ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1475

ฮาร์วีย์จ้องมองที่เอวาอย่างใจเย็น และปฏิเสธเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่แพ้กัน "คุณหมายถึงอะไร?"

สีหน้าของเอวาเปลี่ยนเป็นเย็นชาพอ ๆ กับน้ำเสียงของเธอทันที “นายเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน ถึงนายจะมีตำแหน่งเป็นที่ปรึกษา แต่ฉันก็มีคนตรวจสอบประวัตินายแล้ว นายไม่ได้รับค่าจ้างในการทำงานของนายด้วยซ้ำ!”

“ตอนนี้ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉายาของนายเป็นของจริงหรือของปลอม!”

“ในสายตาของฉัน นายมันก็แค่คนโง่น่าสมเพช!”

“คนอย่างนายมีสิทธิ์อะไรมาเกาะติดซีนเธียร์”

เอวามั่นใจว่าเธอมีอำนาจเหนือกว่าฮาร์วีย์

“นายอยู่ให้ห่างจากซีนเธียร์ซะ นายไม่เหมาะกับเธอสักนิด!”

ฮาร์วีย์ยังคงสงบ “คุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?”

"นายหมายถึงอะไร?"

ใบหน้าของเอวาเย็นชายิ่งกว่าเดิม

“นี่นายกำลังจะบอกฉันว่า ซีนเธียร์เป็นฝ่ายที่เกาะติดคุณงั้นเหรอ?”

“ที่อวดดีขนาดนี้! นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร?"

“นายมันก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน! ทำไมซีนเธียร์ถึงต้องเกาะแกะนาย”

“ฉันจะบอกนายให้ ไม่ใช่แค่นายไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ควงของซีนเธียร์ แต่นายไม่มีสิทธิ์เป็นเพื่อนของเธอด้วย!”

“ทำไมลูกเขยแต่งเข้าบ้านถึงมาเกาะแกกับผู้หญิงคนอื่นข้างนอก”

“นายมันคนละชั้นกับเราด้วยซ้ำ!”

“วันนี้ฉันพาซีนเธียร์มาที่งานสังสรรค์เพื่อให้เธอได้พบกับพวกเศรษฐี นายอยู่ที่นี่ก็มีแต่จะทำให้พวกเขาไม่เจริญหูเจริญตา!”

“ฉันขอเตือนนายไว้เลย ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ไปให้พ้นสายตาฉันเดี๋ยวนี้! นายจะได้ไม่ขายหน้าไปมากกว่านี้”

เอวาได้ขอให้ใครสักคนตรวจสอบภูมิหลังของฮาร์วีย์แล้ว

น่าเสียดายที่แหล่งข่าวของเธออยู่ในระดับต่ำเกินไป ข้อมูลที่เธอได้รับนั้นจึงทั้งยุ่งเหยิงและไม่เป็นชิ้นเป็นอัน และแหล่งข่าวของเธอก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ได้ด้วยซ้ำ

แต่เอวาเชื่ออย่างหมดใจราวกับว่าข้อมูลจากพวกเขาเหล่านั้นเป็นความจริง เธอไม่คิดจะสุภาพกับฮาร์วีย์และพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

ข้างหลังพวกเขา เอวาเดือดดาลด้วยความโกรธ

นี่เป็นครั้งแรกของเอวาที่ได้เห็นคนโง่เง่าเช่นนี้

“ฉันให้ทางออกง่าย ๆ แก่นาย แต่นายปฏิเสธข้อเสนอของฉัน!”

“พอฮิวจ์โกรธนายจะต้องเสียใจ!”

สีหน้าของเอวาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และเธอก็กัดฟันแน่นจนฟันแทบหัก

ผู้ชายที่ดูน่าสงสารคนนี้ได้ชักนำความโกรธของเธอออกมาเป็นอย่างมาก

หลายคนเข้าไปในโถงที่ใหญ่ที่สุดของสโมสรส่วนตัว นี่คือลานกว้างที่มีชื่อว่า "สวนแห่งภาพวาด" การตกแต่งค่อนข้างโบราณ เป็นภาพสะพานที่มีแม่น้ำไหล มันเป็นภาพที่ดูฟุ่มเฟือย

ชายหนุ่มและหญิงสาวหลายสิบคนรวมตัวกันอยู่ภายในลานนั้น พวกเขาทั้งหมดแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่งดงาม แสดงถึงจิตวิญญาณที่สูงส่ง พวกเขาเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งและอำนาจล้นเหลือ

เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของซีนเธียร์และฮาร์วีย์ ฝูงชนต่างก็หันศีรษะไปมองตามทางนั้น ในเสี้ยววินาที ดวงตาของพวกเขาก็สว่างวาบขึ้น

เป็นเรื่องปกติที่นักศึกษามหาวิทยาลัยแสนบริสุทธิ์อย่างซีนเธียร์จะได้รับความสนใจค่อนข้างมาก