ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1761

หลังจากที่เขาได้เผชิญหน้ากับฮาร์วีย์ด้วยตัวเอง จัสตินก็รู้ว่าคนอย่างฮาร์วีย์นั้นไม่ง่ายอย่างที่คิด

หากจัสตินยังคงปฏิบัติต่อฮาร์วีย์เหมือนบอดี้การ์ดที่ไม่สำคัญหรือคนบ้านนอก เขาจะต้องเจอปัญหาหนักแน่

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังต้องการใช้ฮาร์วีย์เพื่อไต่เต้าฐานะของเขา

ดังนั้นเขาจึงบอกแองเจลิน่าว่ายุ่งกับฮาร์วีย์ในตอนนี้และปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไป จากนั้นเขาก็วางสาย

แต่แองเจลิน่าซึ่งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับประสบการณ์ของจัสติน จึงเชื่อว่าสามีของเธอแค่แสร้งทำเป็นเข้าข้างเธอแต่จริง ๆ แล้วเข้าข้างไคท์

อารมณ์ของเธอถึงจุดเดือด เธอไม่สามารถสงบสติอารมณ์ตัวเองได้อีกต่อไป

ทันทีที่วางสาย แองเจลิน่าก็กดหมายเลขอื่นทันที

***

ฮาร์วีย์กำลังดื่มน้ำแร่อย่างสบายใจใน Ferrari 488 ที่ขับอยู่บนถนนเลียบชายฝั่ง

ไคท์ซึ่งเป็นคนขับมองฮาร์วีย์ด้วยความประหลาดใจ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดว่า “ฮาร์วีย์ ฉันกำลังจะพาคุณไปส่งที่สนามบิน”

“ฉันได้เตรียมเงิน 7.8 แสนดอลลาร์และตัวตนใหม่สำหรับคุณแล้ว คุณสามารถไปฮ่องกง ไปคาสิโน หรือที่ไหนก็ได้ในต่างประเทศ เก็บตัวเงียบ ๆ ไปสักพักก่อน

“ถ้ากลับมาได้เมื่อไหร่ ฉันจะโทรไปบอก”

ขณะที่เธอพูด ไคท์ก็หยิบบัตรธนาคารออกมาและส่งมันใหฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์รับบัตรธนาคารนั้นโดยไม่ได้คิดอะไร เขาเหลือบมองเธอและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ทำไมเหรอ? คุณเป็นคนสร้างเรื่องนั้นขึ้นมาและให้ผมแกล้งเป็นแฟนของคุณเองนะ

“ผมเป็นแค่เครื่องมือของคุณ

“ในเมื่อทุกอย่างมันจบลงแล้ว เราก็แค่ไม่ต้องเจอกันอีก

“คุณเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของผมเหรอ? ทำไม? คุณกลัวว่าแม่เลี้ยงของคุณจะเล่นงานผมเหรอ?

“หรือว่าคุณรู้สึกอะไรกับผมจริง ๆ?

ฮาร์วีย์ยิ้มพลางเอียงศีรษะมองไคท์

ไคท์จ้องฮาร์วีย์เขม็ง “เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว

“ถ้าผมไป แล้วใครจะปกป้องคุณล่ะ?”

ฮาร์วีย์เอนกายลงบนที่นั่งด้วยความสงบนิ่ง

“ไม่ต้องห่วง ไหนเมื่อผมกล้าที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของครอบครัววอล์คเกอร์ ผมจะสามารถจัดการเรื่องเหล่านี้ได้ด้วยตัวเอง”

“ส่วนลูคัส… ถ้าเขาอยากยุ่งกับผม นั่นแหละคือสิ่งที่ผมต้องการ”

ฮาร์วีย์ทิ้งบัตรธนาคารไว้ที่ที่วางแขนโดยไม่แม้แต่จะมองมันอีกครั้ง

ไคท์ขมวดคิ้ว เธอพูดไม่ออกไปชั่วครู่และไม่รู้ว่าจะโน้มน้าวฮาร์วีย์อย่างไร

ฮาร์วีย์ไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดด้วยซ้ำ เขาครุ่นคิดและพูดต่อ “โอ้ ใช่ ในเมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว คุณบอกผมได้ไหมว่าแม่ยายของผมกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงได้อย่างไร?”

บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด ฮาร์วีย์จึงพยายามที่จะตลกกลบเกลื่อน

“ไม่ได้จะล่วงเกินนะ ผมแค่อยากรู้ เผื่อว่าผมจะสามารถช่วยคุณได้”