ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1842

ไคท์กังวลอย่างมากที่เบรนแนนปฏิเสธที่จะช่วยเหลือฮาร์วีย์จนใบหน้าของเธอถอดสีไปหมด

“รุ่นพี่ หากรุ่นพี่ปกป้องฮาร์วีย์ ฉันจะ… ฉันจะยอม…”

“ไคท์…”

เบรนแนนมองไปที่ใบหน้าที่มีเสน่ห์และเรือนร่างอรชรของไคท์ แล้วถามว่า “เธอพูดจริงงั้นหรอ?”

“ถ้าเป็นอย่างนั้น…เพราะเห็นแก่เธอ ฉันจะให้โอกาสเขาขอโทษครั้งสุดท้ายเดี๋ยวนี้”

เบรนแนนชอบให้ฮาร์วีย์คุกเข่าต่อหน้าเขามากกว่าจะตายไปเฉย ๆ

เขาติดตามไคท์มาหลายปีแล้ว ความรักที่เกิดขึ้นในช่วงปีแรก ๆ ได้กลายเป็นความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

ไคท์ไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอหวังให้ฮาร์วีย์มีชีวิตอยู่ต่อไปเท่านั้น

เธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาวิงวอน

“ฮาร์วีย์…

“หยุดดื้อสักที!

“ให้รุ่นพี่ช่วยคงสักครั้งเถอะ!

“ถ้าคุณไม่ต้องการแบบนั้น ฉันจะตายไปพร้อมกับคุณด้วย!”

ไคท์ก้าวออกไปข้างหน้าทันทีและยืนหยัดอยู่ข้างฮาร์วีย์เพื่อต่อสู้กับเลอบรอน แม้ว่าเบรนแนนจะคัดค้านก็ตาม

ใบหน้าของเบรนแนนบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ เขาเห็นความจริงใจของไคท์ที่มีต่อฮาร์วีย์

ยิ่งไคท์น่ารักกลับฮาร์วีย์มากเท่าไหร่ เบรนแนนก็ยิ่งอยากให้ฮาร์วีย์คุกเข่าต่อหน้าเขาและอยากจะดึงคว้าเธอไว้ในอ้อมแขนของเขามากเท่านั้น

“ไคท์ คุณ…”

เมื่อเห็นว่าไคท์ดื้อรั้นเพียงใดฮาร์วีย์ก็ได้แต่ถอนหายใจ

เขาไม่ได้สนใจเลอบรอนเลยแม้แต่น้อย แต่เขากังวลว่าหากเขาไม่พูดอะไรดี ๆ กับเบรนแนน ไคท์จะไม่ยอมถอยไป

ฮาร์วีย์ชำเลืองมองเบรนแนนและพูดว่า “ผมขอโทษ รุ่นพี่เบรนแนน ผมประมาทมากไปเอง”

ถึงอย่างนั้นเขาก็แค่ขอโทษ แต่ไม่คิดที่จะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของเบรย์ เทมเปิล

“เฮ้อ! อย่างน้อยนายก็รู้ว่าเมื่อไหร่ควรยอมแพ้”