ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1867

ฮาร์วีย์ ยอร์กตอบอย่างมีความสุขว่า “รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์ คุณอยู่ในสายงานนี้มาหลายปีแล้ว ทำไมคุณถึงยังไม่มีไหวพริบเลยล่ะ?

“อย่าคิดทำร้ายผู้อื่น…"

“แต่จงระวังผู้อื่นไว้เสมอ!

“คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าทำไมผมถึงระแวดระวังคุณขนาดนี้?”

จัสติน วอล์คเกอร์หัวเราะเบา ๆ

“วางใจได้เลยคุณยอร์ก ผมจะให้ความร่วมมือที่สุดเพื่อภรรยาของผม”

ฮาร์วีย์เพียงแค่ยิ้ม เขาและไคท์ วอล์คเกอร์พากันจากไป

จัสตินตาเป็นประกายทันทีที่ฮาร์วีย์จากไป จากนั้นเขาก็กดหมายเลขหนึ่งในโทรศัพท์ของเขา

“เจ้าชายฌอง ผมจะให้คำอธิบายกับไคท์ในวันพรุ่งนี้ที่สโมสรครอบครัววอล์คเกอร์

“และผมจะประกาศการแต่งงานของคุณกับเธอด้วย!

“ใช่ ชายที่ชื่อฮาร์วีย์นั้นสามารถเอาชนะหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ได้อย่างง่ายดาย ผมคงทำอะไรเขาไม่ได้มาก"

“ผมหวังว่าคุณจะคิดแผนต่อต้านเขาได้นะครับเจ้าชาย"

“จะดีที่สุดหากเราสามารถจัดการเขาได้อย่างถาวรก่อนที่ไคท์จะรู้เรื่องแม่ของเธอ"

“ผมว่าเรื่องนี้จะต้องสนุกแน่”

สายถูกตัดไปโดยไม่มีเสียง รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าของจัสติน

วันรุ่งขึ้น ทุกอย่างจะเกิดขึ้นในวันแห่งโชคชะตานี้!

วันรุ่งขึ้น ในที่สุดเขาก็จะจัดการกับอาการป่วยของแองเจลิน่า!

วันรุ่งขึ้น เขาจะได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกันกับตระกูลฌองแห่งมอร์ดูอีกด้วย!

และในวันรุ่งขึ้น เขาจะได้รับตำแหน่งหัวหน้าสาขาของหลงเหมินสาขามอร์ดูอย่างเป็นทางการ

เมื่อนึกถึงทั้งหมดนี้ รอยยิ้มเยือกเย็นก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของจัสติน

ฮาร์วีย์ไม่เคยคิดว่าเขาจะได้เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทสามแห่งในมอร์ดูในเวลาเพียงสองสามวัน

คำพูดของเขามีน้ำหนักมากที่สุดในไคเซ็น กรุ๊ป

เฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอก็อยู่ภายใต้ชื่อของเขาเช่นกัน

นอกจากนี้เขายังมีหุ้นอีกสิบห้าเปอร์เซ็นต์ที่องค์กรวอล์คเกอร์ ซึ่งหมายถึงอำนาจมหาศาลในบริษัท

เมื่อใดที่ฮาร์วีย์ได้เป็นหัวหน้าสาขาของหลงเหมินสาขามอร์ดูแล้ว การจัดการกับสถานการณ์ของอีวอนน์ ซาเวียร์ก็จะเป็นเรื่องที่ง่ายดายโดยไม่ต้องระดมกองกำลังอื่น ๆ อีก

ไคท์พาฮาร์วีย์ออกไปรับตำแหน่งในองค์กรวอล์คเกอร์ตอนสิบโมงเช้า

คนหนึ่งคือซีอีโอและอีกคนคือผู้บริหาร ตำแหน่งและสถานะของพวกเขาต่างสูงส่ง

แต่แน่นอนว่าฮาร์วีย์จะไม่ทำงานใด ๆ แน่นอน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมชื่อของเขาจึงเป็นเพียงเครื่องประดับเท่านั้น

ไคท์รู้อยู่แล้วว่าฮาร์วีย์จะไม่มีส่วนร่วมในธุรกิจของบริษัทเมื่อเธอมอบตำแหน่งนั้นให้เขา

แต่การให้คนของตัวเองเป็นผู้บริหารระดับสูงย่อมดีกว่าการให้ต่ำแหน่งนั้นกับคนนอกที่อาจจะวางแผนต่อต้านเธอ