ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1596

ในช่วงเวลาที่ตระกูลวอร์ดกลับมาที่มอร์ดู พวกเขาเคยเห็นคนที่หยิ่งยโสมาบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่เคยเห็นใครหยิ่งยโสถึงขนาดนี้มาก่อน!

“เขานี่ช่างไม่มีใครเหมือน! เขาไม่สนใจกฎหมายด้วยซ้ำ!”

“แม้แต่เชลดอน ซาเวียร์ก็ไม่หยิ่งผยองเท่าเขา!”

“ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอโทษ แต่เขามาที่นี่เพราะสู้กับเราให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!”

“เราต้องขอให้นายท่านแห่งหลงเหมินทวงความยุติธรรมใก้เรา!”

“เราควรทำให้คนอย่างเขาเสียใจที่ต้องเกิดมา!”

ไวเลอร์ยิ้มอย่างมีเลศนัยในขณะที่เขาฟังฝูงชนด่าทอฮาร์วีย์อย่างต่อเนื่อง

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก นายมันอ่อนเกินกว่าจะทดสอบฉัน!”

ฮาร์วีย์ยังคงเฉยเมย เขาไม่เคยให้มีท่าทีที่ชัดเจน ไทสันต้องการตอกกลับอีกฝ่ายแทน แต่เขาทำเพียงแค่ยิ้มและปิดปากเงียบ ราวกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินอยู่กับละครลิง

ไวเลอร์รู้สึกเสียวสันหลังวาบเมื่อเห็นรอยยิ้มจาง ๆ ของฮาร์วีย์ ความเยือกเย็นกระโชกเข้าหาจนขนหัวลุกในทันที

ท่าทีที่สงบและน่าโมโหของฮาร์วีย์ทำให้โจซีไม่อาจระงับความรู้สึกของเธอได้อีกต่อไป เธอชี้ไปที่ฮาร์วีย์แล้วตะโกนว่า “ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

“แกคิดว่าแกมีสิทธิ์ทำตัวหยิ่งผยองต่อหน้าตระกูลวอร์ด เพียงเพราะแกเป็นซีอีโอของบริษัทจดทะเบียนเข้าตลาดหลักทรัพย์น่ะเหรอ?!”

“เมื่อวานนี้แกทำร้ายลูกชายฉัน! แถมตอนนี้แกยังกล้ามันทำตัวถือดีในลานบ้านหลงเหมินอีกงั้นหรือ?!”

“แกคิดจริง ๆ เหรอว่าตระกูลวอร์ดจะไม่มีใครคอยหนุนหลัง!”

“หรือแกคิดว่าเราอ่อนแอและตกเป็นทาสของทรราชอย่างแกได้ง่าย ๆ!”

“เอาเลย เล่นงานเขาซะ! ถ้าเขาขัดขืน ก็ฆ่าทิ้งได้เลย!”

โจซีมีอำนาจเหนือกว่ามากและเธอโบกมือขณะสั่งการลูกน้องของตระกูลวอร์ด

สมุนของตระกูลวอร์ดยิ้มและเอ่ยคำสั่งต่อ "ใช่! จัดการเขาซะ! หักขาเขาก่อนเป็นอันดับแรกเลย!”

“ถ้าเขากล้าขัดขืนก็ฆ่าเขาซะ! ฆ่าก่อนค่อยรายงาน!”

มีข่าวลือภายในหลงเหมินสาขามอร์ดูที่ระบุว่าใครก็ตามที่ฆ่าฮาร์วีย์จะได้เป็นหัวหน้าสาขาคนต่อไป

ตระกูลวอร์ดต้องการเลื่อนตำแหน่ง และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่รังเกียจเลยที่จะฆ่าฮาร์วีย์ที่นี่เดี๋ยวนี้

“ไวเลอร์เป็นคนสร้างบาดแผลให้กับตัวเอง!”

“เขาเป็นคนพังกล้องวงจรปิดแถวนี้!”

“เขากำลังวางแผนที่จะใส่ร้ายซีอีโอยอร์ก!”

“เขาพยายามทำให้เรื่องยิ่งแย่ลงไปอีก!”

“นายหญิงโลเปซ ผมมั่นใจว่าคุณเป็นผู้หญิงที่มีไหวพริบและความเฉลียวฉลาด คุณควรรู้ว่าการปะทะกันของเรานั้นไม่มีข้อดีอะไรสักข้อ”

โจซีหัวเราะอย่างเย็นชา “คุณคงเป็นไทสัน วูดส์ ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นราชาแห่งท้องถนนในเซาท์ไลท์”

“หากไม่มีสาขาของหลงเหมินในเซาท์ไลท์ คนอย่างนายจะได้นั่งแท่นงั้นเหรอ? ช่างน่าขัน!”

“นายคิดว่าตำแหน่งราชาอย่างนายมีสิทธิ์ที่จะต่อรองอะไรกับฉัน?”

“นายคิดจริง ๆ เหรอว่าคนพูดที่คุณพ่นออกมามีค่ามากมาย? นายคิดว่าพวกเราจะเชื่อนายจริงหรือ?”

สมาชิกตระกูลวอร์ดเสียงหัวเราะตามโจซี ขณะที่พวกเขาจ้องมองไปที่ไทสันอย่างไม่เป็นมิตร เห็นได้ชัดว่าราชาแห่งถนนผู้นี้ช่างไร้เกียรติ!