ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1784

ฮาร์วีย์เคาะโต๊ะด้วยมือขวา เขาเอียงศีรษะเล็กน้อยแล้วพูดว่า “งั้น…

“คุณก็หมายความว่าคุณจะไม่ตกลงตามเงื่อนไขของผม?

“แล้วก็หมายความว่าคุณจะไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผมด้วย?”

แลรี่ยิ้ม

"พ่อหนุ่ม ยุคนี้เงินมันก็ทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ…

“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่สามารถเห็นด้วยกับสิ่งที่นายเรียกว่าความยุติธรรมได้

“แน่นอน ถ้านายยังรู้สึกไม่พอใจนายจะจัดการทุกอย่างตามวิธีการของนายและจะให้บทเรียนฉันก็ได้

“ถ้านายทำอย่างนั้นได้ ฉันอาจจะร้องขอความยุติธรรมให้กับนายได้เลยด้วยซ้ำ ใครจะรู้"

ความดูถูกเหยียดหยามถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของแลรี่ สำหรับเขาแล้ว การที่ฮาร์วีย์มีเส้นสายกับตำรวจนั้นถือว่าน่าประทับใจทีเดียว

แม้จะมีความสามารถนี้ แต่แลรี่รู้สึกว่าฮาร์วีย์ยังเด็กเกินกว่าที่จะมาขัดแข้งขัดขาเข้าได้

“เก่งจริง ๆ!

"น่าประทับใจ!"

ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็ก ๆ

“นับตั้งแต่ผมมาเหยียบที่มอร์ดู นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนไม่ให้เกียรติผมแบบนี้

“ผมหวังว่าพรุ่งนี้คุณจะไม่มาคุกเข่าร้องขอความเมตตาต่อหน้าผม

“เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นมันคงน่าเบื่อตายเลย!

“ตอนนี้ ลาก่อน!”

ฮาร์วีย์เตะโต๊ะข้าง ๆ และเหยียบซิการ์ที่แลรี่ให้เขา ก่อนจะอุ้มซีนเธียร์ออกจากสตูดิโอไป

เจย์และผู้ตรวจการคนอื่น ๆ ก็พาคนที่ถูกจับไปด้วย โดยหันมามองแลรี่และผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทิ้งท้าย

“เด็ก ๆ มักจะเลือกทางออกที่ผิดเสมอเพราะคิดว่าเขาเป็นคนใหญ่โต ทั้งที่พอมีแค่ความสามารถเล็ก ๆน้อย ๆ แค่นี้นะเหรอ?

“คนบางคนก็เป็นพวกไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเอง พวกเขาจะตายโดยไม่ทันได้รู้เหตุผลด้วยซ้ำ!”

แลรี่ไขว่ห้างขณะที่เขาเฝ้าดูฮาร์วีย์หายวับไป จากนั้นเขาก็หันหน้าไปเล็กน้อย

"ไป! โทรหากรมตำรวจมอร์ดูและบอกให้พวกเขาอธิบายทุกอย่างให้เราฟัง!

“พวกเขาคิดจริง ๆ หรือว่าพวกเขาจจะลอยตัวจากการบุกรุกเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอไปได้?!”

กึก!

แลรี่ขยี้ซิการ์ในมือ สีหน้าของเขามืดมนราวกับกลางคืน

สายตาของเขาหันไปจับจ้องเฟย์ที่เพิ่งลุกขึ้นยืน ขมวดคิ้วมาถึงริมฝีปากของเขา

“เจ้าหญิงก็อดดาร์ด ฉันยังไม่ได้ถามเธอเรื่องผู้ชายคนนั้นเลย”

เฟย์หัวเราะอย่างเย็นชาก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโสไม่แพ้กัน

“เขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน”

“จริง ๆ แล้วเขาก็เป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เท่านั้น!”

“แต่เขาจะเป็นคนที่คุณไม่สามารถต้านทานได้!”

“แลรี่ ฉันจะเตือนคุณไว้เพราะคุณถือเป็นพลเมืองของฮ่องกง ถ้าคุณหยุดรถเขาไว้ตอนนี้และไปขอร้องต่อหน้าเขา คุณก็ยังพอมีโอกาสรอด”

“ไม่อย่างนั้น ฉันเกรงว่าพรุ่งนี้คุณจะไม่มีโอกาสทำแบบนั้นด้วยซ้ำ”

หลังจากนั้นเฟย์ก็จากไป

แลรี่เฝ้ามองเฟย์ที่หายไปด้วยรอยยิ้มที่น่าสมเพช จากนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างไร้ยางอาย