ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1594

สิ่งสกปรกและฝุ่นละอองปกคลุมใบหน้าของไวเลอร์ เขาถึงกับเอาหัวโขกพื้นจนเลือดท่วม

ดูเหมือนเขาจะยังไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ ไวเลอร์ลุกขึ้นนั่งและตบเข้าที่หน้าตัวเองสองครั้ง การโจมตีของเขาไร้ความปราณีอย่างยิ่ง

ไทสันตะลึงกับภาพที่เห็น

'เขาจำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยหรือ?'

'ฉันแค่ขอให้เขาออกไป เขาไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้!'

'เขาคิดที่จะแกล้งทำเป็นบาดเจ็บหรือเปล่า'

ก่อนที่ไทสันจะทันได้พูดอะไร ไวเลอร์ก็แสยะยิ้มก่อนที่จะกรีดร้องออกมา “ช่วยด้วย! มันจะฆ่าฉัน! ฮาร์วีย์ ยอร์กจะฆ่าฉัน!”

“เขามันไร้ยางอาย! เขาพยายามจะฆ่าฉันที่ลานบ้านของหลงเหมิน!”

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกไม่เคารพกฎหมายของประเทศเลย! แกกำลังดูหมิ่นหลงเหมิน! ดูหมิ่นนายท่านแห่งหลงเหมิน!”

"ช่วยฉันด้วย!"

ไวเลอร์ยิงกล้องวงจรปิดเพราะเขาต้องการให้ฮาร์วีย์รับผิดทุกอย่าง

เมื่อมีพยานจำนวนมากและไม่มีวิดีโอเป็นหลักฐาน สถานการณ์จะเลวร้ายลงได้ไม่ยากนัก

ในเสี้ยววินาทีต่อมา ผู้คนมากมายรีบวิ่งออกจากลานบ้านก่อนที่ไทสันจะทันได้รู้ตัวเสียอีก ชายและหญิงรวมตัวกันเป็นกลุ่มพวกเขาเชิดหน้าขึ้น ทุกคนดูแข็งแกร่งและดุร้าย

ราวกับว่าไวเลอร์วางแผนไว้ตั้งแต่ต้น เมื่อมีผู้ชมรายใหม่อยู่ไม่ห่าง เขาก็ยิ่งกรีดร้องสุดเสียง

"ช่วยฉันด้วย! เร็วเข้า!"

“ฮาร์วีย์ ยอร์กพยายามจะฆ่าฉัน!”

“เขาไม่เคารพกฎหมายก็ไม่เป็นไรหรอก!”

“แต่เขากำลังดูหมิ่นนายท่านแห่งหลงเหมิน!”

ในที่สุดไทสันก็หลุดจากภวังค์และพูดแทรกขึ้นมาว่า “พวกเราไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว ไวเลอร์ ไม่เห็นต้องทำตัวน่ารังเกียจขนาดนี้เลยไม่ใช่รึไง?”

ไทสันต้องการใช้เหตุผลกับไวเลอร์

แต่ฮาร์วีย์โบกมือและพูดอย่างใจเย็นว่า “ปล่อยให้เขาแสดงต่อไปเถอะ ถ้าเขาชอบการแสดงมาก เราจะเป็นผู้ชมที่ดี”

“ทุกคนคงฝึกซ้อมการแสดงพวกนี้นี้มาสักพักแล้ว ถ้าเขาเล่นไม่ถึงฉากจบ ก็คงน่าเสียดายแย่!”

ฮาร์วีย์ยังคงไม่แยแส จนถึงตอนนี้เขาไม่เคยเห็นไวเลอร์ในสายตา

การเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเด็ก ๆ เป็นเพียงเรื่องตลกที่ไม่มีความสำคัญในสายตาของฮาร์วีย์

"ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?!"

“เขากล้าดียังไงถึงได้ทำตัวหยิ่งยโสและทำให้เกิดความวุ่นวายในลานบ้านของหลงเหมินได้ขนาดนี้! เขาไม่รู้หรือว่านี่คือเจ้าของที่พำนักของหลงเหมิน?!”

“ฉันจำผู้ชายคนนี้ได้ นี่ต้องเป็นฮาร์วีย์ ยอร์ก! ว่ากันว่าเขาเกี่ยวข้องกับการตายของโอลิเวอร์ด้วย”

“ใช่ ฉันจำได้แล้ว ข่าวลือบอกว่าเขาไม่ได้มีอำนาจอะไรมากนัก และเขาก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้ชอบเลียแข้งเลียขาคนมีอำนาจ เขาต้องใช้เส้นสายเพื่อให้ได้มาซึ่งเบอร์โทรศัพท์ของนายท่านแห่งหลงเหมิน ถึงได้จัดการกับผู้นำบาวเออร์ได้!”

“ถ้านั่นคือทั้งหมดที่เขาทำก็นับว่าไม่เท่าไหร่ แต่การที่เขากล้าที่จะทำให้ผู้นำบาวเออร์พิการและจ้างคนมาลอบสังหารเขาซ้ำอีกเช่นนี้! เขาไม่เคารพต่อหลงเหมินเลย!”

“ไม่ใช่แค่นั้น! ฉันได้ยินมาว่าเขาหักซี่โครงของนายน้อยวอร์ด โดยไม่มีเหตุผลในตอนที่เขาไปเที่ยวรอบ ๆ บัควู้ดมาเมื่อคืนนี้…!”

“เมื่อก่อนฉันไม่เคยเชื่อ แต่ตอนนี้เขากลับกล้าที่จะปะทะคนอื่นที่ประตูบ้านของหลงเหมินจริง ๆ! ผู้ชายคนนี้ช่างหยิ่งผยองอะไรขนาดนี้?!”