ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1947

แม้ว่าจะต้องมีจุดประสงค์ในการมาร่วมการสังสรรค์และงานเลี้ยง...

แต่ฮาร์วีย์ก็ไม่สนใจกิจกรรมที่เรียกว่าปาร์ตี้เลยสักนิด ถ้าไม่ใช่เพราะอีวอนน์ต้องเข้าสังคมบ้าง เขาคงพาเธอกลับแล้ว

หลังจากตรวจดูเหตุการณ์ครู่หนึ่งและแน่ใจว่าไม่มีอันตรายใด ๆ ฮาร์วีย์ก็เดินไปที่ล็อบบี้ด้านนอกเพื่อสั่งอาหาร

“นายน้อยยอร์ก!”

“หัวหน้าสาขา!”

ขณะที่ฮาร์วีย์นั่งลง จัสตินและลีโอนาร์ดซึ่งรอเขาอยู่เป็นเวลานานจากระยะไกลก็รีบวิ่งไปด้านข้างของเขาด้วยความเคารพและยืนต่อหน้าเขาพร้อมกับโค้งคำนับ

ทั้งสองถือเป็นคนดังที่มีชื่อเสียงในระดับชนชั้นสูงของมอร์ดูแต่ในตอนนี้พวกเขากลับทำตัวไม่ต่างไปจากลูกน้องของฮาร์วีย์และไม่กล้าทำตัวหยิ่งทะนงแต่อย่างใด

หากมองใกล้ ๆ จะมีรอยฝ่ามือที่สดบนใบหน้าของจัสตินและลีโอนาร์ด แม้ว่าพวกเขาจะทาครีมลบริ้วรอยฝ่ามือแล้ว แต่มันก็ยังดูน่าตกใจเล็กน้อย

ฮาร์วีย์จิบชาของเขาและพูดอย่างเฉยเมยว่า “เกิดอะไรขึ้น คุณสองคน? พวกคุณมาที่นี่เพื่อแก้แค้นเหรอ?

“มันมีปัญหากับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นหรอ

“เห็นผมอยู่คนเดียวแบบนี้แล้วอยากจะทุบผมให้ตายเลยหรือไง?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของทั้งจัสตินและลีโอนาร์ดแข็งทื่อเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ พวกเขารู้สึกอับอายอย่างที่สุด

จัสตินเป็นคนแรกที่โค้งคำนับและพูดว่า “หัวหน้าสาขา คุณต้องล้อเล่นแน่ ๆ!”

“ฉันยอมรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ฉันไม่กล้าคิดอะไรไปไกลหรอก”

ฮาร์วีย์ฉายรอยยิ้มที่ยิ้มแต่ปากไปให้พวกเขา เขาคว้าถ้วยชาแล้วโยนไปอีกห้องหนึ่ง

'ตุบ!' ประตูห้องถัดไปถูกทุบให้เปิดออกในทันที เหล่าผู้ยึดมั่นในมิจฉาทิฏฐิของจัสตินหลายคนกำลังยืนรออยู่ข้างใน และตอนนี้พวกเขาทั้งหมดล้วนมีสีหน้าเคอะเขิน

“ไม่กล้าคิดอะไรเลยงั้นเหรอ?

“ถึงกระนั้น พวก​คุณ​กลับมาหารือกัน นั่นไม่ใช่เพราะพวกคุณอยากจะจัดการกับผมเหรอ?