ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2074

เฮเซลเห็นอีวอนน์ถอยออกไปจึงสรุปเอาเองว่าเป็นเพราะอีวอนน์รำคาญฮาร์วีย์ ไม่คิดได้เช่นนั้น เฮเซลจึงส่งสายตาไปยังฮาร์วีย์ด้วยความเหยียดหยามและเยาะเย้ยถากถาง "ได้ยินหรือเปล่า นายยอร์ก

"นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย!นายน้อยดันเคนจะไม่ยื่นมือมาช่วยนายอีกต่อไปแล้ว!

“ให้ฉันเตือนอะไรนายสักอย่างนะ ครอบครัวมาโลนต้องเผชิญกับปัญหาครั้งแล้วครั้งเล่าก็เพราะนาย!

“เก็บข้าวของของนายให้เรียบร้อยและออกจากมอร์ดูไปเดี๋ยวนี้! อย่ามาปรากฏตัวต่อหน้าครอบครัวฉันอีก!

“ทำไมพ่อถึงเรียกญาติที่น่าสมเพชอย่างนายมาจากบัควู้ดด้วย! ฮึ ตอนนี้ฉันได้แต่เสียใจ!

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา นายพยายามเข้าหาฉัน คนที่อยู่ในโลกที่เหนือกว่าคน!”

เฮเซลกรีดร้องด้วยความไม่เชื่อ ความขยะแขยงอย่างที่สุดเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเธอ

กลุ่มอินฟลูเอนเซอร์ที่ติดตามเธอมาต่างก็จ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามและความเย้ยหยัน

ฮาร์วีย์หรี่ตา เขาพร้อมที่จะตบหน้าแกรี่เสียเต็มประดาแล้ว

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเฮเซลก็ดังขึ้น

เธอรับสายสั้น ๆ ในไม่ช้าเธอก็ดูดีใจ

“นายน้อยดันเคน คุณรู้ข่าวหรือยัง!

“ชายที่ร่ำรวยที่สุดในกังนัม จาเดน สมิธกำลังจะจัดงานเลี้ยงวันเกิด!

“และเขาเชิญคนที่มีความสามารถมากที่สุดในมอร์ดูเข้าร่วมในงานนี้ด้วย!”

แกรี่ขมวดคิ้ว

“จาเดน สมิธ?”

เมื่อเห็นท่าทางของแกรี่ เฮเซลก็เข้าใจบางอย่างในทันที

“เพิ่งมีประกาศออกมาน่ะ ฉันก็เพิ่งได้ข่าวเหมือนกัน!

“จาเดน ชายผู้ร่ำรวยที่สุดในกังนัม ไม่ได้แสดงตัวออกมาต่อหน้าสาธารณะนานมากแล้ว

“อีกไม่นานจะถึงวันเกิดของเขา นอกเหนือจากการเฉลิมฉลองแล้ว เขายังจะใช้งานเลี้ยงในการเลือกผู้สืบทอดตระกูลสมิธคนต่อไปด้วย!

“นายน้อยดันเคน… ในเมื่อมีประกาศงานเลี้ยงออกมาแล้ว คุณจะเป็นธุระพาฉันไปที่นั่นเพื่อเปิดหูเปิดตาสักหน่อยได้ไหม?”

มันเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในกังนัม คนธรรมดาๆคนหนึ่งสามารถอยู่ดีกินดีไปได้ทั้งชีวิต หากจาเดนให้ความช่วยเหลือเขาแม้เพียงเล็กน้อย

ถึงกระนั้นแกรี่ก็ไม่สนใจเรื่องนั้นด้วยซ้ำ!

นี่คือความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างผู้ชายเดินถนนกับชายมากพรสวรรค์!

ต่างกันราวฟ้ากับเหว

เมื่อตระหนักได้เช่นนี้ เฮเซลจึงยิ่งขอร้องแกรี่

“นายน้อยดันเคน ให้โอกาสพวกสมิธสักหน่อยเถอะ! ไม่ใช่สิ ให้โอกาสเราให้เราได้ไปเห็นด้วยตาตัวเอง!”

แกรี่ชำเลืองมองที่อีวอนน์และ มิเชลซึ่งยืนกอดอกอยู่ห่างๆ

“ในเมื่อพวกคุณอยากไปกันขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นแล้วผมจะพาพวกคุณไป

“แต่ถ้าผมไปที่นั่น ทั้งตระกูลสมิธคงจะต้องมาต้อนรับผม ถึงตอนนั้นตัวตนของผมก็จะถูกเปิดเผย…”

แกรี่แสดงท่าทางโศกเศร้าราวกับว่าเขากำลังหนักใจอย่างที่สุด