ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1901

ขณะเดียวกัน ณ คฤหาสน์ วอล์คเกอร์…

มีคนประมาณสามสิบคนกำลังนั่งอยู่ภายในห้องโถงที่งดงามของวิลล่า

ทั้งชายและหญิง ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ทุกคนต่างดูสง่างามและประณีต

พวกเขาเป็นสมาชิกของครอบครัววอล์คเกอร์แห่งมอร์ดู

แม้ว่าตระกูลวอล์คเกอร์จะไม่ได้เป็นหนึ่งในสิบตระกูลอันดับแรก แต่พวกเขาก็ยังคงเป็นตระกูลที่มีสถานะสูงและมีภูมิหลังอันยิ่งใหญ่ในมอร์ดู

สายเลือดของจัสตินเป็นเพียงหนึ่งในห้าของตระกูลเท่านั้น

วันนี้ จัสตินขอให้พ่อของเขา ผู้อาวุโสของตระกูลวอล์คเกอร์ แอนตัน วอล์คเกอร์มาที่บ้านพักของครอบครัวเพื่อร่วมเป็นพยานในการชี้แจงเรื่องของแม่ไคท์

แอนตันยังดูอ่อนกว่าไวมากแม้ว่าผมของเขาจะขาวโพลนไปหมด เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าท้องถิ่นขณะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้กลางห้องโถง เขาดูค่อนข้างจะดุร้าย

ถัดจากเขา จัสตินกำลังคีบซิการ์และค่อย ๆ จุดไฟขณะที่พ่นควันออกมาสองสามครั้งด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ

ทุกคนที่นี่ล้วนมาจากสายเลือดของจัสติน ในขณะนี้พวกเขากำลังจ้องไคท์ด้วยสายตาที่ดูถูก

ตอนนี้ไคท์เป็นเจ้าของหุ้นขององค์กรวอล์คเกอร์และครอบครองทั้งตำแหน่งซีอีโอและประธานในเวลาเดียวกัน แค่นี้ก็สามารถทำให้เธอถูกอิจฉาและเกลียดชังได้แล้ว

แต่ไคท์ไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ตั้งแต่ที่เธอเกิดมาในครอบครัวที่มีสถานะสูง เธอก็รู้แล้วว่าสมาชิกในครอบครัวนี้สามารถเย็นชาและปองร้ายกันได้มากเพียงใด

ไคท์เมินทุกคนและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะหันกลับไปมองจัสตินด้วยความเด็ดขาด

“คุณพ่อ ตอนนี้ทุกคนก็อยู่ที่นี่หมดแล้ว คุณพ่อก็ควรจะอธิบายทุกอย่างให้ฉันฟังได้แล้วไหม?

“ทำไมคุณแม่ถึงได้กลายเป็นอัมพาตได้?

“ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ฉันหวังว่าคุณพ่อจะบอกฉันทุกอย่างจริง ๆ และหากมีหลักฐานด้วยก็จะยิ่งดีมาก”

ปัง!

ก่อนที่ไคท์จะทันได้พูดจบ ชายผู้สง่างาม ซึ่งดูเหมือนจะอยู่ในวัยสี่สิบ ก็ตบที่วางแขนของเขาอย่างแรง

“ไร้ยางอาย!”

เธอหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้งและพูดเบา ๆ ว่า “งั้นเรามาเริ่มกันเลยค่ะ”

“ไม่ต้องรีบร้อน”

จัสตินโบกมือแล้วยิ้มอย่างสดใส

“นี่เป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างจะสำคัญ ดังนั้นฝ่ายเธอจะปราศจากพยานได้อย่างไร?

“วางใจได้เลยไคท์ เพื่อความเป็นธรรม ฉันเลยได้ขอให้ผู้มีอำนาจในมอร์ดูมาเป็นพยานให้เธอแล้ว

“ฉันไม่อยากให้คนนอกมาพูดทีหลังได้ว่าฉันรังแกลูกสาวตัวเอง”

ไคท์รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอจึงถามโดยอัตโนมัติว่า “ใครเหรอคะ?”

“ผมไง”

เสียงที่เต็มไปด้วยความสุขดังขึ้นจากด้านหลังเธอ