ฮาร์วีย์ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อยเมื่อเห็นอาสึกะที่เปรียบดั่งลูกแมวตัวเล็ก ๆ พยายามที่จะอวดเก่ง
“คุณสู้ผมไม่ได้หรอก” ฮาร์วีย์ ยอร์กพูดอย่างใจเย็น
“ไทสัน ขอดูฝีมือคุณหน่อยสิ”
ไทสัน วูดส์พยักหน้า ความมุ่งมั่นฉายในดวงตาของเขา
ไทสันได้ฝึกความแข็งแกร่งของเขาจากการต่อสู้เมื่อคืนนี้
เขาวางมือขวาบนด้ามดาบก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าและพุ่งเข้าหาอาสึกะดั่งลูกศร
“อันธพาลอย่างคุณกล้าที่จะท้าผมเหรอ?!
“รนหาที่ตายชัด ๆ!”
อาสึกะหัวเราะอย่างเย็นชา เธอเป็นมืออาชีพที่โดดเด่นแม้เทียบกับคนกลุ่มนี้ที่ชินดัน เวย์ส่งมา เธอมีความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองอย่างมาก
เธอเชื่อว่าในการดวลเธอจะสามารถเอาชนะใครก็ได้
ฟู่!
แสงจ้าสว่างวาบกลางอากาศพร้อมกับการเหวี่ยงดาบยาวของอาสึกะไปที่คอของไทสัน
ฝีมือดาบของประเทศหมู่เกาะไม่เคยเน้นความสง่างาม การโจมตีอย่างรวดเร็วและเด็ดขาดต่างหากที่เป็นหลักการของการใช้ดาบของพวกเขา คล้ายกับศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ บางราย
ไทสันจะต้องตายอย่างเดียวหากการโจมตีแบบนั้นถึงตัวเขา
แต่น่าเสียดายที่ดาบของไทสันเร็วกว่าอาสึกะ
ขณะที่ดาบของอาสึกะกำลังจะสัมผัสคอของไทสัน เขาก็แกว่งไปด้านข้าง ทำให้การโจมตีพลาดไปโดยสิ้นเชิง
ไทสันแกว่งมือขวาของเขาพร้อมกับเสียงดังกริ๊ก
'เขารู้จักวิชาดาบด้วย!'
สีหน้าของอาสึกะแสดงความเหลือเชื่อ
เธอไม่มีเวลาที่จะหลบการโจมตี หลังจากนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงลมที่ผ่านคอเธอไปเล็กน้อย
ฟฟฟฟฟฟฟฟ!
เลือดพุ่งออกจากคอของอาสึกะ!
การท้าดวลในครั้งนี้จบด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
ท้ายที่สุดคนที่เรียกว่ายอดฝีมือที่จากประเทศหมู่เกาะนั้นก็ไม่ได้เก่งสักเท่าไหร่
***
เมื่ออีวอนน์ ซาเวียร์และฮาร์วีย์กลับไปที่ห้องโถงพระตรีเอกภาพ ใบหน้าของแกรี่ ดันแคนก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีขณะที่เขายังกอดอกอยู่
เขาคิดว่าในที่สุดเขาก็จะได้มีโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับอีวอนน์ แต่เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะพาฮาร์วีย์กลับมาด้วยหลังจากที่สวดมนต์เสร็จ
สีหน้าของเฮเซล มาโลนแย่ลงเมื่อเธอเดินมาจากที่ไกล ๆ เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะอยู่กับอีวอนน์แล้ว
อีวอนน์ไม่มีเจตนาที่จะอธิบายใด ๆ เช่นกัน หลังจากที่ทักทายทุกคน เธอก็พาฮาร์วีย์ไปที่ลานจอดรถ
เฮเซลและแกรี่ชะงักเล็กน้อยก่อนที่จะรีบตามพวกเขาไป
***
“ฉันขอโทษค่ะท่านประธานยอร์ก ครั้งนี้ฉันประมาทเกินไป” อีวอนน์กระซิบขณะที่เดิน
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าฮาร์วีย์รู้เรื่องได้อย่างไร แต่เธออาจจะตายโดยที่ชื่อเสียงของเธอพังทลายโดยสิ้นเชิงหากเขามาสายกว่านี้
ฮาร์วีย์เพียงแค่ส่ายหัว
“เรื่องนี้คุณไม่ผิดหรอก คุณรีบมาเพราะคุณกังวล คุณคิดว่าคนที่ตามคุณมาคือแม่ของคุณ เป็นเรื่องปกติที่คุณจะต้องกังวลอยู่แล้ว
“คนของผมเพิ่งได้รับข่าวมาว่าแม่ของคุณถูกขังในอาคารหนึ่งใกล้ ๆ ลู่เจียจุ่ย ไปพาเธอออกมาแล้วไปที่บ้านของตระกุลสมิธกัน
“เรื่องบางเรื่องควรจะจบได้แล้ว!”
ฮาร์วีย์แสดงสีหน้าที่จริงจังในขณะที่สายตาของเขาเยือกเย็น
ไม่ว่าเฮกเตอร์ ทอมป์สันหรือตระกูลสมิธจะรู้เรื่องเหตุการณ์ในวันนั้นหรือไม่ก็ตาม พวกเขาได้ล้ำเส้นของฮาร์วีย์แล้ว
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องการที่จะจัดการกับสถานการณ์ของตระกูล สมิธโดยเร็วที่สุด
ทั้งสองมาถึงจุดที่อีวอนน์จอดรถปอร์เช่ของเธอเพื่อที่พวกเขาจะได้ออกไปจากที่นั่น
แต่ทั้งคู่ต่างยืนตัวแข็งทื่อ
มีตัวล็อกสีแดงสดที่ล้อหน้า
ขณะที่มีใบสั่งสีแดงบนกระจกหน้ารถด้วย บนนั้นเขียนถึงการละเมิดที่จอดรถพร้อมค่าปรับแปดสิบดอลลาร์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก
ยังไม่จบใข่ไหมครับ...
ผมอ่านสองตอนวันนี้แล้วเริ่มเวียนหัว... บท... เวียนไปวนมา... ว่าจะหยุดหล่ะครับ บาย...
ผมขอเสนอแนะครับ แปลได้ 10 ตอน แล้วมาลงทีเดียวดีไหมครับ ระยะหลังมานี้ ลงครั้งละ 2 ตอน อ่านไม่ถึง 5 นาทีครับ ยังไม่ได้อรรถรสเลย บทนิยายหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ...
เนื้อเรื่องโรงพยาบาลซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบละ แค่เปลี่ยนชื่อบุคคล สถานที่ เรื่องราวนิดหน่อย อ่านมามีแต่น้ำ เนื้อเรื่องจริงๆแทบไม่กระดิกไปไหน...
เย้ๆๆ มาแล้ว ขอบคุณคับ...
นานจังรออ่านอยู่ครับ...
รออ่านหลายสัปดาห์แล้วครับ รีบๆแปลให้อ่านหน่อย...
เป็นนิยายที่หลังๆเป็นเกาเหลา(มีแต่น้ำ) จะง้างทีต้องอธิบายกันไปถึงอีกฝ่ายแอบเป็นริดสีดวง สู้กับแค่คนๆเดียวไม่ยอมจบ มาหลังๆนี้รู้เลยยิ่งไม่เคยจบ ต้องพาศิษย์ผู้พี่ ผู้น้อง ลุงป้าน้าอา ไหนจะอธิบายความในใจ สรุป นิยายดึง จบไม่เป็นไปต่อไม่ได้ จุดขายคือรอพระเแกตบ...
หลายวันเลย ไม่มีมาซักตอน เป็นกำลังใจให้ ครับ...
เช้าวันนี้ ได้อ่าน 10 ตอน บวกเพิ่มอีก 2 ตอน รวมเป็น 12 ตอน ขอบคุณอย่างมากเลยครับ...