ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1664

“ใช่ ไล่เขาออกไปเลย!”

“คนจนมาดูการถ่ายทอดสดไปทำไม?”

“เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?”

ความคิดเห็นที่อาฆาตพยาบาทปรากฏขึ้นเต็มหน้าจอ

ฮาร์วีย์เริ่มพิมพ์บนโทรศัพท์อย่างไม่ทุกข์ร้อนเช่นเคย

“คุณแลกเงินหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาห์ได้รึเปล่า?”

“เฮ้! จำนวนมันอาจจะไม่มาก แต่คุณเคยเห็นเงินจำนวนเท่านี้มาก่อนหรือเปล่า?”

นายน้อยวอล์คเกอร์แห่งมอร์ดู ส่งอิโมจิด้วยใบหน้าเหยียดหยาม

“ถ้ากล้าก็มาแข่งกับผมสิ! ใครที่ส่งของขวัญได้มากกว่าจะถูกเรียกว่านายท่าน!”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“เตรียมตัวเรียกผมว่านายท่านเอาไว้ได้เลย”

นายน้อยวอล์คเกอร์แห่งมอร์ดูนั้นค่อนข้างเก๋าเกมมากกว่า เขาพิมพ์อิโมจิรูปใบหน้าเหยียดหยาม

“พวกเกรียนคีย์บอร์ดอย่างนายนี่น่ารำคาญชะมัด! ทั้งที่คุณไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น แต่ยังพยายามจะอวดตัวอีก บ้าจริง!”

ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่ว่าผมจะจนแค่ไหน ผมก็ยังรวยกว่าคุณอยู่ดี”

“ก็ได้! ถ้าคุณรวยขนาดนั้น ไหนลองเอาจรวดพวกนั้นมาให้ผมดูเป็นบุญตาสิ!”

"ทำได้รึเปล่า? ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไปให้พ้นสายตาผม!”

นายน้อยวอล์คเกอร์แห่งมอร์ดู มีน้ำเสียงสูงและทรงพลังในข้อความของเขา ความจริงแล้วชายผู้อยู่เบื้องหลังชื่อผู้ใช้ดังกล่าวไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสตีเว่น วอล์คเกอร์ เนื่องจากเขาเป็นหนึ่งในสมาชิกระดับสูงของไคเซ็น กรุ๊ป จึงไม่แปลกเลยที่เขาจะได้รับส่วนลดเป็นพิเศษ

ในขณะที่บัญชีผู้ใช้ธรรมดา ๆ ไม่มีส่วนลดใด ๆ ทั้งสิ้น เขามีสิทธิ์ได้รับส่วนลดร้อยละ 25 ของจำนวนเงินที่แลกทั้งหมด นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงไม่ทุกข์ร้อน ไม่มีใครกล้าแข่งขันกับเขาในเรื่องเงินเช่นนี้

นอกจากนี้ เขาเข้าชมการถ่ายทอดสดก็เพราะเขาพยายามเอาใจเฮเซล เพื่อเฮเซลปฏิบัติต่อเขาอย่างดี เมื่อมีโอกาสให้ได้แสดงตัว สตีเว่นจึงยินดีที่จะต่อกรกับทุกคน เขายังคงแจกของขวัญระลอกแล้วระลอกเล่า หวังให้เฮเซลประทับใจ

ฮาร์วีย์พิมพ์ตอบ “ได้สิ เรามาแข่งกัน ใครแพ้ต้องเรียกอีกฝ่ายว่านายท่าน”

ฮาร์วีย์ไม่รังเกียจที่จะแข่งกับอีกฝ่าย เขาเป็นเจ้าของแพลตฟอร์มอยู่แล้ว และบัญชีนี้ก็เป็นบัญชีทางการด้วย อีกอย่างการส่งของขวัญและเพิ่มความนิยมให้แก่เฮเซลก็คือวิธีอบแทนน้ำใจของเคลลี่ด้วย และเขาจะได้มีอะไรทำระหว่างรออาหาร

"ใช่แล้ว! พวกคุณทุกคนช่วยเป็นพยานด้วย เผื่อจะมีคนอยากกลับคำ!”

นายน้อยวอล์คเกอร์แห่งมอร์ดูปล่อยเสียงหัวเราะออกมา

“ไม่เคยเห็นคนหยิ่งยโสแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต!”

ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ตอนนี้คุณก็ได้เห็นแล้ว”