ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2013

ขณะที่เฮกเตอร์และซากุระกำลังคุยกันอย่างสนิทสนม ฮาร์วีย์ก็โยนบัตรธนาคารของเขาลงบนโต๊ะอย่างเฉยเมย

ทันใดนั้นไทสันก็พูดขึ้นจากด้านข้างเขา

“ท่านยอร์ก ทำไมเราถึงได้ยอมมอบยาอายุวัฒนะนั้นให้พวกเขาล่ะ?

“ถ้ามันศักดิ์สิทธิ์อย่างที่คุณพูดจริง พวกเราน่าจะเก็บมันไว้เอง!”

ฮาร์วีย์ชำเลืองมองไทสันก่อนจะหัวเราะเบา ๆ

“นายเชื่อจริง ๆ เหรอว่าของแบบนั้นมีอยู่จริง?”

ไทสันชะงัก เขาตอบสนองไม่ถูก

“ถ้ายาอายุวัฒนะใช้งานได้จริง ซิอุสดราคงจะเป็นอมตะคนแรกบนโลกนี้ไปแล้ว

“ยาเม็ดนั้นแค่ดูลึกลับเท่านั้นเอง แต่มันก็เป็นแค่ปรอท ซึ่งเป็นวัสดุที่พบได้ในที่วัดไข้ มันแค่เป็นสีดำเพราะวิธีการหล่อหลอมในสมัยโบราณยังไม่ดีนัก”

ไทสันดูประหลาดใจ ในเมื่อฮาร์วีย์พูดเช่นนั้น ไทสันจึงไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยในตัวเขาต่อ

ใครจะไปรู้ว่าเฮกเตอร์จะรู้สึกอย่างไรหากเขารู้ว่าเขาซื้อปรอทไปในราคาหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์?

ขณะที่ฮาร์วีย์และไทสันคุยกันต่อ การประมูลก็ดำเนินดารต่อไป อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรดึงดูดสายตาของผู้คนได้เลย

ในไม่ช้าก็ถึงรายการสุดท้าย

ผู้จัดงานประมูลคนสวยเปิดวิดีโอและแนะนำสินค้าต่อ

“ที่ดิน H ตั้งอยู่ภายในลู่เจียจุ่ยของมอร์ดูและครอบคลุมพื้นที่กว่าพันเอเคอร์ ปัจจุบันเป็นที่ดินเปล่าแห่งเดียวที่หาดมอร์ดู

“ที่ดินนี้เคยถูกขายให้กับเจ้าของธุรกิจผู้มั่งคั่งจากฮ่องกงเมื่อ 20 ปีที่แล้ว แต่หลังจากนั้นก็ถูกคืนสถานะเป็นทรัพย์สินของรัฐบาลเนื่องจากขาดการพัฒนา ตอนนี้มันจึงถูกนำมาประมูลอีกครั้ง”

ในขณะที่วิดีโอกำลังเล่น ผู้คนก็สามารถเห็นได้ว่าที่ดินนั้นตั้งอยู่ที่ใจกลางของลู่เจียจุ่ย หากมันได้รับการพัฒนาอย่างเหมาะสม มูลค่าของมันจะมหาศาล

แม้ว่าจะสร้างเพียงอาคารสำนักงานธรรมดาที่นั่น มูลค่าการค้าก็จะต้องพุ่งสูงขึ้นแน่นอน

กลุ่มการเงินและบริษัทขนาดใหญ่ทั้งในและนอกประเทศต่างต้องการส่วนหนึ่งของที่ดินผืนนี้ แต่พวกเขาทุกคนต่างล้มเหลว

ตอนนี้บุคคลที่มีอำนาจและชนชั้นสูงของมอร์ดูต่างตกตะลึงเมื่อเห็นที่ดินถูกประมูล

หลายคนเริ่มลังเลหลังจากที่เห็นป้ายของเฮกเตอร์ถูกชูขึ้น

ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีความกล้าที่จะท้าทายเขา

อย่างน้อยในตอนนี้ก็มีเพียงฮาร์วีย์ ยอร์กเท่านั้นที่กล้า

นี่คือสิ่งที่เฮกเตอร์วางแผนเอาไว้ เขาต้องการแสดงความแข็งแกร่งของเขาและปราบปรามทุกคน

ในขณะที่ทุกคนเริ่มคิดว่าเฮกเตอร์จะต้องเป็นผู้ที่ได้ที่ดินแน่นอน ฮาร์วีย์ก็ไขว่ห้างและหรี่ตาลงอย่างมีเลศนัย

“นายน้อยทอมป์สัน ทำไมถึงได้ตระหนี่จังล่ะ?

“ในการประมูลเช่นนี้คุณจะต้องมีความเด็ดขาด

“ยกตัวอย่างเช่น ผมขอประมูลในราคา…

“หนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์!”