ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1655

ฮาร์วีย์มองดูทิโมธีอย่างใจเย็น ไม่กระวนกระวายแม้แต่น้อย “ผมไม่สู้กับคุณแค่เพราะผู้หญิงคนเดียวหรอก”

ทิโมธีเย้ยหยันใส่ฮาร์วีย์ด้วยความภาคภูมิใจกับคำพูดของอีกฝ่าย เขาคิดว่าคำพูดของฮาร์วีย์เป็นสัญญาณของการยอมจำนน และตอนนี้ฮาร์วีย์ก็ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้วแน่นอน ทว่าก่อนที่เขาจะได้ตอบโต้ ฮาร์วีย์ก็พูดต่อ

“คุณไม่มีสิทธิ์มาต่อสู้กับผม และคุณก็ไม่คู่ควรด้วย”

“ผมม่คู่ควร?!”

ทิโมธีตัวแข็งทื่อ วินาทีต่อมา เขาก็คำรามด้วยเสียงหัวเราะที่ดูถูกดูแคลน

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก คุณคิดว่ายิ่งใหญ่มากนักหรือ?”

“คุณคิดว่าการหลอกพี่เขยของผมให้ชอบคุณได้ จะทำให้คุณได้รับอำนาจบางอย่างที่นี่งั้นสิ? คุณคิดว่าคุณจะดูถูกผมเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม?”

“ใช่ พี่เขยของผมชอบคุณ เขายังอนุญาตให้โยนามาดูแลคุณด้วยซ้ำ แต่หลังจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้คุณคิดว่าคุณจะยังมีค่าในสายตาของเขาอยู่อีกหรือ?”

“ผมจะบอกให้เอาบุญ! ถึงผมะหักแขนหักขาของคุณจนหมด เขาก็ไม่สนใจด้วยซ้ำ!”

“สำหรับผม คุณมันก็แค่ขยะโสโครกที่มาเกาะตระกูลลินช์ก็เท่านั้น!”

ขณะที่เขาพูด ทิโมธีก็พ่นควันออกมา ความเย่อหยิ่งถูกเขียนทั่วใบหน้า

ทิโมธีก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วสะบัดขี้เถ้าจากซิการ์ใส่หน้าฮาร์วีย์ เขาตะคอกขึ้น “เห็นแก่โยนา วันนี้ผมจะไม่ฆ่าคุณ”

“แต่การที่คุณรอดพ้นจากความตายไปได้ ไม่ได้แปลว่าคุณจะไม่ได้โดนลงโทษ!”

“จงคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ หักแขนข้างหนึ่งของคุณต่อหน้าเรา และสาบานด้วยว่าจะไม่เข้าใกล้โยนาอีกเป็นอันขาด! ถ้าคุณทำทุกอย่างแล้ว ผมจะปล่อยคุณไป!”

“แต่ถ้าไม่ทำ แล้วต้องให้ถึงมือผมจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองเมื่อไหร่ คุณรับผลที่ตามมาไม่ไหวแน่!”

ฮาร์วีย์ยังคงสงบสติอารมณ์ “นายน้อยทิโมธี เฟจ ก่อนที่จะดำเนินการอะไรผมขอถามคุณสักหน่อย เราเคยเจอกันมาก่อนไหม?”

ทิโมธีตอบอย่างเย็นชาว่า “ไม่”

“ผมเคยทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองใจมาก่อนหรือเปล่า?”

"ไม่!"

“ถ้าอย่างนั้นคุณเคยนึกถึงผลของการสั่งให้ผมคุกเข่าและหักแขนตัวเองโดยไม่บอกเหตุผลที่ชัดเจนว่าเพราะเหตุใดบ้างหรือเปล่า?”

“คุกเข่าแล้วหักแขนตัวเองข้างหนึ่งเสีย แล้วผมจะไม่แตะต้องคุณ”

“ถ้าไม่อย่างนั้น ต่อให้เบนจามินมาอยู่ที่นี่ เขาก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้ ผมบอกไว้เลย"

ทิโมธีชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“คุณกำลังบอกให้ผมคุกเข่าแล้วหักแขนตัวเองงั้นเหอ?”

“ถ้าผมทำ คุณจะปล่อยผมไปงั้นเหรอ?”

“พ่อหนุ่ม! นี่ฉันฟังผิดไปรึเปล่า?!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

อันธพาลที่อยู่รอบ ๆ ทิโมธีหัวเราะจนท้องแข็ง

พวกผู้หญิงก็เช่นกัน พวกเขาต่างพากันหัวเราะอย่างควบคุมไม่ได้ขณะที่ใช้มือปิดปาก ทำราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูตัวตลก

ปากของฮาร์วีย์เม้มแน่น เขาก้าวไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรและเตะทิโมธีอย่างรุนแรง