ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1480

ฮิวจ์และทริสตันรู้สึกงุนงงเหมือนกับคนอื่น ๆ แต่เมื่อเอวาพูดเช่นนั้นทั้งคู่ก็แสดงสีหน้าประหนึ่งว่ารู้ความจริงแล้ว

"ฉันเข้าใจแล้ว นายเตี๊ยมกับเพื่อนมาล่วงหน้างั้นสินะ?”

“ฉันต้องยอมรับว่านั่นเป็นวิธีที่ดีจริง ๆ!”

“น่าเสียดายที่นายดันใส่เสื้อผ้าที่ซื้อจากแผงลอย ดูไม่เหมือนมหาเศรษฐีเลยสักนิด!”

“ถ้านายกล้าพอก็บอกมาเลยว่านายคือเจ้าชายยอร์ก! ถ้าเป็นในเซาท์ไลท์ การพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้จะทำให้นายตายได้เลย!”

"ใช่! ดูสารรูปตัวเองหน่อยสิ! นายยังจะเสแสร้งเป็นเจ้านายจากตระกูลมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยอยู่อีกหรือ?”

“นายรู้หรือเปล่าว่าในพันล้านมีศูนย์อยู่กี่หลัก?”

“นายน้อยเบเกอร์และนายท่านทริสตันปฏิบัติกับนายไม่ต่างจากพวกโง่เง่าคนหนึ่งหรอก! คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ขนาดนั้นจริงเหรอ?!”

เหล่าลิ่วล้อของฮิวจ์ผุดตัวขึ้นด้วยความโกรธ พวกเขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์ขณะที่เยาะเย้ยเขาอย่างไม่ลดละ

พวกเขาเกือบจะถูกคนโง่น่าสมเพชคนนี้หลอกเข้าให้แล้ว!

ฮาร์วีย์มองดูฝูงชนที่ตื่นตระหนกด้วยความสนใจอย่างมาก

“ฉันไม่ยอมให้พวกคุณมาพูดกับพี่เขยของฉันแบบนี้!”

“เขาไม่ได้โกหกพวกคุณ! เขามีเงินสามพันล้านเหรียญในบัญชีธนาคารของเขาจริง ๆ!”

“เขาคือเจ้าชายยอร์กจากสกาย คอร์ปอเรชั่น!”

ซีนเธียร์ทนไม่ได้ที่จะเห็นพี่เขยของเธอถูกเหยียดหยามไปมากกว่านี้ ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น

แต่คำพูดของเธอกลับทำให้ฝูงชนหัวเราะ

‘เจ้าชายยอร์กจากสกาย คอร์ปอเรชั่น?!’

‘ไม่ต้องตลกขนาดนี้ก็ได้!’

“เอาน่าทุกคน อย่างน้อยเราต้องให้เกียรติซีนเธียร์บ้าง ในเมื่อเธอบอกว่าเขาคือเจ้าชายยอร์ก เรามาปฏิบัติกับเขาแบบนี้กันเถอะ!”

ด้วยความกลัวว่าซีนเธียร์จะโกรธที่จากไป เอวาจึงมองฮิวจ์และคนอื่น ๆ อย่างรอบคอบ

“ซีนเธียร์ยังไม่ได้กินอะไรเลย! เข้าไปข้างในกันเถอะ เราจะคุยกันตอนนั้น!”

ฮิวจ์ชำเลืองมองเอวาก่อนจะตอบอย่างสุภาพว่า “ทุกคน ฉันจ่ายทุกอย่างสำหรับคืนนี้หมดแล้ว!”

“อยากสั่งอะไรก็สั่งได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ!”

เหล่าผีเสื้อสังคมเริ่มส่งเสียงกู่ร้อง เอวารีบลากซีนเธียร์ไปนั่งแถวหน้า

ฮิวจ์ยิ้มและเดินตามไปเช่นกัน ในขณะที่ทริสตันอยู่ข้างหลังเขาครึ่งก้าว

เมื่อซีนเธียร์อยู่ห่างออกไป ทริสตันก็หันไปหาฮาร์วีย์อย่างเย็นชา “ฮาร์วีย์ ยอร์ก”

"ฉันเตือนนายไว้เลย"

“ผู้หญิงที่นายน้อยเบเกอร์สนใจคือของ ๆ เขา ฉันไม่สนใจว่านายจะเป็นพี่เขยหรือคนรักของเธอ แต่นายต้องไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้!”

“ถ้านายออกไปตอนนี้ ฉันจะตัดสินใจแทนนายน้อยเบเกอร์และแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“นายไม่ต้องส่งภรรยาของนายมาเช่นกัน!”

“แต่ถ้าไม่ เรื่องจะบานปลายถึงขั้นที่นายต้องส่งภรรยาไปเอาใจนายน้อยเบเกอร์! ถึงตอนนั้นก็คงถึงเวลาตายของนายด้วย!”

ฮาร์วีย์ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบตรง ๆ

“อะไรกัน? ตอนนี้นายเป็นครูของฉันแล้วเหรอ? จะให้บทเรียนชีวิตอะไรเพิ่มให้ฉันอีกไหม?”

“นายคู่ควรเหรอ?”

"นาย!"

ทริสตันจ้องไปที่ฮาร์วีย์

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันไม่ได้มาจากบัควู้ด แต่ฉันก็มีเส้นสายอยู่ที่นี่เช่นกัน”

“ฉันเป็นญาติสนิทกับตระกูลควินแลนแห่งจอร์เจีย!”

“คาร์ลเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน!”

“ถ้าเขาอยากแขนหรือขาของนาย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะจัดการเรื่องนี้ในบัควู้ด!”

ทริสตันถือโอกาสขู่ฮาร์วีย์

“คาร์ล? หลานชายของไคล์เหรอ?”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ และตอบอย่างง่ายดายว่า “เอาสิ ถ้าอย่างนั้นก็บอกให้เขามาหักแขนขาหรืออะไรก็มาสิ”

“ถ้าเขากล้าพอ”

ทริสตันชะงักกับท่าทีเมินเฉยของฮาร์วีย์

'ฉันกำลังพูดถึงคาร์ลอยู่นี่!'

'คาร์ลแห่งตระกูลควินแลนแห่งจอร์เจีย!'

“นายรู้หรือเปล่าว่าตระกูลควินแลนแห่งจอร์เจียหมายถึงอะไร?”

ทริสตันพยายามเตือนฮาร์วีย์

“นั่นเป็นหนึ่งในสิบตระกูลชั้นหนึ่งของประเทศ H! พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่นายต้องคุกเข่าให้!”

"ฉันรู้แล้ว"

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“บอกให้เขามาสิ ฉันจะรอ…"