ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1752

ขณะที่อีวอนน์ ซาเวียร์ยังคุยกับแกรี่ ดันเคนและฮานะ รถ Ferrari 488 สีแดงก็ได้แล่นเข้าสู่เขตหนึ่งในมอร์ดูที่เต็มไปด้วยวิลล่าที่หันหน้าเข้าหาทะเล

ย่านนี้มีประวัติศาสตร์ยาวนานหลายร้อยปี อาคารต่าง ๆ เป็นสถาปัตยกรรมแบบตะวันตก แม้ว่าอาคารเหล่านี้จะค่อนข้างเก่า แต่ก็ได้รับการดูแลมาเป็นย่างดี เห็นได้ชัดว่าอาคารเหล่านี้เป็นทรัพย์สินของผู้ที่ค่อนข้างจะชนชั้นสูง

ผู้คนอาจไม่กล้าแม้แต่จะขับรถเข้าไปในเขตนี้ด้วยซ้ำหากพวกเขาไม่มีรถที่หรูพอ

หลังจากนั้นไม่กี่นาที รถก็จอดที่หน้าวิลล่าหลังหนึ่ง จากนั้นฮาร์วีย์ ยอร์กและไคท์ วอลค์เกอร์ก็ลงมาจากรถ

ไคท์พาฮาร์วีย์เดินเข้าไปในห้องโถงของวิลล่า

การตกแต่งในห้องโถงนั้นวิจิตรงดงามพร้อมด้วยเตาผิงแบบดั้งเดิม ถ่านหินระดับไฮเอนด์กำลังลุกไหม้และปล่อยกลิ่นยางสนอันละเอียดอ่อน

ทั้งห้องโถงรู้สึกเหมือนฤดูใบไม้ผลิ หญิงงามเจ็ดคนนั่งอยู่ในที่นั่งของตน

ผู้หญิงที่นั่งตรงกลางดูเหมือนจะอายุราว ๆ สามสิบ ผิวของเธอดูเรียบเนียน คิ้วของเธอบนเรือนร่างที่น่าหลงใหลเป๊ะราวกับว่ามาจากภาพวาด ภาพนั้นช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

เธอสวมเสื้อคลุมที่ทำขึ้นเฉพาะในกังนัมขณะที่นั่งไขว้ขาเรียวยาวและอุ้มแมวเปอร์เซียไว้ในอ้อมแขน

แม้ว่าผู้หญิงอีกหกคนจะดูด้อยกว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงกลาง แต่พวกเธอก็ยังคงรักษาร่างกายที่งดงามไว้ได้อย่างดี

เมื่อเหล่าผู้หญิงเห็นฮาร์วีย์และไคท์เดินเข้ามา การพูดคุยเงียบ ๆ ของพวกเธอก็หยุดลงทันทีขณะที่พวกเธอมองทั้งคู่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“แม่เลี้ยง คุณน้า”

ไคท์ดึงฮาร์วีย์เข้ามาและทักทายผู้หญิงเหล่านั้นด้วยท่าทางที่เฉยเมย

ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงกลางไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแม่เลี้ยงของไคท์ แองเจลิน่า จอห์น

“แม่เลี้ยงเหรอ?”

แองเจลีน่าจ้องมองไคท์ด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความเย้ยหยัน

“ฉันไม่คิดว่าเธอจะเรียกฉันแบบนั้นด้วยซ้ำ หากพิจารณาจากความสัมพันธ์ของเรา ฉันคิดว่าเธอจะไม่มาที่นี่และทักทายฉันด้วยความเคารพซะอีก”

แองเจลิน่าดูค่อนข้างภูมิใจที่เธอเปล่งออร่าจากความเป็นรุ่นพี่และความหยิ่งยโสที่อยู่ภายในตัวเธอ

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าด้วยความเคารพ

“สวัสดีคุณน้า ผมชื่อฮาร์วีย์ ยอร์ก”

“เงียบซะ!”

ในขณะนี้ แองเจลีน่ากำลังหยิ่งผยองอย่างที่สุด

“ใครให้พูดเหรอ?

“แกมีสิทธิ์พูดที่นี่ด้วยเหรอ?

“ดูสารรูปตัวเองซะบ้าง! คนต่ำต้อยไม่มีสิทธิ์พูดกับฉัน!

“หัดเจียมตัวซะบ้าง!”