ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1601

ซามูเอลเงยหน้าขึ้นช้า ๆ หลังจากพินิจดูฮาร์วีย์แล้วเขาก็ยิ้ม

“ผมได้แต่สงสัยว่าการที่วันนี้คุณนำของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้มาให้ผม เพราะต้องการมากล่าวโทษผม หรือว่าคุณพร้อมที่จะให้คำชี้แจงที่สมเหตุสมผลกับผมกันแน่?”

ผู้ช่วยที่อยู่ถัดจากซามูเอลสั่นด้วยความกลัวและทึ่งกับคำพูดของเขา

พวกเขาไม่คิดว่าชายผู้เอาแต่ใจและหัวแข็งอย่างซามูเอลจะทำตัวสบาย ๆ ต่อหน้าฮาร์วีย์ได้ขนาดนี้

ฮาร์วีย์เป็นคนที่ฆ่าครอบครัวทั้งสามที่อยู่ข้างนอก!

เขาทำให้ซามูเอลเสียเกียรติ! เขากำลังเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของคนทั้งหลงเหมิน!

ฮาร์วีย์ยังคงเฉยเมย เขาไม่สนใจที่จะให้คำตอบแก่ซามูเอล

“คำชี้แจงที่สมเหตุสมผล? ตระกูลวอร์ดร่วมมือกับสำนักนินจาจากประเทศหมู่เกาะเพื่อใส่ร้ายและลอบสังหารผม คุณจะไม่ให้คำชี้แจงที่สมเหตุสมผลในเรื่องนี้แก่ผมหรือ นายท่านแห่งหลงเหมิน?”

ซามูเอลตอบอย่างใจเย็นว่า “เมื่อสองสามวันก่อนผมเตือนคุณไปแล้ว ซีอีโอยอร์ก ตอนนี้มอร์ดูอยู่ในสถานการณ์ที่ซับซ้อน และมีคนจากประเทศหมู่เกาะคอยสอดมือเข้ามาไม่ขาด”

“แต่ในฐานะสาวกของหลงเหมิน มันเป็นกรรมสำหรับจอชและครอบครัว ที่เข้าไปร่วมมือกับกองกำลังกับศัตรู”

“ผมจะจับกุมสมาชิกทุกคนในตระกูลวอร์ด คุณตัดสินใจมาได้เลยว่าจะทำอย่างไรกับพวกเขา”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น สีหน้าของผู้ช่วยเปลี่ยนไปด้วยความตระหนก ตอนนี้พวกเขาหันไปหาฮาร์วีย์และจ้องมองเขาด้วยความหวาดกลัว

ตอนแรกพวกเขาสันนิษฐานว่าฮาร์วีย์มาที่นี่เพื่อให้คำชี้แจงแก่ซามูเอล

แต่เรื่องกลับกลายเป็นตรงกันข้าม!

ฮาร์วีย์มีความสามารถอะไร? เขามีเวทมนตร์งั้นเหรอ?

แม้แต่คนอย่างซามูเอลก็ยังให้เกียรติเขา!

"ไม่จำเป็นหรอก นายท่านแห่งหลงเหมินสามารถตัดสินใจได้เองเลยว่าจะปัดกวาดหลงเหมินยังไง ผมจะไปมอร์ดู และจะจัดการกับปัญหาของตัวเองเท่านั้น”

“แต่ถ้าหากผมพบว่ามีสาวกของหลงเหมินจับมือกับกองกำลังของศัตรูอีกครั้ง ผมยินดีที่จะบดขยี้ทั้งหลงเหมินให้กลายเป็นผุยผง”

ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

สาวกของหลงเหมินทุกคนต่างตกตะลึงกับคำพูดที่อาจหาญของเขา

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้า เขาคว้าตัวหมากรุกสีดำอีกตัว วางลงบนกลางกระดาน

มีเสียงแตะดังเบา ๆ และหมาก สีขาวทั้งหมดที่อยู่ในจุดที่สำคัญแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ซามูเอลสะดุ้งเมื่อเห็นภาพนั้น แล้วหัวเราะออกมาอีกครั้ง

“ผู้ชมเห็นเกมได้ดีกว่าผู้เล่น ช่างน่าสนใจ…"

ฮาร์วีย์อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาทำเพียงแค่มองไปข้างหลัง

ซามูเอลหรี่ตาและมองไปทางเดียวกับฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า “ผมไม่นึกว่าจะมีแขกมาสายขนาดนี้ คุณพูดไม่ผิดเลย ซีอีโอยอร์ก หลงเหมินจำเป็นต้องปัดกวาดให้ทั่วถึง”

ทันทีที่ซามูเอลพูดจบ เงาก็เคลื่อนตัวไปทั่วลาน สาวกของหลงเหมินจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏตัวขึ้น

ในเวลาเดียวกัน รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวได้ไหลออกมาจากระยะไกลและครอบคลุมไปทั่วทั้งสถานที่

ชายวัยกลางคนในชุดคลุมเคนโด้ มีดาบยาวและสั้นเสียบอยู่ที่เอวทั้งสองข้าง เขาก้าวเข้ามาในสนามหลังบ้าน

“ส*รเลว! ฮาร์วีย์ ยอร์ก นายกล้าพอที่จะสู้กับฉันให้ตายกันไปข้างหนึ่งไหม?!”