ตอนนี้อาเวล ไนส์เวลล์ถูกฮาร์วีย์ชักจูงไปเรียบร้อย
เขารีบนำวัตถุโบราณที่ฮาร์วีย์เลือกไว้มาทันที อาเวลโน้มตัวไปข้างหน้า เอ่ยถามว่า “พี่ยอร์ก พี่วางแผนจะทำอะไรกันแน่ครับ?”
ฮาร์วีย์มองแจกันกระเบื้องในมือ เขาชี้ไปที่ฉลากของแจกันด้วยท่าทีไม่ยินดียินร้ายพร้อมพูดว่า “แจกันกระเบื้องของราชวงศ์ฉิง มูลค่าเจ็ดสิบหกดอลลาร์ ก็เป็นของที่ดี แต่ว่า…”
เพล้ง!
มีเสียงของตกแตก
เพราะฮาร์วีย์ปาแจกันกระเบื้องนั้นลงพื้นทันที
พอทุกคนเห็นภาพนั้นเข้าต่างก็ชะงักนิด ๆ ไปตาม ๆ กัน นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่?
ฮาร์วีย์สุ่มหยิบชิ้นส่วนฐานกลมของแจกันที่แตกขึ้นมาแล้วเอ่ยเบา ๆ ว่า “ตัวแจกันกระเบื้องเองไม่ได้มีค่าอะไร สิ่งที่มีค่าคือสิ่งที่อยู่ข้างในต่างหาก”
ระหว่างที่พูด ฮาร์วีย์ก็พังชิ้นส่วนฐานกลม ๆ นั้นเป็นสองซีก
ทันใดนั้นเอง ก็มีช่องว่างปรากฏขึ้นใต้ฐานกลมของแจกัน ในนั้นมีอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนหยกซ่อนไว้อยู่ แต่มันก็ไม่ใช่หยกเสียทีเดียว
“ที่ปรึกษายอร์ก นั่นมัน…”
ทุกคนต่างก็สงสัย
ทุกคนพอจะมองออกว่านี่เป็นของดี แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร
ฮาร์วีย์พูดขึ้นมาอย่างไร้อารมณ์ “สิ่งนี้คือหยกพอร์ซเลนในตำนาน ในสมัยก่อน จักรพรรดิเชื่อกันว่าสิ่งนี้สามารถนำไปใช้สกัดเป็นน้ำอมฤตได้”
พอได้ยินคำว่า “หยกพอร์ซเลน” ดาร์เรน ฟลินน์ ก็ส่งเสียงหัวเราะถากถาง “ยอร์ก เลิกแกล้งทำว่าตัวเองเป็นคนเก่งนักเถอะ ผมรู้ว่าหยกพอร์ซเลนเป็นหยกที่มีการเคลือบเงาแบบโปร่งแสง และในนั้นก็จะมีลวดลายที่เหมือนเส้นเลือดฝังอยู่ แต่ไอ้หยกของนายมันดูหม่นขนาดนี้ นายยังกล้าเคลมว่าเป็นหยกพอร์ซเลนอีก นี่จะโชว์โง่ใช่ไหม?”
ฮาร์วีย์เหลือบมองดาร์เรนด้วยแววตาประหลาดใจ เขาพูดขึ้นว่า “ผมไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าคนอ่อนหัดอย่างคุณจะรู้จักหยกพอร์ซเลนจริง ๆ ด้วย สิ่งที่คุณพูดมานั้นถูกต้องแล้ว ส่วนที่ทำไมหยกพอร์ซเลนอันนี้ถึงดูหม่นนักก็เป็นเพราะว่า…”
“คนที่ซ่อนหยกนี้ไว้ในแจกันนำดินเหนียวพอร์ซเลนมาฉาบทิ้งไว้น่ะสิ ไม่อย่างนั้นแล้ว พื้นผิวของหยกอาจจะมีรอยแตกได้!”
พอพูดจบ ฮาร์วีย์ใช้มือขวากดที่หยกนั้นอย่างหนัก ทันใดนั้นเอง บนหินพอร์ซเลนก็เริ่มมีรอยแตก หลังจากนั้นไม่นานก็ปรากฏเป็นหยกโปร่งแสงที่มีลวดลายเหมือนเส้นเลือดอยู่จริง ๆ
“อะไรกัน?! นี่คือหยกพอร์ซเลนในตำนานจริง ๆ เหรอเนี่ย?!”
“ราคาของนี้มันราวล้านดอลลาร์ได้เลยใช่ไหม?”
“ใช้เงินแค่เจ็ดสิบหกดอลลาร์ซื้อของแบบนี้มาได้ คุณนี่ช่างมีดวงตาที่มองวัตถุโบราณได้อย่างเฉียบแหลมจริง ๆ ที่ปรึกษายอร์ก!”
กลุ่มนักสะสมวัตถุโบราณเริ่มชื่นชมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ใบหน้าของทั้งเฟย์ ก็อดดาร์ดและดาร์เรนต่างซีดเป็นกระดาษ พวกเขาแทบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว
หลังจากนั้น ฮาร์วีย์ก็อธิบายวัตถุโบราณแต่ละชิ้นที่เขาซื้อมา วัตถุโบราณบางชิ้นก็มีค่าด้วยตัวของมันเอง บางชิ้นก็มีสมบัติซ่อนอยู่ในนั้น
สรุปสั้น ๆ ก็คือ ระหว่างที่ฮาร์วีย์เปิดโปงความลับ ก็ทำให้ราคาของวัตถุโบราณเหล่านั้นใกล้เคียงกับมูลค่าพันล้านดอลลาร์เข้าไปทุกที ๆ ในสายตาของผู้เชี่ยวชาญ
“อ๊อก แค่ก ๆ …”
ดาร์เรนรู้สึกว่าคอเขาปวดเหลือเกิน สุดท้ายก็อดกระอักเลือดออกมาไม่ได้
เฟย์แทบจะกัดฟันจนฟันหัก เธอกัดฟันพูดว่า “ยอร์ก ต่อให้คุณเป็นคนมองวัตถุโบราณได้ทะลุปรุโปร่งแถมยังเจอสมบัติพวกนี้ แต่แล้วไงล่ะ? มันก็แสดงให้เห็นไม่ใช่เหรอ ว่าร้านขายวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์มีของคุณภาพดี!”
พอได้ยินดังนั้น ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ผู้เชี่ยวชาญหลายคนก็เตรียมพร้อมจะขอซื้อสมบัติในร้านแล้วด้วย
แต่ฮาร์วีย์กลับหรี่ตาแล้วเอ่ยออกมาด้วยเสียงไม่ยินดียินร้าย “สุภาพบุรุษทุกท่านครับ ได้โปรดอย่าว่ากันเลยที่ผมไม่ได้เตือนคุณไว้ก่อน แต่ว่า…”
“ในร้านนี้มีวัตถุโบราณเป็นพันชิ้นนะครับ”
“แต่มีแค่ของที่ผมเลือกเท่านั้น ที่เป็นของจริง มีมูลค่าดี”
“ของที่เหลือ ถ้าไม่ใช่ของปลอม ก็มูลค่าไม่คุ้มกับราคา…”
“ต่อจากนี้ผมคงไม่ต้องบอกแล้วว่าพวกคุณควรทำยังไง จริงไหมครับ?”
พอพูดมาถึงตอนนี้ ผู้เชี่ยวชาญด้านวัตถุโบราณหลายคนก็เบนสายตาออก บางคนที่ตอนแรกกำลังเตรียมจะซื้อก็เปลี่ยนใจในทันที
นี่ไม่ใช่เรื่องตลกเลย ที่ปรึกษายอร์กบอกว่าของที่เหลือเป็นของปลอม ใครจะอยากเอาเงินไปซื้อของปลอมกันล่ะ?
“แค่ก ๆ …”
ครั้งนี้เป็นตาของเฟย์บ้างแล้ว เธอกลั้นเลือดที่กระอักออกมาไม่ไหวจริง ๆ
กลเม็ดของฮาร์วีย์สามารถชักจูงผู้คนได้จริง นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!
ตอนนั้นเองที่ฮาร์วีย์ก้าวออกมาข้างหน้า เขามองดูเฟย์ด้วยสายตาไม่ยินดียินร้าย ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา “ว่าไงครับ? ทีนี้คุณเชื่อหรือยังล่ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก
ยังไม่จบใข่ไหมครับ...
ผมอ่านสองตอนวันนี้แล้วเริ่มเวียนหัว... บท... เวียนไปวนมา... ว่าจะหยุดหล่ะครับ บาย...
ผมขอเสนอแนะครับ แปลได้ 10 ตอน แล้วมาลงทีเดียวดีไหมครับ ระยะหลังมานี้ ลงครั้งละ 2 ตอน อ่านไม่ถึง 5 นาทีครับ ยังไม่ได้อรรถรสเลย บทนิยายหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ...
เนื้อเรื่องโรงพยาบาลซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบละ แค่เปลี่ยนชื่อบุคคล สถานที่ เรื่องราวนิดหน่อย อ่านมามีแต่น้ำ เนื้อเรื่องจริงๆแทบไม่กระดิกไปไหน...
เย้ๆๆ มาแล้ว ขอบคุณคับ...
นานจังรออ่านอยู่ครับ...
รออ่านหลายสัปดาห์แล้วครับ รีบๆแปลให้อ่านหน่อย...
เป็นนิยายที่หลังๆเป็นเกาเหลา(มีแต่น้ำ) จะง้างทีต้องอธิบายกันไปถึงอีกฝ่ายแอบเป็นริดสีดวง สู้กับแค่คนๆเดียวไม่ยอมจบ มาหลังๆนี้รู้เลยยิ่งไม่เคยจบ ต้องพาศิษย์ผู้พี่ ผู้น้อง ลุงป้าน้าอา ไหนจะอธิบายความในใจ สรุป นิยายดึง จบไม่เป็นไปต่อไม่ได้ จุดขายคือรอพระเแกตบ...
หลายวันเลย ไม่มีมาซักตอน เป็นกำลังใจให้ ครับ...
เช้าวันนี้ ได้อ่าน 10 ตอน บวกเพิ่มอีก 2 ตอน รวมเป็น 12 ตอน ขอบคุณอย่างมากเลยครับ...