ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1731

ฮาร์วีย์ ยอร์กดูเฉยเมย จากนั้นเขาก็ยื่นมือขวาออกมาและกวักนิ้วชี้เรียกอีกฝ่าย “ถ้าอย่างนั้นขอผมดูว่าจริง ๆ แล้วคุณมันจะสักแค่ไหนกัน?”

“ฮึ่ม!”

เดนเซลวอชิงตันส่งเสียงในจมูก ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน และเสื้อผ้าบนร่างกายท่อนบนของเขาก็ระเบิดออกในทันที ก่อนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยขุมพลัง

ในชั่วพริบตาต่อมาเขาก้าวออกไปหนึ่งก้าว พื้นไม้แตกออกในทันที

ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้ตอบโต้ เขาก็กระทืบเท้าขวา และชิ้นส่วนพื้นไม้ก็ปลิวว่อนและพุ่งไปยังจุดที่ฮาร์วีย์ยืนอยู่

ในขณะเดียวกัน เดนเซลโจมตีฮาร์วีย์ด้วยการชกไปที่หน้าฮาร์วีย์อย่างตั้งใจที่จะปลิดชีพเขา

เขาเป็นชนชั้นสูงของมอร์ดูและเขาไม่ค่อยแสดงตัวเท่าไหร่ หากเขาคิดจะเคลื่อนไหวขึ้นมา เขาก็สามารถจัดการกับใครต่อใครก็ได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียว

ฮาร์วีย์ไม่แยแส จากนั้นเขาก็ตวัดมีดยาวหัวตัดบนพื้นด้วยเท้าขวา เพียงสองสามครั้งก็ทำให้ชิ้นส่วนไม้ร่วงหล่นลงทันที

ในขณะนี้เองที่เดนเซลได้ปรากฏตัวต่อหน้าฮาร์วีย์

“ส*รเลว แกฆ่าพี่น้องและผู้ใต้บังคับบัญชาของฉัน วันนี้แกต้องตาย!”

หลังจากเดนเซลพูดจบ หมัดก็กำลังจะซัดเข้าที่ใบหน้าของฮาร์วีย์

สีหน้าของฮาร์วีย์ยังคงนิ่งเฉย เขาไม่สะทกสะท้านสักนิด แต่เมื่อหมัดของเดนเซลพุ่งเข้ามา กำปั้นขวาของฮาร์วีย์ก็พุ่งสวนออกไปในทันที

ตู้ม!

กำปั้นทั้งสองปะทะกัน

เดนเซลผู้สง่างามกระทืบลงที่พื้นสามครั้งแล้วถลาไปด้านหลัง

ในแต่ละก้าวของเขา ได้ทิ้งรอยเท้าลึกไว้บนพื้น

แรงสั่นสะเทือนขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาเขา นั่นทำให้ใบหน้าของเดนเซลเปลี่ยนไปอย่างน่าสยดสยอง

ถ้าเขาไม่ฝืนตัวเองเอาไว้ เขาคงจะกระอักเลือดออกมาอย่างแน่นอน

ในทางกลับกัน เดนเซลรู้สึกว่ามันเหลวไหลมากที่เห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว

เป็นไปได้ยังไง?!

เขาเป็นถึงคนในระดับมหาเศรษฐีของมอร์ดู เขาคือเดนเซลผู้ไม่มีวันพ่าย ทักษะของเขาใกล้เคียงกับระดับเทพสงครามแห่งกองทัพเชียวนะ

เพราะอย่างนั้นเขาจะแพ้ฮาร์วีย์ได้ยังไง?

เป็นไปได้ไหมว่าเขามองข้ามอะไรไปจริง ๆ?

ในขณะนี้ ความอิจฉาริษยาฉายวาบขึ้นในดวงตาของเดนเซล เขาเหล่ไปที่ฮาร์วีย์และกระซิบว่า “แกเป็นใครกันแน่?”

“เล่นมีดต่อหน้าผม คุณยังอ่อนหัดเกินไป!”

แกร๊ง!!

ใบมีดทั้งสองปะทะกัน และฮาร์วีย์ก็ยังคงนิ่งอยู่

ทว่าร่างของเดนเซลสั่นอีกครั้ง และเขาก็ลอยไปทางด้านหลังราวสี่หรือห้าเมตรก่อนที่จะร่อนลงกับพื้น

“ลองรับสักกระบวนท่าจากผมดูบ้างสิ”

ฮาร์วีย์ดันดาบของเขาไปในแนวนอน และรัศมีของใบมีดก็เคลื่อนไปข้างหน้าราวกับแสงจันทร์

ในสายตาของเดนเซล การโจมตีครั้งนี้รุนแรงเกินไป และไม่อาจหลบหลีกได้!

จู่ ๆ สีหน้าของบิ๊กฟลายก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาเอ่ยออกไปตามสัญชาตญาณว่า “หัวหน้า ระวัง!”

อันที่จริง ถึงเขาไม่พูด เดนเซลก็ดูแย่มากพออยู่แล้วในตอนนี้

ขาของเขายังคงสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

เขาบังคับควบคุมความกลัวในใจ ถือมีดด้วยมือทั้งสองข้างแล้วฟันมันออกไป