ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1560

ฮันเดลส่ายหัวเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขายังรู้สึกว่าตัวเองประมาทเกินไปจริง ๆ

เขาคิดว่าคู่ต่อสู้เป็นแค่ชายหนุ่มอายุน้อย ดังนั้นเขาจึงใช้พละกำลังเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น

เมื่อมิเชลพูดเช่นนั้น เขาจึงต้องใช้พลังทั้งหมดของตัวเอง

ฮันเดลถอนหายใจเล็กน้อย เจ้าเด็กนี่หน้าตาดีมาก แต่อีกไม่นานเขาอาจจะดูไม่ได้!

ฮันเดลถอนหายใจและพูดว่า “ส*รเลว นายทำให้ฉันโกรธ แต่ฉันจะพยายามฉีกทึ้งนายเป็นชิ้น ๆ ให้มากที่สุด เพื่อประโยชน์ของคุณหนูซาเวียร์…”

ร่างกายของเขาแผ่รัศมีออกมา และกระดูกของเขาส่งเสียงเหมือนก๊อกแก๊กขณะที่เขาพูด

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาตบฮันเดลอีกครั้งด้วยหลังมือ

ดวงตาของฮันเดลหม่นลงเล็กน้อย สีหน้าของเขาเคร่งขรึมและหวังจะหลบหลีกการตบของฮาร์วีย์

ความเร็วของเขานั้นไม่ช้าเลยสักนิด แต่ฮาร์วีย์เร็วกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด

ในโลกของศิลปะการต่อสู้ ไม่มีอะไรยั่งยืน มีเพียงความเร็วเท่านั้นที่จะไม่มีวันพ่ายแพ้!

การตบของฮาร์วีย์เร็วมากจนถึงขีดสุด!

เพี๊ยะ!

ร่างของฮันเดลหมุนไปมากลางอากาศสองสามครั้ง ก่อนจะปลิวไปกระแทกเข้ากับผนังทางเดินอีกครั้ง

คราวนี้ มีรอยฝ่ามือปรากฏบนแก้มซ้ายของเขาด้วย

เขากอบกุมหน้าทั้งสองข้างและตัวสั่นอยู่อย่างนั้น

เป็นไปได้อย่างไร?

เขาเป็นถึงปรมาจารย์ แต่ทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้ปวกเปียกเช่นนี้?

มิเชลดูหมดความอดทนและพูดว่า “ฮันเดล คุณไม่ต้องห่วงอีวอนน์ แค่สู้ให้สุดแรงไปเลย!”

“ใช้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคุณ สอนบทเรียนให้เขา ให้เขารู้ว่ามีคนที่เขาไม่อาจยั่วโมโหได้!”

“มีเส้นบางเส้นที่เขาไม่สมควรจะก้าวข้ามไปตลอดชีวิต!”

ฮันเดลรู้สึกหงุดหงิด เขาใช้พลังที่แท้จริงของเขาไปแล้ว ตอนนี้เขาใช้กำลังไปแล้วอย่างน้อยแปดสิบเปอร์เซ็นต์เสียด้วยซ้ำ!

ฮาร์วีย์มองไปที่ฮันเดลอย่างเฉยเมยและพูดว่า “ตอนนี้คุณเข้าใจแล้วหรือยัง?”

สีหน้าของฮันเดลดูน่ากลัว

ในวินาทีต่อมา ร่างของเขาเคลื่อนจากความมืดไปข้างหน้า เขาผสานมือเข้าด้วยกัน “ฝ่ามือนกกระเรียน!”

เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของพละกำลังของเขา!

เพี๊ยะ!