ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1772

ฮาร์วีย์รู้สึกผ่อนคลายและโล่งใจในเวลาเดียวกัน

เป็นเรื่องดีที่เลอบรอนปรากฏตัวก่อนที่ฮาร์วีย์จะไปถึงเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอ หากมีซีนเธียร์อยู่ใกล้ ๆ เขาจะไม่สามารถแสดงฝีมือได้เต็มที่

แต่เมื่อมองไปอีกมุม บางทีศัตรูของเขาอาจเตรียมการอะไรมากมายจนทำให้ซีนเธียร์ต้องถ่ายทำกลางดึก

เพราะอย่างไรเสียนี่ก็เป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไป

ฮาร์วีย์ไม่กลัวปืน แต่เขากังวลเรื่องซีนเธียร์ ก่อนหน้านี้เขาได้ส่งไทสันและคนของเขาอีกสองสามคนให้ไปคุ้มครองเธอ

“คุณดูจองหองเหลือเกินนะ พ่อหนุ่ม…”

เลอบรอนสงบและสำรวม

“ในเมื่อคุณยอมรับว่าฆ่าพี่น้องของผม มันก็ง่ายกับผมขึ้นแล้ว”

“คุณยินยอมที่จะจบชีวิตตัวเองไหม? หรือคุณอยากให้ผมเลาะผิวหนังของคุณออกทีละชิ้นหลังจากหักแขนขาของคุณทั้งหมดแล้ว”

“ผมขอแนะนำให้คุณเลือกอย่างแรก ตายแบบไม่ทรมานน่ะดีที่สุดแล้ว”

ฮาร์วีย์หรี่ตา เขาพูดจาโยกโย้ออกไปว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมก็จะให้คุณเลือกสองทางเหมือนกัน”

“อย่างแรก คุกเข่าและร้องขอความเมตตาซะ”

“อย่างที่สอง ตาย”

เวลาเป็นสิ่งสำคัญ และฮาร์วีย์ก็ไม่ได้มีเวลาสำหรับเรื่องไร้สาระกับเลอบรอน

“ดูเหมือนคุณจะเป็นพวกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงสินะ”

เลอบรอนถ่ายถอนใจ จิตสังหารฉษยชัดในดวงตาสีเขียวสดใสของเขา

“ในเมื่อคุณมันหยิ่งยโสนัก ผมก็จะส่งคุณไปลงนรกให้เอง”

เลอบรอนเหวี่ยงมือซ้ายและสะพายกระสุนปืนลูกซองไว้บนไหล่

ในขณะเดียวกัน เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและเข้าใกล้ฮาร์วีย์มากขึ้น

ฮาร์วีย์มีแววตาเย็นชา ใบหน้าของเขานิ่งเฉยไร้อารมณ์

เลอบรอนพุ่งไปข้างหน้า พอได้ครึ่งทาง เขาก็หยุดอย่างกะทันหันและเหวี่ยงแขนขวามายิงใส่ฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์หลบกระสุนอีกครั้ง

ตู้ม!

กระสุนทะลุต้นไม้จนมันหักครึ่ง

เลอบรอนไม่หยุดเพียงแค่นั้น หลังจากพลาดไปหนึ่งนัดเขาก็ยิงอีกนัดทันทีและขวางทางของฮาร์วีย์

“ยิงได้ยอดเยี่ยม!”

“หากไม่ได้อยู่ในสนามรบนานกว่าสิบปีหรือฆ่าคนไปหลายร้อยคน คงไม่มีใครมีความสามารถเหมือนคุณ!”

ฮาร์วีย์รู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นนักแม่นปืนที่จัดได้ว่าเป็นระดับเทพ

เขากลิ้งไปกับพื้นอย่างไม่ตั้งใจและคว้ากรวดข้างถนนขึ้นมา

ปัง ปัง ปัง!

เมื่อเห็นฮาร์วีย์หลบเพื่อเอาชีวิตรอด เลอบรอนก็เดินไปข้างหน้าก่อนจะยิงอีกสามนัด