ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1872

เมื่อมองไปที่โรนัลด์ จอห์น ผู้หวาดกลัวและโกรธแค้นในเวลาเดียวกัน ฮาร์วีย์ ยอร์กก็โยนเอกสารลงบนโต๊ะและพูดอย่างใจเย็นว่า “ถึงเป็นสตาร์แชโบลแล้วมันยังไง ก็แค่สถานประกอบการจากประเทศ J เท่านั้นเอง!

“การจะได้รับหนังสือมอบอำนาจจากพวกเขามันยากนักหรอ? คุณต้องใช้ซีอีโอ หรือ ผู้บริหารสูงสุด เพื่อจัดการกับเรื่องนี้เลยหรือไง?

“พวกระดับสูงคนไหนก็จัดการกับข้อตกลง!

“ไม่อย่างนั้น คุณจะคู่ควรกับเงินเดือนและเงินปันผลมูลค่าหลายแสนดอลลาร์ได้ยังไง?

“บริษัทจ่ายเงินเดือน ให้คนทำตัวขี้เกียจแบบนี้งั้นเหรอ”

ฮาร์วีย์ชี้ไปที่จดหมายลาออกและอุทานอย่างเย็นชาว่า “ถ้าใครคิดว่าผมหยิ่งยโสและไร้เหตุผลเกินไป...

“หรือคิดว่าความสามารถของคุณมีจำกัดและไม่สามารถทำงานให้สำเร็จได้ ก็ไม่ยากเลย ออกไปซะ

“คนที่ออกตอนนี้จะได้รับเงินเดือนและเงินปันผลของปีนี้ด้วย”

หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ ทั้งห้องเงียบสนิท แม้แต่โรนัลด์ที่เอาแต่เห่ามาตลอดในตอนแรกก็ยังเงียบ เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก

ทุกคนรู้ดีว่าหากพวกเขายังคงอวดดีและต่อต้านฮาร์วีย์ต่อไป พวกเขาจะถูกไล่ออกจากบริษัท

ไคท์จ้องมองด้วยสายตาเย็นชา

ในสายตาของเธอ เธอจะต้องยืนเคียงข้างฮาร์วีย์

หากพวกเขาไม่เข้าข้างฮาร์วีย์แล้วล่ะก็ คำพูดของฮาร์วีย์ก็จะกลายเป็นเรื่องตลก

นอกจากนี้ไคท์ยังไว้วางใจฮาร์วีย์อย่างเต็มที่ หลังจากอยู่กับเขามาตลอดหลายวัน เธอเชื่อว่าเขามีเหตุผลที่จะทำแบบนี้

สีหน้าของโรนัลด์เปลี่ยนไปอย่างลนลาน คนอื่น ๆ ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ แต่เขารู้สึกว่าเก้าอี้ของเขาเริ่มร้อน

ถ้าเขาบังคับให้ไคท์สละตำแหน่งของเธอไม่ได้ เขาจะสู้หน้าจัสตินและแองเจลิน่าไม่ได้

นั่นเป็นเหตุผลที่แม้ว่าโรนัลด์จะหวาดหวั่นน้อย ๆ แต่หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งเขาก็ยังกล้าเอ่ยปากออกมา

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก! นี่แกหมายความว่ายังไงกันแน่!

เป็นที่แน่ชัดว่าคำพูดของฮาร์วีย์ทำให้พวกระดับสูงต่อต้านโรนัลด์ในทันที

“อย่าไปฟังเขา เขา…”

โรนัลด์รู้สึกคอแห้งในขณะที่ละล่ำละลักพูด

ฮาร์วีย์พูดต่อด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เพราะคุณเข้าไปยุ่มย่ามกับธุรกิจของทุกคน เงินเดือนและเงินปันผลของคุณในปีที่แล้วจึงมากกว่าพวกเขาถึงสามเท่า หรืออาจจะมากกว่าพวกคุณบางคนถึงห้าเท่าด้วยซ้ำ!

“คุณคิดจริง ๆ หรือว่าลำพังแค่ความสามารถของตัวเองจะทำเงินได้มากขนาดนี้?

“คุณก็แค่ยื่นจมูกเข้าไปยุ่มย่ามกับธุรกิจของคนอื่น และปล้นเงินที่พวกเขาหามาอย่างยากลำบาก!

“คุณคิดว่าคุณมีความสามารถจริง ๆ เขาใช้วิธีชุกมือเปิบแบบนี้น่ะหรอ? คุณคิดว่าผลงานของคุณที่มีต่อบริษัทนั้นมันวิเศษวิโสมากนักหรือไง?

“ตื่นได้แล้ว!”