ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2122

"พวกขยะ!"

การแสดงออกของทริชาสามารถแช่แข็งได้แม้กระทั่งขั้วโลกเหนือ เธอสะบัดมืออีกครั้ง และลำแสงสีเงินก็ส่องประกายระหว่างนิ้วของเธอ พวกมันเป็นชิ้นส่วนที่ทำจากซิลเวอร์แซน และความแวววาวของพวกมันทำให้ปรมาจารย์ทั้งสิบคนตาบอดในทันที

กลิ่นหอมประหลาดฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ มันมีฤทธิ์รุนแรงและมีฤทธิ์กัดกร่อนสูง และแขกทั้งหลายตาก็ถอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัวเพื่อพยายามหลบหลีกมัน

ปรมาจารย์ทั้งสิบพุ่งเข้าใส่ทริชาแต่วินาทีต่อมาพวกเขาก็ตัวแข็งทื่อ ร่างกายของพวกเขากระตุก และทันใดนั้นเลือดก็ไหลออกมาจากทุกอณูรูขุมขนภายในไม่กี่วินาที พวกเขาทั้งหมดก็ล้มแน่นิ่งลงบนพื้น

พวกเขาเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่และเป็นทายาทสายตรงของตระกูลสมิธ แต่ไม่มีใครมีโอกาสต่อกรกับทักษะที่สูงส่งกว่าของทริชาได้

น่าสะพรึงกลัว!

ความแข็งแกร่งของทริชาสามารถสรุปได้เพียงคำเดียวคือคำว่าน่ากลัว

ฮาร์วีย์ถอยหลังไปสองสามก้าว การเคลื่อนไหวของเขาแนบเนียนจนไม่มีใครสังเกตเห็น เขาบังอีวอนน์เอาไว้ข้างหลัง และหรี่ตามองไปที่ทริชา

แท้จริงแล้วทริชาค่อนข้างมีความสามารถ จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตระกูลสมิธถึงกลัวลิตเติ้ล ดเวลลิ่งมากขนาดนี้

แต่…

ฮาร์วีย์หรี่ตาลงขณะที่เขามองไปที่จาเดนผู้ซึ่งยังคงนิ่งเฉยและไม่กระสับกระส่ายเลยแม้แต่น้อย

คนที่รวยที่สุดในกังนัมจะต้องมาตายแบบนี้จริงๆเหรอ?

"ไป! ทุกคน ก้าวไปข้างหน้า!”

มิเชลล์ สมิธเป็นคนทำลายความเงียบลง ใบหน้าของเธอเย็นชาและไร้ความปรานี

“ฆ่าผู้หญิงคนนั้นซะ!”

ตามคำสั่งของเธอ ยอดฝีมืออีกหลายสิบคนจากตระกูลสมิธรีบพุ่งตัวออกไปอีกครั้ง

น่าเสียดายที่พวกเขาไม่อาจทำอันตรายแก่ทริชาได้แม้แต่ปลายเล็บ พวกเขาธรรมดาเกินไปเมื่อเทียบกับความสามารถอันสูงส่งของเธอ

ทริช่าทำเพียงแค่ขยับตัวเบา ๆ และผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็นยอดฝีมือของตระกูลสมิธก็ลงไปกองกับพื้นอย่างไร้ลมหายใจ

ในไม่ช้า ชนชั้นสูงเกือบทั้งหมดของตระกูลสมิธในปัจจุบันไม่มีปัญญาที่จะต่อกรกับอีกฝ่ายได้อีก

แขกเหรื่อต่างๆหน้าซีดเมื่อได้เห็นสถานการณ์ที่ย่ำแย่เช่นนี้ หญิงสาวที่จิตใจอ่อนแอหลายคนเป็นลมเพราะความกลัว

ดวงตาที่เย็นชาของทริชาหรี่ลงด้วยความดูแคลน

เซคสะดุ้งเฮือก เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ความตกใจปรากฏชัดในน้ำเสียงของเขา “คุณพ่อ! พ่อ…ทำแบบนี้ได้ยังไง…?”

แม้แต่ผู้บัญชาการลำดับสองแห่งมอร์ดูก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าพ่อของเขาจะแกล้งป่วยมาโดยตลอด

จาเดนไม่ได้อ่อนแออย่างที่ลือกัน ตรงกันข้ามเขากลับดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่เคยเสียอีก

ฮาร์วีย์ถอนหายใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ครั้งแรกที่ฮาร์วีย์จ้องมองจาเดน เขาก็ยังเฉลียวใจอยู่ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จาเดนจะต้องตาย ไม่ว่าสถานการณ์รอบกายของเขาจะเป็นเช่นไรก็ตาม

แต่เขาไม่คิดเลยว่าพวกอาวุโสคนนี้จะอดทนอดกลั้นได้ถึงขนาดนี้ จาเดนอย่างกายขึ้นหลังจากที่ทริชาได้ฆ่าสมาชิกในตระกูลของเขาไปมากมาย

ทริชาขมวดคิ้ว หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เอ่ยปากขึ้น “จาเดน สมิธ ไม่ได้พิการงั้นเหรอ?”

จาเดนหยิบขวดยาออกมาอย่างไม่แยแสและโยนยาลงบนพื้นทีละเม็ด “ถ้าเธอจะบอกว่าฉันควรที่จะค่อย ๆ เป็นอัมพาตจากพิษนี้ เธอก็เกรงว่าเธอคงจะต้องผิดหวังไม่น้อยเลย”

“เพราะฉันไม่เคยกินมันเลยแม้แต่เม็ดเดียว”