ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1646

โยนาพยักหน้าเบา ๆ เป็นการทักทายทุกคน สายตาเฉยเมยของเธอจับจ้องไปที่เฮลีย์และแอนนา

"ทำไม? ฉันดูเหมือนสาวรับจ้างงั้นสินะ?”

เสียงของเธอไม่ได้ดังนัก แต่เฮลีย์และแอนนาก็ห่อเหี่ยวลงเพราะความกลัวในทันที พวกเธอเกือบจะทรุดลงไปกับพื้น

“ม…ไม่ ไม่ ไม่...”

“เราต่างหากที่เป็นอย่างนั้น! เราเอง!"

เฮลีย์ตอบด้วยสีหน้าลำบากใจ

แอนนาตัวสั่น “คุณลินช์ มันเป็นความผิดของเราเอง เราทำให้คุณไม่พอใจ ได้โปรดยกโทษให้เราด้วย!”

โยนาเสมองเธอผ่าน ๆ และไม่สนใจเธอ จากนั้นก็หันกลับมาและวางตะเกียบให้ฮาร์วีย์ เธอยิ้มและพูดว่า “นายน้อยยอร์ก เกี๊ยวซ่าเหล่านี้เข้ากันได้ดีที่สุดกับถั่วเหลืองจากเซาท์เทิร์น ซิตี้ ฉันเตรียมไว้ให้คุณแล้วค่ะ”

“ลองดูนะคะว่าคุณชอบมันรึเปล่า หากไม่ถูกปาก เราจะเปลี่ยนให้”

หลังจากนั้นโยนาก็จัดการรินนมถั่วเหลืองให้ฮาร์วีย์อย่างยำเกรง

"นี่มัน…"

ดวงตาของทุกคนกระตุกเมื่อเห็นภาพที่ปรากฎต่อหน้าพวกเขาในตอนนี้

โยนาไม่เคยเป็นแบบนี้ ทว่าตอนนี้เธอกลับกำลังรับใช้ไอ้บ้านนอกนี่ด้วยความเคารพอย่างสูง นี่มัน…

คนบ้านนอกนี่มีอะไรดี? แม้แต่คนอย่างคุณลินช์ยังต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพเช่นนี้?!

“นี่ เป็นไปไม่ได้!”

“เราฝันอยู่หรือเปล่า?!”

“นั่นเกี๊ยวซ่าและนมถั่วเหลืองจากเซาท์เทิร์น ซิตี้!”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่เงินจะซื้อได้ง่าย ๆ!”

“คุณลินช์จัดเตรียมให้เขาอย่างรอบคอบจริง ๆ และยังเรียกเขาว่านายน้อยยอร์กอีกต่างหาก!”

“เขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน! เขามีสิทธิ์ได้เพลิดเพลินกับของพวกนี้ได้อย่างไร?!”

สีหน้าของเฮลีย์และแอนนานั้นดูไม่ได้ พวกเธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ฮาร์วีย์ทำเรื่องเหล่านี้ได้ด้วยหรือ? เป็นไปได้ยังไง?

“นายน้อยยอร์กเป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูลลินช์แห่งซูหนานในมอร์ดู เขาถือว่าเป็นเจ้านายของฉัน”

โยนาจ้องมองไปที่สองสาวอย่างเฉยเมย

“จากนี้ไป หากมีคนกระด้างกระเดื่องต่อคุณฮาร์วีย์ก็หมายความพวกเขากระด้างกระเดื่องต่อฉันและตระกูลลินช์แห่งซูหนาน”