ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1697

'จองหอง!'

'ไร้ยางอาย!'

'บ้า!'

'ชายตัวจ้อยคนนี้กำลังมัวเมาอยู่กับความสำเร็จของตัวเอง!'

'ชายผู้ไม่รับรู้ถึงความอันตรายอะไรเลย!'

'คน ๆ นี้มีตัวตนแบบไหนกัน?! เขาคิดว่านี่คือที่ไหน?! กล้าดียังไงมาจะคว้ารางวัลใหญ่อย่างไคท์ วอล์คเกอร์ไป!'

'คุณไม่รู้ขีดจำกักของตัวเองเลยหรือ?!'

หลังจากเห็นการกระทำของฮาร์วีย์ ไบรอัน โฮลท์ สตีเว่น วอล์คเกอร์และคนอื่น ๆ ต่างก็ตากระตุก พวกเขาอยากจะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตายเสียเดี๋ยวนั้น

ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ปิดริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอ เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าจะตอบสนองเรื่องนี้อย่างไร

‘พี่เขยเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?’

แต่เมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจมีแผนอื่น ซีนเธียร์จึงระงับความไม่พอใจไว้และเลือกที่จะไม่พูดอะไร

เธอสาบานในใจว่าจะไม่ปล่อยให้ฮาร์วีย์รอดไปได้แน่ ถ้าเขาเป็นแบบนี้ไปจริง ๆ!

ในขณะนี้ ทั้งสตีเว่นและไบรอันต่างพากันหันมามองที่ทามารา เอโบนี่

ทามาราพยักหน้า จากนั้นอุทานเสียงดังว่า “แย่แล้ว มันแย่มาก! เพชรสองกะรัตที่ฉันตั้งใจจะให้คุณหนูวอล์คเกอร์หายไปแล้ว!”

“มันมีค่าไม่กี่แสนดอลลาร์เองนะ!”

“มันหายไปได้ยังไง?!”

ทามาราดูกังวล ทุกคนจึงกลับมาฟื้นคืนสติจากความตกใจสุดขีด

นี่คือวงสังคมชั้นสูง เงินหายไปได้แต่ไม่ใช่เพราะเรื่องการลักขโมย

ถ้ามีหัวขโมยในกลุ่มคนเหล่านี้จริง ๆ คงเป็นข่าวที่น่าอับอายไม่น้อย!

พวกเขาจะยังมีหน้าอยู่ในสังคมนี้ต่อไปได้อย่างไร?

“คุณทำของหายงั้นเหรอ?”

ไบรอันเดินไปข้างหน้าและกระแอมออกมา

“รีบตรวจดูกระเป๋าสตางค์และกระเป๋าของคุณสิ มันอยู่ในนั้นหรือเปล่า?”

ซีนเธียร์ก็ตกใจเช่นกัน

“รุ่นพี่เอโบนี่ คุณไม่ได้หยิบมันมาดู ตอนที่คุณอยู่ในห้องน้ำเหรอ? คุณทิ้งมันไว้ที่นั่นรึเปล่า?”

“แต่คืนนี้มันต่างออกไป มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแอบเข้ามาร่วมงาน เงินสองสามแสนเหรียญคงมีค่าเท่ากับเงินเดือนของผู้ชายคนนี้รวมกันยี่สิบปีเชียวล่ะ!” ไบรอันเอ่ยปากอย่างเย็นชา

ทุกคนเริ่มหันไปยังทิศทางของฮาร์วีย์โดยไม่รู้ตัว

ไคท์ตัวแข็งทื่อแล้วขมวดคิ้ว

“นายน้อยโฮลท์ คุณต้องไม่กล่าวหาว่าใครทำอะไรโดยไม่มีหลักฐานที่แน่นหนา”

ไคท์รู้สึกได้ว่าฮาร์วีย์ไม่เหมือนกับผู้ชายทั่ว ๆ ไป เขาจะไม่ทำอะไรแบบนี้

นอกจากนี้ เธอยังเป็นแฟนสาวของฮาร์วีย์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็แน่นอนว่าไคท์จะต้องยืนหยัดเพื่อฮาร์วีย์

“พวกเรามารวมตัวกันมานับครั้งไม่ถ้วน แต่เคยเกิดเรื่องแบบนี้กับพวกเราเสียที่ไหน?”

สตีเว่นพยายามราดน้ำมันลงกองไฟ

“ฉันรู้สึกว่าผู้ชายที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนี้จะต้องเป็นผู้ต้องสงสัยที่เข้าข่ายที่สุด!”

ทามาราขมวดคิ้วและอุทานว่า “เราไม่มีทางตัดสินได้ว่าเขาเป็นผู้กระทำความผิดหรือไม่! โทรแจ้งตำรวจกันเถอะ ปล่อยให้พวกตำรวจจัดการเรื่องนี้!”

“ไม่จำเป็น ที่นี่พาราเมาท์ ดังนั้นเราจึงเล่นตามกฎของพาราเมาท์! คุณลืมเหรอว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน?”

“พวกเขาจะให้ความยุติธรรมกับทุกคนที่นี่อย่างแน่นอน!” ไบรอันแนะนำ