ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1509

ภายใต้สายตาของทุกคน ฮาร์วีย์ ยอร์กตบหน้าราเชล ฮาร์ดีครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่คิดจะอ่อนโยนกับเธอ เขาไม่คิดที่จะมอบความเมตตาให้เธอเช่นกัน

ในไม่ช้าสาวงามล่มเมืองเช่นราเชลก็ถูกตบจนหน้าบวมเหมือนหมู ลูกน้องของเธออ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพนั้น

แม้แต่โยเอล เกรฮัมและยานนิค บิสสันที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ยังตกใจ

พวกเขารู้ว่าฮาร์วีย์มีพลัง แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าชายผู้นี้จะทรงพลังขนาดนี้

เขาแข็งแกร่งมากจนถึงขนาดที่ราเชลซึ่งได้รับใบอนุญาตฆ่าเละเป็นโจ๊กเพราะฮาร์วีย์!

ปัง!

หลังจากตบหน้าราเชลเป็นครั้งสุดท้าย เธอก็ถูกเหวี่ยงออกไปอีกครั้ง

หลังจากดิ้นรนอยู่บนพื้นสักพัก เธอก็กระอักเลือดออกมาและพยายามยืนขึ้นอีกหน

ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าและเตะไปที่ลำตัวของราเชลอย่างแรง

"ไม่!"

ราเชลเหงื่อท่วมตัว เธอต้องการหลบ แต่เธอไม่มีแรงเหลือแล้ว

ปัง!

ลูกเตะตกลงมาอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลาต่อมาราเชลก็หมดสภาพ

ราเชลซึ่งถูกส่งให้ลอยขึ้นไปอีกครั้งเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความสยดสยอง

เธอพยายามลุกขึ้นหลังจากล้มลงกับพื้นอีกครั้ง แต่หลังจากไอเป็นเลือด เธอก็กระตุกไม่หยุด

"อะไรกัน?!"

เหล่ารุ่นน้องทั้งชายและหญิงของเธอมองภาพนั้นด้วยใบหน้าซีดเผือด

'ราเชลพิการแล้วเหรอ?'

'ไม่อยากจะเชื่อเลย เธอไม่สามารถหลบหลีกการตบของชายคนนี้ได้แม้แต่ครั้งเดียว?'

‘แล้วเธอก็พิการอย่างนั้นเหรอ?’

พวกเขาทุกคนมองไปที่ฮาร์วีย์ ด้วยความหวาดกลัวและความโกรธเกรี้ยว พวกเขารู้สึกเหมือนได้เห็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อเข้า

สิ่งมีชีวิตแบบเขาต้องน่ากลัวแน่ ๆ

ในตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้ว

แม้ว่าหลงเหมินจะไม่ปรามโอลิเวอร์ บาวเออร์ แต่เขาก็ไม่มีทางสู้ฮาร์วีย์ได้อย่างแน่นอน

“แต่เพื่อเห็นแก่ที่คุณต้องการแก้แค้นให้เจ้านาย วันนี้ผมจะไม่ฆ่าคุณ!”

ฮาร์วีย์ไม่แยแส การฆ่าราเชลหรือไม่จะไม่ส่งผลกระทบต่อเรื่องอื่น ๆ

จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ และจ้องมองไปที่สมาชิกคนอื่น ๆ ของสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมิน

“มีใครจะทำให้ผมประหลาดใจได้บ้างไหม?”

คนหยิ่งจองหองเหล่านั้นหลบสายตาโดยไม่รู้ตัว พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองตาฮาร์วีย์ตรง ๆ

แม้แต่ราเชลผู้เป็นลูกศิษย์อันดับต้น ๆ ก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีได้แม้แต่ครั้งเดียวและพ่ายแพ้อย่างเอน็จอนาจ หากพวกเขาออกมาสู้ก็เท่ากับรนหาที่ตาย

“ถ้าไม่มีใครอยากทำผมประหลาดใจ ก็ถึงคราวที่ผมจะคิดบัญชีแล้ว!”

การแสดงออกของฮาร์วีย์ค่อนข้างเมินเฉย

“พวกคุณคงเคยชินกับการฝ่าฝืนกฎหมายในประเทศของพวกคุณใช่หรือเปล่า? กล่าวหาว่าผมฆ่าโอลิเวอร์โดยไม่คิดจะสอบสวน แล้วคิดจะมาฆ่าผมเหรอ?”

“ผมเห็นภาพเลยว่าพวกคุณชอบทำตัวไร้ยางอายขนาดไหน”

“แต่เพราะเห็นแก่ผู้อาวุโสบาวเออร์ ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณ หักแขนตัวเองและโอดครวญต่อไปเถอะ หลังจากที่พวกคุณขอโทษแล้ว ก็ออกไปให้พ้นจากสายตาของผม!”

“หรือคุณอยากจะให้ผมลงมือฆ่าคุณซะ?”