ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1775

ซีนเธียร์ตัวแข็ง วินาทีต่อมา เธอพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “คุณคีตัน ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลย!

“ตอนที่ม่านร่วงลงมาฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลย! ฉันเองก็กลัว!

“ฉันก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน! ฉันก็ไม่ได้ใช้สเตซี่เป็นเกราะกำบังเสียหน่อย!

“คุณมากล่าวหาฉันแบบนั้นไม่ได้นะ!”

เซธตอบอย่างเย็นชา “ฉันกล่าวหาเธอเหรอ? ระหว่างผู้อำนวยการมิลเลอร์กับคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าแบบเธอ เธอคิดว่าใครน่าเชื่อถือมากกว่ากัน?

“ถึงเธอไม่ผลักสเตซี่ ทำไมเธอไม่ช่วยกันม่านให้หล่อนล่ะ?

“เธอเป็นนักแสดงนำหญิงของหนังเรื่องนี้! ในฐานะตัวประกอบ เธอก็ควรจะปกป้องสเตซี่ไม่ใช่เหรอ?

“แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนร้าย แต่เธอก็แค่ยืนดูอยู่เฉย ๆ ในขณะที่สเตซี่กำลังตกอยู่ในอันตราย

“อธิบายตัวเองมาสิ!

ด้วยความโกรธ ซีนเธียร์เริ่มหัวเราะ

"คุณคีตัน! ในเมื่อคุณพูดแบบนั้น คุณก็ควรเข้าใจสิว่าฉันไม่เคยผลักสเตซี่?

“จะให้มาปกป้องเธองั้นเหรอ? ฉันไม่ใช่บอดี้การ์ดของเธอเสียหน่อย! ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ฉันจะทำอะไรได้?

“อยากให้ฉันยืนตรงนั้นแล้วถูกโจมตีแทนเธองั้นเหรอ?

“ฉันเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับสเตซี่ แต่อุบัติเหตุนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย!

“ไม่ว่าคุณจะโศกเศร้าและผิดหวังแค่ไหน แต่เราคงจะไม่ทำตัวไร้เหตุผล และไม่ควรโยนความผิดมาที่ฉันไม่ใช่หรอ?”

ซีนเธียร์พยายามพูดอย่างมีเหตุผล

แต่การได้เห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ตอบโต้อย่างไม่เกรงกลัว ทำให้เซธโกรธ

"ถูกต้อง! เธอควรยืนอยู่ตรงนั้นแล้วโดนผ้าม่านตกใส่แทน!

“มันเป็นความผิดของเธอที่เธอไม่ได้ทำอย่างนั้น!

“คุณเป็นคนผิดสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับภรรยาของฉัน!

“ชีวิตกระจอก ๆ ของเธอเทียบกับภรรยาของฉันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!

“การได้ปกป้องภรรยาของฉันจากหายนะถือเป็นบุญของเธอแล้ว!

“นังเด็กเนรคุณ! ฉันจะแสดงให้เธอเห็นว่าระหว่างเธอกับสเตซี่ต่างชั้นกันแค่ไหน!”

เซธตบหน้าซีนเธียร์