ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 185

“ท่านครับ บางทีมันอาจต้องการให้ท่านเป็นลูกเขยที่ไร้ค่าเหมือนมันด้วย ผมได้ยินมาว่าน้องสะใภ้ของเขาสวยมาก” ลูกน้องคนหนึ่งของเลียมพูดพลางหัวเราะ “เธอยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น!”

ใบหน้าของเลียมเยาะเย้ย “ฉันจะไม่ทำ ฉันเป็นอันธพาลมาหลายปีแล้ว ถ้าฉันทำตามขยะไร้ค่านี้และได้เป็นลูกเขยเหมือนเขา ฉันจะต้องเสียชื่อเสียงแน่นอน!”

“เจ้านาย ผมได้ยินมาว่าเขาช่วยเตรียมน้ำให้แม่สามีล้างเท้าด้วย” อีกคนหนึ่งบอก “เขาไม่เคยได้สัมผัสมือภรรยาเลยตลอดในช่วงสามปีที่แต่งงานกัน!”

"จุ๊ จุ๊ จุ๊ ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ ฉันยอมรับว่าฉันรองเท้าบูทของฉันสั่นไปหมด!” เลียมกระทุ้งลิ้นของเขาด้วยความประหลาดใจ “ฉันอยากถามจริงจัง ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกยังเรียกตัวเองว่าผู้ชายอยู่หรือเปล่า? ทำไมแกไม่ถอดกางเกงออกเช็คดูล่ะว่าน้องชายของแกยังอยู่ดีหรือเปล่า? แกมันแค่ขยะ! ชีวิตของแกยังมีความหมายอยู่หรือเปล่า?”

ฮาร์วีย์เบื่อเกินกว่าจะโต้แย้งใด ๆ เขากระโดดลงจากสังเวียนและพุ่งเข้าหาเลียม

คนของเลียมก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและสร้างกำแพงป้องกันไว้ ชายเหล่านี้เป็นนักมวยมาก่อน ๆ ที่พวกเขาจะมาเป็นอันธพาล ดังนั้นพวกเขาจึงมีร่างกายที่แข็งแรง พวกเขาจับแท่งเหล็กในมืออย่างขู่กรรโชก แต่ละคนแผ่รังสีอำมหิตพร้อมสังหารออกมา

“แกยังคิดจะเข้ามาทำร้ายฉันอีกเหรอ? แกคิดว่าแกคือบรูซ ลี งั้นเหรอ? แกคิดว่าแกสามารถสู้กับผู้ชายสิบคนพร้อมกันได้งั้นเหรอ?” เลียมจ้องไปที่ฮาร์วีย์ราวกับว่าฮาร์วีย์เป็นคนปัญญาอ่อน “ดูเหมือนว่าแกไม่ใช่แค่ขยะไร้ค่า แต่แกก็ไม่มีหัวคิดเหมือนกัน! คุณคิดว่าแกมีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องเพียงเพราะแกชนะงั้นเหรอ? แกโง่หรือบ้ากันแน่?”

ไทสันก้าวไปข้างหน้าและยืนข้าง ๆ ฮาร์วีย์มีสีหน้าเย็นชา เขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่เขาก็ต้องออกมาปกป้อง

“นายน้อยยอร์ก การสู้กันในวันนี้คือการต่อสู้เพื่อความอยู่รอด ผมจะสู้เคียงข้างคุณ”

เลียมตะลึงเมื่อได้ยินคำว่า ‘นายน้อยยอร์ก’ ดูเหมือนเขาจะเดาตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ได้

“นายน้อยยอร์กงั้นเหรอ? แกมาจากตระกูลยอร์กแห่งเซาท์ไลท์ใช่ไหม? ฉันไม่เคยได้ยินว่ามีผู้สืบทอดที่ไร้ประโยชน์จากตระกูลนั้นมาก่อนเลย” เลียมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็หันไปมองอย่างไม่สบอารมณ์ “ ลืมไป ฉันไม่สนใจว่าคุณจะมีกลเม็ดอะไร หักมือหักขาของพวกมันซะแล้วโยนพวกมันออกไป! ฉันงานยุ่ง ไม่มีเวลามาวุ่นวายสำหรับเรื่องนี้”

"ครับท่าน!"

ลูกน้องนับสิบคนเดินมาข้างหน้าพร้อมกับแท่งเหล็กในมือของพวกเขา เลียมไม่ใส่ใจที่จะดูและหันหลังเดินจากไปทันที แม้ว่าฮาร์วีย์จะมีฝีมือ แต่เลียมก็ไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะสามารถเอาชนะลูกน้องหลายคนของเขาได้

ในไม่ช้าเสียงของการต่อสู้ที่ดุเดือดก็ดังขึ้น เลียมยิ้มอย่างเย็นชาเชื่อว่าไม่มีอะไรให้เขาต้องกังวล เขาก้าวไปข้างหน้าเพียงสามก้าวแต่จู่ ๆ ก็มีคนล็อกคอของเขาจากด้านหลัง

ในขณะที่เลียมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไทสันก็เห็นทุกอย่างชัดเจน

ขณะที่ลูกน้องของเลียมพุ่งเข้าโจมตีพวกเขา แต่กลับถูกจัดการจนราบคาบอย่างรวดเร็ว ฮาร์วีย์จัดการพวกเขาทั้งหมดจนหมดสติด้วยความรวดเร็ว

ทักษะระดับนี้…เขาจะเป็นคนธรรมดา ๆ ได้อย่างไร? เสี้ยววินาทีไทสันสงสัยว่าฮาร์วีย์เป็นเทพเจ้าแห่งสงครามที่กลับชาติมาเกิดหรือไม่

“ฉันให้โอกาสคุณแล้ว” เสียงของฮาร์วีย์ดังมาจากด้านหลัง