ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1583

ทั้งสองนอนหลับไปโดยสวมชุดเต็มยศ ไม่มีใครล้ำเส้นที่ขีดไว้

เวลาบ่ายสองโมง เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นก็ทำให้พวกเขาสะดุ้งตื่น

ฮาร์วีย์ตกใจมาก เขากลับมารู้สึกตัวเมื่อรู้ว่านั่นไม่ใช่เสียงของโทรศัพท์เขา

แมนดี้รีบรับโทรศัพท์ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปในทันที "อะไรนะ? นางพญางูและลูกน้องของเธอตายหมดแล้วเหรอ?!”

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของฮาร์วีย์ก็เปลี่ยนไปทันที

เขาไม่ได้ฆ่านางพญางูเพราะเขาต้องการให้แมนดี้มีทางออกอื่น

ไม่คิดเลยว่านางพญางูจะไม่รอดชีวิตอยู่ดี

สถานการณ์นี้คล้ายกับการเสียชีวิตของโอลิเวอร์ บาวเออร์มากเกินไป

แทบไม่ต้องสรุปสาเหตุ ฮาร์วีย์ก็แน่ใจว่าอีกฝ่ายกำลังพุ่งเป้ามาที่เขา

โชคไม่ดีนักที่แมนดี้ถูกลากเข้ามาเอี่ยวกับเรื่องยุ่งเหยิงนี้ด้วย

***

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮาร์วีย์ แมนดี้ และครอบครัวของเธอไปที่งานศพ

ที่นั่นมีรถตำรวจและรถหรูหลายคัน

หอเก็บศพที่ควรจะเงียบสงบกลับมีเสียงอึกทึกครึกโครม และผู้คนขวักไขว่

ความสนใจทั้งหมดมุ่งตรงไปยังนางพญางูผู้ล่วงลับอย่างเสียไม่ได้

เดิมทีการตายของเธอนั้นไม่มีความหมายอะไรนัก แต่เมื่อเกี่ยวข้องกับตระกูลฌองแห่งมอร์ดู มันจึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้นตำรวจจึงต้องจัดการคดีนี้ให้เร็วที่สุด

เมื่อฮาร์วีย์และครอบครัวเข้าไปในหอเก็บศพดังกล่าว พวกเขาก็เห็นผู้คนมากมาย

แม้แต่สมาชิกของตระกูลซิมเมอร์ที่เพิ่งกลับมารวมตัวกันก็อยู่ที่นี่

ผู้อาวุโสซิมเมอร์และควินน์ก็อยู่ด้วยเช่นกัน

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถือไม้เท้าหัวมังกรอันวิจิตรงดงามไว้ในมือ เขามองไปที่ศพของนางพญางู ความหวาดหวั่นและความโกรธฉายชัดบนใบหน้าของเขา

เขากลัวว่าจะไม่สามารถให้คำอธิบายที่น่าพอใจแก่ตระกูลฌองได้ อย่างไรเสียนางพญางูก็เป็นดั่งเทพธิดาจำแลงของตระกูลฌอง

เขาโกรธเพราะมีคนกล้าฆ่านางพญางูอย่างไม่ไว้หน้าเขา

หากปราศจากปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างเธอ เขาก็ไม่อาจกดหัวใครได้อีก

ควินน์ยืนก้มหน้าด้วยสีหน้าเศร้าใจ คนที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางคงพากันคิดว่าศพนั้นเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของเธอ

ผู้อาวุโสซิมเมอร์กระแทกไม้เท้าและเอ่ยเสียงดัง

“ให้พวกเขาออกมาหาฉัน!”

ความโกรธของเขาสามารถกลืนกินผู้คนได้

ซีนเธียร์ที่เพิ่งเดินเข้ามารู้สึกกลัวจนตัวเธอติดกับฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์ตบไหล่ของเธอและพูดไม่ให้เธอกังวลมากเกินไป

“ผู้อาวุโสซิมเมอร์ เรามาแล้ว!”

“ขอแสดงความเสียใจด้วย ผู้อาวุโสซิมเมอร์!”

ไซม่อนและลิเลียนทำได้เพียงกลั้นใจก้าวไปข้างหน้าหลังจากได้ยินเสียงคำรามของผู้อาวุโสซิมเมอร์

ลิเลียนกระซิบ “ผู้อาวุโสซิมเมอร์ เราไม่ได้ฆ่าเธอ! ฉันไม่มีปัญญาจะทำแบบนั้นหรอก!”

ปัง!

ซิมเมอร์ผู้อาวุโสเหวี่ยงไม้เท้าของเขาเพื่อตบไซม่อนและลิเลียนอย่างรุนแรง