยิ้มและไม่ขัดจังหวะ เขาอยากเห็นว่าบร็อคจะไร้ยางอายต่อไปได้อีกนานแค่ไหน

บร็อกจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยท่าทางพึงพอใจ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “ไอ้ส*รเลวเอ๊ย นายโชคดีมากที่มีภรรยาที่ดีแบบเธอ”

“เอาอย่างนี้ดีไหม? คืนพรุ่งนี้ผมจะเลี้ยงอาหารคุณ มาดื่มกันหน่อยซีอีโอซิมเมอร์! แต่คราวนี้อย่าพาตัวปัญหาอย่างหมอนี่มาด้วยแล้วกัน!”

บร็อกรู้สึกพึงพอใจ เขาอาจประสบความสำเร็จในการได้แมนดี้มาไว้ในกำมือของเขา ด้วยสิ่งที่เรียกว่า "ความชอบพอกัน"