ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1832

“สารเลว!

“คุณกล้าดียังไงมาบุกมาถึงใจกลางมอร์ดูแบบนั้น!

“คุณอยากตายนักหรือไง?!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนล้อมอยู่ทั่วบริเวณ พวกเขาปลดเซฟตี้ของปืนออกแล้วจ่อมันเข้าหาฮาร์วีย์

ที่ด้านหลังมีเสียงคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดดังออกมา

แม้ว่าพวกคุ้มกันจะดูดุร้าย แต่พวกเขาก็มองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่หวาดกลัว

โดยธรรมชาติแล้ว ในระหว่างทางที่เขาเดินมาถึงที่นี่ ฮาร์วีย์ได้ให้บทเรียนราคาแพงกับคนพวกนั้นไปแล้ว

ฮาร์วีย์เดินไปที่กระดานหมากล้อมของอีเลียสโดยไม่สนใจผู้คุ้มกัน ก่อนหยิบหมากสีขาวขึ้นมา และด้วยการวางหมากเพียงตัวเดียวเขาก็ล้อมส่วนสีดำจนสามารถล้มกระดานได้

จากนั้นฮาร์วีย์ก็หยิบหมากสีขาวตัวเดิมและพูดอย่างใจเย็นว่า “ใคร ๆ ก็ว่ากันว่าอีเลียส พาเทลเป็นฮีโร่ของยุค และไม่เป็นสองรองใครในเรื่องหมากล้อม

“แต่พอผมเห็นแบบนี้แล้ว ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้มีฝีมืออย่างที่ใครเขาว่ากัน”

อีเลียสโบกมือส่งสัญญาณให้ควบคุมการถอยออกไปข้างหลัง เขาพินิจมองฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้ม

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก? เจ้าชายยอร์กเองเหรอ?”

ฮาร์วีย์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า “ผมนึกว่าปลาซิวปลาสร้อยอย่างผมจะไม่มีวันได้รับความสนใจจากเจ้าชายพาเทลแล้วเสียอีก

“ไม่นึกเลยว่าเจ้าชายพาเทลจะจำผมตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น

“นี่ผมควรจะกลัวหรือดีใจดี?”

อีเลียสนั่งลงอย่างสงบโดยไม่พูดอะไร เขาเริ่มยกกาน้ำชา

เขาารินชาใส่ถ้วยให้ฮาร์วีย์และพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “คนทำตัวเกินไปแล้ว เจ้าชายยอร์ก

“ชายผู้กุมเซาท์ไลท์อยู่มืออย่างคุณ

“ทำไมต้องกลัวผมด้วยล่ะ?

“แม้ว่าคุณอาจจะเป็นหัวมังกรที่น่าเกรงขามแห่งเซาท์ไลท์ แต่คุณคิดว่าท่ามกลางกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากอย่างมอร์ดูจะเหมาะกับคุณเหรอ

“เอาอย่างนี้สิ ผมมีคำแนะนำให้คุณ”

ฮาร์วีย์หยิบถ้วยชาขึ้นมาและเอียงศีรษะพลางยิ้มเล็กน้อย