ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1907

“ปล่อยเจ้าชายแล้วเราค่อยคุยกันฮาร์วีย์ ถ้าไม่อย่างนั้นแกได้ตายโดยไม่มีที่ฝังศพแน่!”

เมซี่ไม่สนใจความเจ็บบนใบหน้าของเธอและดึงปืนของเธอออกมาเล็งไปที่ฮาร์วีย์

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ตบหน้าลูคัส จากนั้นก็ออกแรงบีบคอลูคัสอีกเล็กน้อย

ขณะนี้มีปืนประมาณสิบกระบอกเล็งไปทางฮาร์วีย์ แต่เขาก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเฉยเมย

“อยากลองดูไหมล่ะว่าปืนของพวกแกจะเร็วกว่ามือของฉันไหม?”

ฮาร์วีย์ออกแรงบีบคอลูคัสมากขึ้น ใบหน้าของลูคัสที่ซีดไปหมดแล้วบวมแดงทันที เส้นเลือดแดงก่อตัวขึ้นในดวงตาของเขา และทำให้ดูราวกับว่าพวกมันกำลังจะหลุดออกมาจากเบ้า

เมซี่และคนอื่น ๆ ต่างหวาดกลัวทันที พวกเขาต้องการที่จะยิงฮาร์วีย์แต่ลัวว่าลูคัสจะโดนลูกหลงไปด้วย

เบรนแนนรีบไปที่ที่เกิดเหตุทันทีที่ได้รับข้อความ เขาเองก็ถือปืนเมื่อรีบเข้าไปปกป้องไคท์

“วางอาวุธลงซะ” ฮาร์วีย์ออกคำสั่ง

“เราทุกคนอาจจบลงอย่างเลวร้ายหากฉันเผลอบีบคอเจ้าชายพวกแกจนตาย”

อาร์วีย์พูดอย่างสงบ แต่จิตสังหารของเขาชัดเจน

เมซี่และคนอื่น ๆ ต่างถือปืน แต่พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะทำร้ายเจ้าชายของพวกเขาไปด้วย พวกเขาจึงไม่มีใครกล้าที่จะออกหน้า

ในที่สุดลูคัสก็ตั้งสติได้หลังจากที่มึนงงอยู่พักใหญ่ รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของเขาขณะที่เขาพูดว่า “แกคือฮาร์วีย์ ยอร์กเหรอ?”

“แล้วคิดว่าไงล่ะ?”

“แกกล้ามากเลยนะ แกไม่เพียงแต่จะเหยียดหยามฉัน แต่แกยังดูหมิ่นตระกูลฌองในที่สาธารณะอีกด้วย ไม่กลัวตายหรือไง?”

ลูคัสจ้องฮาร์วีย์ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“ถ้าทำได้ก็ฆ่าฉันเดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่อย่างนั้นฉันตามล้างทั้งตระกูลของแกแน่!”

ฮาร์วีย์ส่ายหัว จากนั้นก็บีบมือซ้ายของลูคัสด้วยสีหน้าที่เย็นชา

มีเสียงแตกดังขึ้น และกระดูกข้อมือของลูคัสก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ

ลูคัสรู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสจนแทบจะหมดสติ

แต่เขาค่อนข้างที่จะเข้มแข็งและไม่กรีดร้องและเพียงแต่ยิ้มอย่างน่าสมเพชแทน

พวกเขามั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถจบชีวิตของฮาร์วีย์ได้ในทันที แต่พวกเขากลับทำได้เพียงเฝ้าดูขณะที่เขาทรมานเจ้านายของพวกเขา

“ไอ้สารเลว!

“แกคิดว่าแกเป็นใคร?!

“กล้าขู่ฉันเหรอ?!”

ลูคัสเดือดดาลด้วยความโกรธ แต่เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามเพราะกลัวว่าฮาร์วีย์จะฆ่าเขาจริง ๆ

“แกเป็นใครกันแน่? เจ้าชายหรือนายน้อย?

“เชื่อจริง ๆ เหรอว่าจะออกไปจากที่นี่ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บหลังจากที่ทำกับเจ้าชายแบบนั้น?!”

ใบหน้าของเมซี่สูญเสียสีสันทั้งหมด จิตสังหารไหลออกมาจากตัวเธอ

“เรามีปืนประมาณสามสิบกระบอกเล็งไปที่แก แกจะสามารถหลบได้กี่ลูกเชียว? ไหนแกจะต้องแบกภาระไปด้วย!

“เชื่อจริง ๆ เหรอว่าจะพาไคท์ออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย?

“ฉันบอกอะไรแกให้นะ ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะคุกเข่าขอโทษด้วยซ้ำ!”